Ja, verschrikkelijk. Waar is de goede oude tijd van de Monchichi aapjes? Misschien was het ook wel niet goed dat toen alles nog zo onschuldig was omdat het eigenlijk helemaal niet allemaal zo onschuldig was en de NWO al degelijk aan het werk was. Als kind heb ik daar echter helemaal niets van mee gekregen en leefde daadwerkelijk in een sprookje. Dat sprookje is zelfs doorgegaan tot 2008. Toen ik mijn baan opgaf, was het luxe sprookje voorbij.
Alhoewel ik toch al wel de invloed van de farmacie en de "Krankenkassen" zag in de sprookjeswereld van het Kuren. Toen de "Chefin" tegen mij zei: "Frau ..., es geht sich hier nicht um den Patient, es geht um uns, dass wir überleben".
Bam, mijn schijnwereld in duigen.
Wat wil ik hiermee eigenlijk zeggen: Sprookjes sussen in slaap, maar een realiteit zoals de genoemde Barbie en Sesame Street is ook niet goed, omdat hierdoor het idee gecreëerd wordt dat dit allemaal bij het leven hoort.
Nee, dit hoort niet bij het leven, dit is gecreëerd.
