Quote:
Als iets (iemand helpen b.v.) je in jouw beleving niets (!) oplevert, wat motiveert je dan om het te doen? Zomaar? Of handel jij zonder enige motivatie. De motivatie is namelijk het egoïstische element.
Simpel, omdat je de ander iets gunt in de ruimste zin van het woord. Iets wat diens levenskwaliteit verbetert. Dat je daar mogelijk een fijn gevoel van krijgt is een bijkomstigheid.
Quote:
Als het niet aangetoond kan worden, eventueel vanuit de eigen ervaring, dan is er geen enkele reden om te veronderstellen dat het waar is.
Je kunt iemand pas iets laten zien, als diegene ook werkelijk bereid is of in staat is om te kijken.
Quote:
Fijnstoffelijke energie waarnemen is geen bewijs, ook niet voor degene die dat ervaart. Wat ervaren wordt kan vanalles zijn en uit vanalles voortkomen. Het is allemaal gissen. Je kan hooguit omschrijven welke fijnstofffelijke ervaring je hebt beleefd, maar elke conclusie die je eruit trekt is giswerk.
Dat geldt voor ALLES wat je waarneemt. Als je op die manier gaat denken is er absoluut niks meer waar, ook de zogenaamde wetenschappelijke feiten niet. Je hoofd is dan ook niet het orgaan dat in staat is om onderscheid te maken tussen waar of onwaar. Met je DENKEN kan je mogelijkheden bedenken en overzien, maar met je GEVOEL kan je onderscheid maken tussen wat wel of niet waar is. En dan kan je op een niveau van WETEN uitkomen en heb je totaal geen bewijzen meer nodig voor wat dan ook.
Quote:
Dus ik moet eerst iets erkennen dat ik (nog) niet kan ervaren? Dat lijkt me nogal vreemd.
Geloof je dan dat je nu aan de top staat van alles wat er te ervaren valt? Dat je nu maximaal ervaart? Of zou er toch nog veel te ontwikkelen zijn, zoveel dat we het ons niet eens voor kunnen stellen...
Quote:
Ja, het is allemaal oneindig complex en niet te bevatten voor ons. We weten gewoon niet hoe het allemaal werkt. Waarom er dan nog stellige uitspraken over doen?
Okay, dan nodig ik je bij deze uit om in de spiegel te kijken en te overdenken of het ontkennen van dingen die je niet denkt waar te nemen misschien te absoluut is. Ik wil niet beweren dat ik het allemaal weet, al zou het soms zo lijken. Ik ken wel mensen die ik spiritueel hoog ontwikkeld acht en die naar mijn idee behoorlijk wat know-how hebben over esoterische spirituele zaken. Naarmate je je kennis vergroot en beperkende opvattingen loslaat ga je vanzelf andere waarheden zien; dat is althans mijn ervaring.
Quote:
Als het echt tot je doorgedrongen is dat je bewustzijn bent, dan is voornoemde vraag niet meer relevant. je weet dan immers dat jij niet de persoon bent die door de wereld beweegt, maar de bewegende wereld zelf.
Dit vind ik wel een interessante benadering. Doet me een beetje denken aan kwantumfysica, maar daar weet ik zo veel niet van. Als je op zo'n niveau denkt, dan snap ik wel dat je alleen maar waarneembare dingen als waar erkent. We zijn dan op zo'n ander abstractieniveau aan het communiceren dat we langs elkaar heen praten. Ik vraag me dan wel af hoe je dit dan bewezen hebt...
Terug naar het bestaan van een ziel. Voor mij is dat een gevoelskwestie. Ik kan me met wat moeite wel voorstellen dat het leven niet bezield zou zijn, maar mijn gevoel vertelt me echt iets anders. Maar goed alles wat ik heb gezien, gehoord en meegemaakt kan evengoed afgedaan worden als toeval en verbeelding, het is maar net vanuit welk perspectief of niveau je ernaar wilt kijken. Ik wil ook niet zeggen dat alle toevallige situaties waar zijn als een betekenisvolle les of een diepgaande achtergronden hebben. Ik wil ook niet zeggen dat alles wat ik heb gezien, gehoord en meegemaakt absoluut waar is, maar dat alles zomaar stom toeval en zinloze verbeelding is... nee zeker niet!
