Waar te beginnen? Voelt als een puinhoop

  • Onderwerp starter Onderwerp starter Guest
  • Startdatum Startdatum
Mooi geschreven Gerard! Ben jij schrijver? Wie is iris?

Ik denk dat die boosheid oa ook uiteraard met machteloosheid te maken heeft.
Het heeft ook te maken met mijn keuze voor mijn ex partner destijds, terwijl ik al niet goed in mijn vel zat. Het kost mij heel veel veel moeite om dat emotioneel los te laten. Het proces van acceptatie is er nog niet helemaal. Acceptatie dat ik jaren in een leugen heb geleefd.

Voor wat betreft mijn werkgever, ik heb geen medelijden met hem. Hij wilde mij ten tijde dat ik mezelf ziek had gemeld ook nog eens op staande voet ontslaan. Ik had al zo een voorgevoel. Wat dat betreft had die hoog sensitiviteit nog wel zijn voordelen. Ondanks dat de opdrachtgever minder capaciteit wilde vanwege de kosten werd wel verlangd dat ik meer werkte. Dus minder contract uren maar wel pushen. Pauzes nam ik niet. Ik moest deadlines halen die niet haalbaar waren in het aantal uren waarvoor ik ingehuurd was. hetzelfde aantal deadlines waar ik voor meer uren ingehuurd was, maar erna dus moest behalen in minder uren. Ook al gaf ik dat aan bij mijn eigen werkgever, he3t werd niet gehoord. De opdrachtgever waar ik voor werkte was ook zo een vuile klootzak. Steeds moet ik denken aan Mike die zei, dat de volgende psychopaat weer op de stoep zal staan. Is het dan echt zo? Is dat niet in werkelijkheid al gebeurd?

Dat ontslag op staande voet liet ik niet zomaar gebeuren. Ze gooiden het erop dat ik nooit op tijd was. Ik voelde alles van tevoren al aan. tegenwoordig hebben de meeste bedrijven zo een mooi klok systeem. Ik had zelf nog connecties daar omdat ik voor een aantal jaren terug al bij dit bedrijf had gewerkt. Ik had dus mijn kloktijden opgevraagd. Eigenlijk mochten ze die niet geven maar toch gehad. Op het moment dat ik mijn werkgever mij op staande voet wilde ontslaan terwijl ik mezelf net ziek had gemeld met burn out heb ik het onder ze neus geflikkerd. Hij kon niet anders dan mijn ziek zijn erkennen. Er waren tal van andere manieren geweest om afscheid van elkaar te nemen. Maar niet deze slinkse praktijken.

Al met al heeft ook deze situatie een hoop machteloosheid gegeven idd.

Bij mijn ex maakte ik gebruik van zijn materialisme en geld lust om van hem af te komen.

Bij mijn werkgever maakte ik gebruik van zijn illusie dat ie dacht dat ik wel naar zijn grillen zou luisteren omdat ie zichzelf heel wat vond.

Bij die opdrachtgever maakte ik gebruik van het feit dacht ie slim dacht te zijn.
Ik liet hem in die waan.

Bij mijn verhuurder hield ik mezelf van de domme in eerste instantie voor wat betreft al die gebreken hier in huis.
 
Ik denk dat ik gewoon ook kwaad ben op de oude ik. Op wie ik toen was.
 
Binc dat heeft geen zin, had je toen anders geweten dan had je anders gehandeld. Vergeving van jezelf is belangrijk voor je herstel.
 
Dat weet ik idd. Maar niks doen en alsnog accepteren wat mijn werkgever gedaan heeft, geeft mij het gevoel slachtoffer te blijven. Misschien heb ik dit wel nodig om te herstellen?
 
Je bent toch geen slachtoffer als je toen niet wist wat er gebeurde? Had je het geweten had je het vast en zeker anders gedaan.
 
Feit is dat ik er nog steeds mee word geconfronteerd. Dat deze kwestie nog steeds loopt. Als ik mezelf er nu bij neer leg en mijn werkgever nu nog steeds zijn gang laat gaan, voelt het voor mij niet goed. Ik doe nu wat ik toen al had moeten doen. Bovendien zit ik niet te wachten op zo een orgaan als het UWV.
 
Ik mag zo weer een theekransje houden. Moest ook een nieuwe verwijzing. Daar staat in dat ik doorverwezen word voor persoonlijke stress stoornis ??
Ben er nu zo klaar mee. Dan kan ik straks nog een jaar in behandeling voor een stoornis waarvan ik vind dat ik die niet heb. Dit word mijn laatste thee visite vandaag, en dat is dat!! Zal ze niet leuk vinden!!
 
