Als GOD zich wil ervaren door zich te manifesteren/dualiteit, is het een leerervaring. Vele New Agers zeggen dat alles al voorbestemd is (als wat moet gebeuren gebeurt het toch). Dit laatste is fatalistisch en geen leerervaring maar voor opgedrongen ‘kost’. Ik denk dus dat het niet een blauwdruk is die wij doorlopen, maar dat ons leven zich kan ontwikkelen als gevolg van ons leerproces.
Dat gaat tegen het concept van vrije wil in. De toekomst staat nooit vast, omdat je de vrijheid hebt om individuele en persoonlijke keuzes te maken waarmee je je eigen lot bepaalt.
De New Agers zijn alleen maar bezig met het licht. Toch is het van belang dat wij het licht zoeken, ons ontwikkelen, want wat we nu doen hoeven we niet na de dood te doen. Maar wat is dan de grens tussen aards spiritualisme en de New Age lichtzoekers?
Waar gaan we over die grens heen zodat het alleen maar New Age wordt?
Verlichting is zeer belangrijk, dat klopt, maar wel vanuit een aardse en nuchtere basis. Het tegenovergestelde van licht is zowel duister als zwaar. Wij mensen hebben een 'val' naar beneden gemaakt door te materialiseren. Onze spirituele opdracht is de weg terug te vinden door de spirituele 'zwaartekracht' zoveel mogelijk proberen op te heffen. Als materiele wezens zijn we echter onderhevig aan de aardse zwaartekracht en dus is aarding even belangrijk. Onder de aarde is ook de duisternis en daarin worden zaadjes geplant en komen tot ontwikkeling.
Het grote verschil met New Age is de totale ontkenning van het aardse, een illusie dat we uitsluitend spirituele wezens zouden zijn, zonder onze menselijke ervaring te erkennen. Deze menselijke ervaring is subjectief, op basis van dualiteit. New Age streeft uitsluitend naar objectieve non-dualiteit, wat niets met leven (creatie) te maken heeft en dus op niets meer neerkomt dan een doodswens. New Age is dan ook een Luciferiaanse doodscultus.
Mike
