Dat komt omdat we met de foutieve 'calories in/calories out'-theorie in ons hoofd zitten. Deze stelt dat de calorieen die in je lichaam gaan er ook uit moeten gaan door middel van beweging. Bij iemand die overgewicht heeft gaan er dus teveel calorieen in en te weinig uit, oftewel hij/zij eet te veel en beweegt te weinig. Dit levert een schuldgevoel op, omdat je wordt uitgemaakt voor een luie veelvraat.
Wilde dieren die we in een kooi opsluiten in de dierentuin hebben nauwelijks beweegruimte, maar toch worden ze niet dik. Dat komt omdat ze hun natuurlijke voedsel gevoerd krijgen. De Brit Barry Groves heeft een uniek experiment kunnen doen met iemand in een rolstoel. Mensen in een rolstoel hebben vaak overgewicht. Logisch, denken wij dan, want die mensen bewegen nauwelijks. Nee, zegt Groves, dat komt door verkeerde voeding. Hij zette die persoon op een dieet dat rijk was aan verzadigd vet en dierlijke eiwitten en arm aan koolhydraten. En de persoon in de rolstoel viel af, en niet zo'n klein beetje ook!
Er zijn veel meer processen gemoeid met vetopslag in het menselijk lichaam. We hebben het er hier bijna dagelijks over. Het heeft alles te maken met een stabiele bloedsuikerspiegel en een stabiele hormoonspiegel. Ons is wederom een simplistische theorie aangepraat, waarbij het menselijk lichaam als een soort 'verbrandingsmotor' wordt gezien. Ook dit is afkomstig van een pseudo-wetenschappelijk, mechanistisch denkpatroon dat volledig voorbij gaat aan de complexiteit en intelligentie van het leven. Opnieuw moeten we constateren dat foute denkers als Descartes, Darwin, Newton en Pasteur ons met halve waarheden of zelfs hele leugens hebben opgezadeld.
Mike