Gerard,

Ik heb de afgelopen week serieus nagedacht over de berichten die je hierboven hebt geschreven. Nagedacht of het echt wraak is wat ik voel en mijn handelen naar mijn werkgever.
Maar nee, ik zie het niet zo. Aan alle kanten heeft hij zich schuldig gemaakt aan het zogeheten muizengaatje, namelijk,

1.een verstoorde arbeidsrelatie ontstaan door laakbaar gedrag van de werkgever;

2.grovelijk niet nakomen van verplichtingen uit de arbeidsovereenkomst door de werkgever waardoor een verstoorde arbeidsverhouding ontstaat bijv. als werkgever zijn re-integratieverplichtingen bij ziekte ernstig heeft veronachtzaamd;

3.aanvoeren van een valse ontslaggrond door de werkgever met het enige oogmerk een onwerkbare situatie te creëren;

4.arbeidsongeschiktheid van de werknemer (en uiteindelijk ontslag) door onvoldoende zorg van de werkgever voor de arbeidsomstandigheden

Deze 4 dingen heeft ie gedaan, buiten het gesjoemel met die contracten. En dan ook nog nadat ie mijn vast dienstverband moest erkennen ligt ie dwars. Ik heb hem afgelopen week 2 voorstellen gedaan na aanleiding van de rapportage van de bedrijfsarts. Er komt geen reactie. Ja van de HR medewerker. En an zegt ze, ik zal vragen of ie je belt. Waarop ik heb gezegd dat ie mij kan mailen iplv bellen. 1 vanwege de juridische procedure die er loopt. En 2, hij was zo arrogant dat ie mij niet meer te woord wilde staan en mij een contactpersoon toe wees. Prima hoor. Maar dan hoeft ie mij ook echt niet meer te bellen. Het reintegratie bureau is het ook niet eens met zijn handelswijze na het advies van de bedrijfsarts. Evenmin met de argumenten welke hij naar de arbeidsdeskundige heeft gecommuniceerd en waarvan verslag is gemaakt. Na een aantal keer de website bezoeken en wat onderzoek op vacaturebanken blijkt er wel degelijk werk te zijn. Ook in de periode voor mijn zogenaamde ontslag. Dat ie mij niet meer in dienst wil is een ander verhaal. Alleen ben ik inmiddels wel bijna 2 jaar uit het arbeidsproces. En Dara mag best wat tegenover staan na zijn manier van handelen. Lukt reintegratie 2e spoor nier, dan is er nog een 3e spoor welke ingezet kan worden namelijk outplacement. Of hij gaat naar de rechter om de arbeidsovereenkomst te laten ontbinden, maar dat zal ie niet durven vermoed ik.

Ook heb ik mijn oude werkgever benaderd. Is ook een detacheringsbureau. Gevraagd of hij mogelijkheden ziet om mij te reïntegreren in 2e spoor. Hij ziet dit wel zitten om mij bij een opdrachtgever als extra capaciteit in te zetten. Het argument van mijn huidige werkgever dat het niet kan, dat opdrachtgevers daar niet op zitten te wachten, dat er geen vacatures zijn op MBO niveau gaat echt niet op.

Zoals ik er de afgelopen week over nagedacht heb is dat ik het zie als, alsnog voor mezelf opkomen. Dit juridische gedoe loopt inmiddels anderhalf jaar. Mezelf er nu bij neer leggen zonder dat het mij wat op levert voelt voor mij als zwakte. Even buiten beschouwing gelaten dat opgeven in mijn woordenboek nagenoeg niet voor komt.

Wel heb je gelijk dat het soms een machteloos gevoel heeft gegeven. Met de nadruk op verleden tijd. En dat laatste, die verleden tijd heb ik toch maar mooi bereikt met al jullie hulp op dit fijne forum waarvoor dank! Dat wil ik toch even gezegd hebben!
 
Inmiddels zijn de eerste ontwikkelingen voor wat betreft mijn reintegratie.
Mijn werkgever blijft stug vol houden geen mogelijkheden te hebben. Inmiddels heb ik aantoonbaar kunnen aan tonen dat er wel mogelijkheden zijn. De volgende zet is nu aan de rechtsbijstand. Er gaat een brief uit dat ze dit niet mogen doen. Het is schending van de reintegratie en tegelijk ook de onmogelijkheid creëren om geen loonwaarde te hoeven betalen.
Werkgever had vanmorgen het lef om mijn reintegratie coach te bellen en te vragen naar de stand van zaken voor wat betreft 2de spoor. Coach had aangegeven dat naar aanleiding van het advies van de bedrijfsarts 2e spoor minder prioriteit heeft dan 1e spoor. In elk geval moet ik 13 februari naar de verzekering arts van de UWV.
 
