Waar te beginnen? Voelt als een puinhoop

  • Onderwerp starter Onderwerp starter Guest
  • Startdatum Startdatum
?? Het is om kotsmisselijk van te worden idd!

Hoe kun je rassen zo door fokken puur en alleen voor eigen gewin. Dit zijn geen fokkers met dierenliefde. Dit zijn broodfokkers! Designer cat! Koop dan lekker een standbeeld he! Ik hoop dat er nog meer mensen tekenen. Pure dierenmishandeling!


Maar goed, Nederland is zo een zwak land hierin. Nederland kan nog een voorbeeld nemen aan Belgie als het gaat om een fokverbod!

Wat dat betreft mag de raskattenwijzer ook wel iets meer transparant zijn. Maar dat even terzijde van de informatie die ze nu hebben gegeven.

https://www.facebook.com/Kattengedragsadviesbureau/posts/1802099393147368



 
Even mijn vreugde hier delen hoor. Ik ben vanochtend bij de bedrijfsarts geweest.
Ze heeft aangegeven dat ik weer mag reïntegreren. En wel in eigen werk. Voor mij is dat heel mooi nieuws en hier hoopte ik al op. Ze zei er komt teveel positieve energie op me af al zo vroeg op de ochtend ?

Mijn werkgever gaat dit niet leuk vinden. Want de opbouw gaat nu in rap tempo. Ook heeft ie valse info gegeven aan de arbeidsdeskundige voor wat betreft de beschikbare vacatures voor mijn opleiding. Hij zegt geen MBO vacatures te hebben. Maar nu blijkt dus dat dat wel zo is.
Dan gaat ie maar wat beter zijn best doen. Van een collega weet ik dat ze ook een conflict heeft welke in een juridische procedure is beland. Zij loopt bij dezelfde bedrijfsarts en is ook op haar hand. Dus de WIA eind maart is als goed van de baan. Het aanvraag traject moet nog wel door lopen. We gaan zien of mijn werkgever zijn arrogantie blijft hanteren!
 
Leuke bazen....Bestaan die dan nog?

Ik heb verder niks met hem te maken. Intern op kantoor zitten zou in een ander pand zijn dan waar hij zit. Word het niet intern dan word ik op projecten geplaatst bij opdrachtgevers. Ik zit in de detachering. Maar sorry, ik weiger om 100 procent ziek te blijven terwijl ik aan de beter hand ben. Ben ook wel aan het solliciteren. Desondanks is hij geen enkele verplichting na gekomen voor wat betreft reintegratie. Ik ben niet van plan daarvoor te boeten. Dat doet ie zelf maar.

Bedrijfsarts zei gister meteen al, jij kan weer wat doen. Als ik voor eind maart niet weer volledig aan mijn uren zit dan moet ik een uitkering. En als ik iets niet wil is dat het wel.

Gaat ie maar wat beter zijn best doen. Hij doet of ie niks beschikbaar heeft. Maar heeft ie wel. Hij heeft de arbeidsdeskundige dus ook nog eens valse info gegeven. Heb print screens gemaakt van vacatures op basis van mijn opleiding niveau. Ook functie profielen van 2 andere collega's die met hem in een juridische kwestie zitten. Maar het is zijn arrogantie. Hij voelt zich op zijn pik getrapt. Zolang je naar zijn pijpen danst is hij de aardigste vent ter wereld. Zodra als je verweer geeft word ie kinderachtig. Gaat ie expres je salaris een week te laat betalen en dat soort geneuzel. In de hoop dat je gaat klagen....doe ik alleen niet...?

Als je een detachering bureau hebt, heb je connecties zat. Opdrachtgevers staan te springen om capaciteit. Wanneer er dan een collega geplaatst word kan je mij als extra capaciteit aan bieden. Naast de volledige inzet van mijn collega. Heel simpel. Heb ik eerder ook al per email als idee terug gekoppeld. Hij verrot het gewoon.
Ik heb een vermoeden dat ik volgende week dus nog niet aan het werk ben. En dan gaat ie dus tegen het advies van de bedrijfsarts in. Bedrijfsarts heeft ook aangegeven dat ik geen beperkingen meer heb.

Ik ga pas ergens anders werken als ik iets gevonden heb wat voldoet aan wat ik wil. Daar ga ik in elk geval alle tijd voor nemen. Hij zal ook niet willen dat het op WIA aan komt omdat ie zeker weten een dikke loonsanctie gaat krijgen.
 