Als iets (iemand helpen b.v.) je in jouw beleving niets (!) oplevert, wat motiveert je dan om het te doen? Zomaar? Of handel jij zonder enige motivatie. De motivatie is namelijk het egoïstische element.
Simpel, omdat je de ander iets gunt in de ruimste zin van het woord. Iets wat diens levenskwaliteit verbetert. Dat je daar mogelijk een fijn gevoel van krijgt is een bijkomstigheid.
Quote:
Als het niet aangetoond kan worden, eventueel vanuit de eigen ervaring, dan is er geen enkele reden om te veronderstellen dat het waar is.
Je kunt iemand pas iets laten zien, als diegene ook werkelijk bereid is of in staat is om te kijken.
Quote:
Fijnstoffelijke energie waarnemen is geen bewijs, ook niet voor degene die dat ervaart. Wat ervaren wordt kan vanalles zijn en uit vanalles voortkomen. Het is allemaal gissen. Je kan hooguit omschrijven welke fijnstofffelijke ervaring je hebt beleefd, maar elke conclusie die je eruit trekt is giswerk.
Dat geldt voor ALLES wat je waarneemt. Als je op die manier gaat denken is er absoluut niks meer waar, ook de zogenaamde wetenschappelijke feiten niet. Je hoofd is dan ook niet het orgaan dat in staat is om onderscheid te maken tussen waar of onwaar. Met je DENKEN kan je mogelijkheden bedenken en overzien, maar met je GEVOEL kan je onderscheid maken tussen wat wel of niet waar is. En dan kan je op een niveau van WETEN uitkomen en heb je totaal geen bewijzen meer nodig voor wat dan ook.
Quote:
Dus ik moet eerst iets erkennen dat ik (nog) niet kan ervaren? Dat lijkt me nogal vreemd.
Geloof je dan dat je nu aan de top staat van alles wat er te ervaren valt? Dat je nu maximaal ervaart? Of zou er toch nog veel te ontwikkelen zijn, zoveel dat we het ons niet eens voor kunnen stellen...
Quote:
Ja, het is allemaal oneindig complex en niet te bevatten voor ons. We weten gewoon niet hoe het allemaal werkt. Waarom er dan nog stellige uitspraken over doen?
Okay, dan nodig ik je bij deze uit om in de spiegel te kijken en te overdenken of het ontkennen van dingen die je niet denkt waar te nemen misschien te absoluut is. Ik wil niet beweren dat ik het allemaal weet, al zou het soms zo lijken. Ik ken wel mensen die ik spiritueel hoog ontwikkeld acht en die naar mijn idee behoorlijk wat know-how hebben over esoterische spirituele zaken. Naarmate je je kennis vergroot en beperkende opvattingen loslaat ga je vanzelf andere waarheden zien; dat is althans mijn ervaring.
Quote:
Als het echt tot je doorgedrongen is dat je bewustzijn bent, dan is voornoemde vraag niet meer relevant. je weet dan immers dat jij niet de persoon bent die door de wereld beweegt, maar de bewegende wereld zelf.
Dit vind ik wel een interessante benadering. Doet me een beetje denken aan kwantumfysica, maar daar weet ik zo veel niet van. Als je op zo'n niveau denkt, dan snap ik wel dat je alleen maar waarneembare dingen als waar erkent. We zijn dan op zo'n ander abstractieniveau aan het communiceren dat we langs elkaar heen praten. Ik vraag me dan wel af hoe je dit dan bewezen hebt...
Terug naar het bestaan van een ziel. Voor mij is dat een gevoelskwestie. Ik kan me met wat moeite wel voorstellen dat het leven niet bezield zou zijn, maar mijn gevoel vertelt me echt iets anders. Maar goed alles wat ik heb gezien, gehoord en meegemaakt kan evengoed afgedaan worden als toeval en verbeelding, het is maar net vanuit welk perspectief of niveau je ernaar wilt kijken. Ik wil ook niet zeggen dat alle toevallige situaties waar zijn als een betekenisvolle les of een diepgaande achtergronden hebben. Ik wil ook niet zeggen dat alles wat ik heb gezien, gehoord en meegemaakt absoluut waar is, maar dat alles zomaar stom toeval en zinloze verbeelding is... nee zeker niet!