Morgen laat ik een urine cortisol/creatinine ratio test doen bij mijn kat via een andere dierenarts dan de internist waar ie in behandeling is.
Daarnaast gaat ie mee naar de dierenarts om zijn schildklier te bepalen. Dit was vorig jaar al bepaald, maar ik heb geen vertrouwen in die test aangezien dit tegelijk is geprikt terwijl hij suikerziekte had. Referentiewaarde voor de T4 is bij de kat 15-45. Hij zat op 18.Desondanks blijft ie niet lekker. Hij is na 1 sprintje al aan het hijgen. Is misselijk, continue diarree, veel eten. Ik snap niet dat de internist vast blijft houden aan de T4 waarde van vorig jaar dat die goed zou zijn. Mede omdat die bepaling is gedaan ten tijde van pred gebruik en suikerziekte. Hij blijft bij zijn standpunt dat hij dan mager moet zijn. Ik blijf bij mijn standpunt dat als je kat te mager is, hij al in een te ver gevorderd stadium is van een schildklierprobleem. En dat is nu net het pijn punt tussen artsen en gedragsdeskundigen. Wij trekken op tijd aan de bel door herkennen van het gedrag. De meeste eigenaren zien dit niet en komen dus idd bij een arts als er echt erge symptomen zijn. Discussies die veel energie vreten en ergernis geven wat mij betreft. Mijn argument naar de internist dat de prednison van invloed is geweest op deze waarde van 18 word toch mooi weggewuifd ?
De oorzaak van zijn suikerziekte die nu dus gelukkig over is. Dus morgen naar een arts die wel mijn mening deelt gezien zijn symptomen.
 
T4 van mijn kat was niet goed. Te hoog. Deze is in de praktijk getest. Dat was alleen totaal T4. Ik heb erop gestaan om zijn bloed alsnog naar het lab te sturen. Eerst een half uur laten staan dan centrifugeren, en onderzoeken op beiden. Dus zowel totaal T4 als ook FT4. Ik hoop dat iemand me kan helpen want als hij echt te snelle schildklier heeft weet ik buiten de chemische middelen niet wat ik hem kan geven. In elk geval geen schildklier hormoon. Opties zijn Hills y/d, oorzalf of pillen. En het allerergste, radioactief jodium in combi met schildklier operatie.
Ik krijg hem niet van de tonijn af! Wat ik ook probeer.
 
Ja, dat is wel een optie. Ga wel proberen het in de holistische hoek te zoeken. Evt Erwin geijtenbeek of Tannetje vragen. Veel is afhankelijk van wat er nog meer uit de onderzoeken komt. Zoals nieren en lever en de rest van zijn schildklier waarden. Zijn urine heb ik vanmorgen helaas niet op kunnen vangen. Misschien heeft ie een schommelende schildklier. Dat is alleen maar te constateren door vaker te controleren. Maar die zalf en pillen wil ik niet. En ook geen Scintigrafie.

 
Nu pas zie ik hoe emotioneel ik met mijn ex bezig ben geweest. Ik was er zo mee bezig dat ik op automatische piloot functioneerde. Waarom heb ik niet goed opgelet, waarom heb ik niet verder goed nagedacht?! Er kwam suikerziekte uit bij mijn kat. Ik zei op automatische piloot dat zijn schildklier en nieren bepaald moesten worden in juni 2017. Ik ontving de boodschap dat zijn waarden goed waren. In de tussentijd was zijn suiker behandelen mijn prio. Alles was verder goed toch...? Maar waar ik niet meer over nagedacht had was dat de pred zijn waarden beïnvloed konden hebben. Blijkbaar had ik al genoeg aan mezelf en het helpen van mijn kat in combi met alles wat erom heen gebeurde.
Uitgerekend ik die normaal zo goed op let.

Blijkbaar stond ik buiten mezelf iplv in mezelf. Suiker was over bij hem. Hij werd happy, maar het duurde niet lang. Ik wil gewoon niet geloven dat hij daadwerkelijk een schildklier probleem heeft! Ik geef mezelf de schuld dat ik aangenomen had dat alles goed was. Hoe vol kan je kop zijn dat je niet meer goed na kan denken!
 
ik heb de uitslagen van mijn kat binnen voor wat betreft zijn schildklier. Het is nu 2 keer onderzocht en zijn T4 is idd verhoogd. Ik moet nu hemel en aarde bewegen om de rest te laten onderzoeken. Dierenarts wilde eerst overleggen met de internist waar ie onder behandeling is. Maar dat interesseert mij geen moer. aangezien hij ook geen rekening heeft gehouden destijds bij het bepalen van de T4 dat ie op dat moment suiker had en pred. Hij had toen een zeer lage waarde.
Als goed is is zijn bloed in de vriezer bewaard en kunnen deze waarden ook onderzocht worden. Ergens had ik nog stille hoop dat er via het lab een andere uitslag it zou komen. Maar goed, dat is mezelf dus voor de gek houden. Cortisol test laat ik ook doen. Maar dan niet met die prednison en dexamethason.