? even buiten beschouwing gelaten wat ie geflikt heeft met die contracten. Anderzijds ben ik er zelf bij geweest. Maar was destijds niet in staat erop te anticiperen. Mijn gezondheid was toen echt niet stabiel. Maar goed, hij is werkgever. Feit dat ie dit bij andere collega’s ook heeft geflikt en ie daarvoor ook een procedure aan zijn broek heeft zegt wel genoeg.

Hij heeft blijkbaar genoeg geld om meerdere loon sancties van het UWV te riskeren met al zijn arrogantie.

Ik ga gewoon nu terug halen wat ie mij geflikt heeft. Hem Stress bezorgen. Net zoveel stress als dat ie mij heeft bezorgd met zijn gesjoemel. Onlangs zijn er nog een paar jonge meiden binnen gehaald.
Flikt ie weer andere kunstjes met contracten. Meiden vallen voor zijn charmes en mooie praatjes. Kneedbaar en zo te benaderen dat ze alles voor hem doen.
 
Binc, ik ben heel blij voor je dat het zoveel beter met je gaat, het geeft mij ook hoop op verbetering van mijn situatie.
Ik denk in jouw bericht hierboven te zien dat je nog behoorlijk met hem bezig bent, je steekt veel energie in je gelijk halen, wraak nemen, hoe je het noemen wilt, je begrijpt het wel. Die gevoelens kan ik goed voorstellen, maar wat brengt het jou? Kan je die energie wellicht beter in jouw toekomst steken? Zit er toch niet een restje afhankelijkheid van de narcist/psychopaat achter?
 
Goedemorgen, Heel eerlijk Gerard, nadat ik gister bovenstaand bericht had geschreven was dat eigenlijk ook de eerste vraag die in mezelf op kwam. Of het idd niet te maken heeft met wraak gevoelens.
Het kan heel goed zo zijn hoor. Momenteel heb ik nog geen andere baan. Er is ook reintegratie 2e spoor in gezet. Misschien komt daar nog iets uit.
Alleen heel eerlijk, ik ga dit traject niet op zijn beloop laten in zijn voordeel. Dat zou betekenen dat ik met mijn armen over elkaar ga zitten, ik straks in een voor mij uitzichtloze uitkering van het UWV terecht kom wat ik dus echt niet wil. Ik gaf eerder aan dat het idd zo is dat ik veel boosheid voel ja. Die boosheid is gericht naar mijn ex, verhuurder en werkgever. 2 heb ik er opgelost. Mijn werkgever liet mij eind 2015 ook nog onterecht de WW in gaan terwijl ik dus eigenlijk al een vast dienstverband had. Maar ik kwam na 3 weken terug op een andere opdracht. Dan loopt je contract dus eigenlijk gewoon door. In juni 2015 was mijn vast dienstverband eigenlijk al een feit. Toen in aug 2016 onterecht ziek uit dienst gemeld bij het UWV. Daarvoor had ie mij nog eenzijdig een aantal uren afgepakt omdat de opdrachtgever achteraf toch capaciteit wilde voor minder uren. Ook daar heb ik niks mee gedaan. Ik was te moe en te ellendig om erover in discussie te gaan. Alles bij elkaar vind ik gewoon niet dat hij hier zomaar mee weg kan komen. Misschien is het wraak, misschien ook niet. Ik weet het niet. Het brengt mij vooralsnog geen mogelijkheid tot werkgelegenheid. Wat het mij wel brengt is dat ik veel vrije tijd over houd nu waarin ik alsnog mijn rust krijg die ik het eerste jaar al had moeten krijgen vlak na mijn ziekmelding. Maar eigenlijk had ik toen stress. Mij werd verzocht direct weer te solliciteren een paar dagen na mijn ziekmelding. Dat deed ik ook. Ik pak dus nu pas dat beetje rust wat ik destijds zo hard nodig had wat betekent dat ik nu leuke dingen doe, in zijn tijd. Laat hem nu maar eens kopzorgen hebben. Ik realiseer mezelf wel dat die boosheid die ik nog voel voor een heel groot deel naar mezelf zijn. Dat ik het zover heb laten komen. Dat ik met mijn armen over elkaar heb gezeten om het zover te laten komen. Neemt niet weg dat hij ook een verantwoordelijkheid heeft die hij niet heeft willen nemen. Totdat ik een andere baan heb is de situatie niet anders en ik maak er het beste van. Als ik nu overdag sta te koken denk ik, mooi, in de baas zijn tijd. Eigen schuld. Dat laatste verplaatst zich dan weer naar mezelf, in die zin dat ik dan toch weer boos word. Ik weet niet hoeveel boosheid een mens kan voelen als het om anderen gaat. Blijkbaar veel, hoewel dit nu wel enigszins verminderd is. Als ik mezelf neer zou leggen bij de situatie zoals mijn werkgever dat wil word ik wel bozer. Voor mij voelt dat alsof ik weer net zo hard over me heen laat lopen door hem als dat eerder gebeurd is. Ik kan het niet anders uit leggen. Hij mag best weten dat ik veranderd ben en dat ik niet meer over mezelf heen laat lopen met zijn duistere praktijken. Maar ik weet, eigenlijk ben ik boos op mezelf. En dat is niet goed.