https://www.evlonline.org/huisdieren-onderzoeken-endo-schildklier.htm
https://www.evlonline.org/huisdieren-onderzoeken-endo-bijnier.htm
 
Ik heb nog eens nagedacht en een aantal dingen uit zijn dossier op een rijtje gezet. Eigenlijk denk ik mijn antwoord al te hebben voor wat betreft de verhoging van zijn t4. Er is namelijk wel gebleken dat de prednison destijds zijn schildklier functie verlaagd heeft. Zijn t4 is minimaal verhoogd. 3.5 over de ref waarde. Dan kan ik toch bijna wel aannemen dat het probleem in zijn bijnieren zit? En dat ik dat met bijnierextract kan herstellen?

Mike, kan je van bijnierextract ook dezelfde bijwerkingen krijgen als prednison? En dan bedoel ik met name, kan je daarvan ook suikerziekte krijgen? Ik wil van hetzelfde merk wat ik toen in Amerika heb besteld alleen bijnierextract gaan geven. Dus zonder pancreas en schildklier hormoon. Wel laat ik het cortisol gehalte in urine nog bepalen.

Deze wil ik dus gaan gebruiken.

http://www.pethealthandnutritioncenter.com/adrenal-glandular-dogs-cats.html
 
In de literatuur voor mensen met een te snelle schildklier lees ik ook dat soms prednison ingezet word. Dat bijnierextract is dan toch geen rare gedachte van mij?
 
Ben dus vanmiddag in een discussie beland aangaande de bloedwaarden van mijn kat. Ik mocht zelf het lab bellen om uit te leggen waarom ik de T3 waarde getest wilde hebben. Zijn T4 was verhoogd namelijk. Nou volgens mij is het in de dierenwereld net zo moeilijk als dat het bij mensen gaat. Die laborant was het dus niet met mij eens. Ineens was de referentiewaarde voor T4 58 en dat terwijl ik van hun zelf op papier heb dat de referentiewaarde tussen de 13 en 50 is.
Dus nu gingen ze ook nog eens hun eigen referentiewaarde tegen spreken? T3 word bij katten nooit onderzocht. Alleen als er gedragsproblemen zijn zei hij. Oke, ik wil best met die man discussiëren over kattengedrag. Geen probleem mee. Wat ik zie bij Rossi zijn dus buiten de klassieke symptomen ook agressief gedrag. Elke dag zijn ze hier aan het knokken met elkaar. Dat is 1 van de dingen. Vervolgens krijg ik te horen dat het veel geld kost. Ja prima, maar ik bepaal toch zelf wel waaraan ik dat geld wil besteden. Die man heeft zijn bloed nog dus kan prima nu nog onderzocht worden lijkt mij. Lang verhaal kort, zou big Pharma zelf weten dat de meeste problemen van de schildklier komen en het gewoon geheim houden? Je zou het bijna denken.

Vervolgens de internist, die zegt geen vertrouwen te hebben en deze waarden. Hij heeft alleen vertrouwen als Utrecht het onderzoekt. Sorry, maar die hanteren een referentiewaarde tot 45. Rossi zijn waarde is 53.5. Ze spreken zichzelf allemaal tegen. Ook zou de prednison niet zoveel van invloed kunnen zijn op de schildklier. Echt, dit is toch omgekeerde wereld? En als het zou kloppen dan zit Rossi in beginstadium van een schildklierprobleem zei hij. Ja dat klopt dan idd, wel rekening houdende met dat het een momentopname is. Echt wat een gezeik dit zeg.
 
Welkom in het medische circus! Hoe gaat het nu met jou in je nieuwe woning en je nieuwe leven?

Mike
 
Mike, Mijn woning word nog gebouwd!!! Dat word ergens pas in de zomer dat ik kan verhuizen! Dus dat gaat echt nog even duren. Hoewel het mij niet snel genoeg kan gaan.

Hoe het in mijn nieuwe leven gaat? Gedoe met werk. Werkgever heeft sanctie gekregen en moet loon door betalen. Mijn juriste heeft hem nu meermalen gesommeerd om mijn loon te betalen op basis van de uren die ik volgens de bedrijfsarts had kunnen reïntegreren. Hij zal nu toch even beter zijn best moeten gaan doen voor een project. Er komt gelukkig geen Wia uitkering. Verder niet zo heel veel te vertellen daarover, buiten het feit dat ik druk ben met katten.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer

Forum statistieken

Onderwerpen
4.519
Berichten
531.236
Leden
8.656
Nieuwste lid
Anne T
Word vaste donateur van dit forum

Vrienden

Terug
Bovenaan