Ik hoop dat het met jou ook snel beter gaat. Wat voor klachten heb jij dan nog?
 
Goed om het niet op z'n beloop te laten, het gaat om jouw belangen. Ik zou geen energie meer steken in dingen die jou niets opleveren.
Boosheid kan ook machteloosheid zijn, het kent vele kanten, zo liggen boosheid en verdriet ook dicht bij elkaar. Het kan goed zijn om na te gaan in hoeverre machteloosheid te maken kan hebben met jouw verleden, hoe je misschien psychisch monddood gemaakt bent door negatieve reacties op initiatieven die je ontplooide. Je kan dan soms te negatieve verwachtingen hebben. Anderzijds, als iemand bewezen heeft jou niet als gelijke te zien en je uitbuit, pest, naar beneden haalt enz., dan is gezond wantrouwen op z'n plaats.
Boos op jezelf kan dus ook oude pijn zijn.

Ik ben eigenlijk net met het herstel begonnen, ik snap er al veel van, herken bijna alles wat ik van Iris lees, maar heb nog geen overzicht.

Ik heb er een stukje over geschreven, ik denk dat het wel duidelijk maakt waar ik ergens zit:

Je hebt heel veel gelezen, het moest wel, want je voelde al heel lang dat jouw leven pijn doet, elke dag, elke nacht. Je weet alleen niet hoe het anders moet, je probeert het wel, maar het lukt steeds niet. Je weet niet hoe, waar of wie. Wie kan jou helpen, niemand lijkt het te snappen, je snapt het zelf ook niet maar je voelt het wel, voortdurend voel je de koude dreigende duisternis.
En je gaat toch verder, is het leven meedogenloos?
Tot er ergens en beetje licht komt, is dát nou licht, je weet nog niet waarvandaan, maar het is echt wel licht: het raakt je middenin je ziel, want die ziel hunkert er al je leven lang naar.
Maar hoe zal ik lopen? Ik zie niet waarheen. Wie kan me zeggen waar het licht te vinden is, waar? Links of rechts, boven of onder, nog een eind zo doorlopen en dan? Is daar dan dat licht?
Komt dat licht wel van buiten, komt dat van een ander? Moet een ander het licht aandoen, de deur openzetten van mijn gevangenis?
Is het licht vanbinnen, toch, ondanks en dwars door de pijn, licht in mijn hart, buik, ogen, mijn gevoel, dwars door mijn tranen?
Er is een deur opengezet, vanbinnen….

Nu pas kan Ik leren lopen in een vrij land met Jou en Jou, en Jou, hand in hand.
Jezelf is gestolen, een ander heeft het in gebruik. Je leidt niet je eigen leven, een ander zegt hoe je lopen moet, maar wil je daar wel heen, is dat wel jouw weg, de weg die bij jou past? Die ander zit op de geroofde plek in jou, bepaalt wat er gebeurt.

Ik wens voor jou dat het met je werk ongeveer zo gaat als jij denkt dat het moet gaan. Een andere baan zal op een gegeven moment weer een mooi nieuw begin zijn en door je opgedane ervaring zal je niet meer in de val van een narcist stappen.



 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer

Forum statistieken

Onderwerpen
4.519
Berichten
531.235
Leden
8.656
Nieuwste lid
Anne T
Word vaste donateur van dit forum

Vrienden

Terug
Bovenaan