Vandaag belde de huisarts om te informeren hoe het met me gaat. Ze vertelde me hoe zij het moment beleefde toen zij mij thuis aantrof, 4 dagen nadat dat bloedvaatje was gesprongen. Zij beschreef het als 'atypisch'. Haar eerste indruk was nl. ook dat ik bezweken was aan een heftige griep! Pas toen ze wat fysieke testjes ging doen besefte ze dat ik last had van 'meningale prikkelingen' en dat dit ernstig genoeg was voor onmiddellijke ziekenhuisopname.
Normaliter vindt er directe ziekenhuisopname plaats kort nadat het gebeurt. De patient vertoont dan o.a. tekenen van duizeligheid, verwardheid, misselijkheid, hoge bloeddruk, etc., maar ik had dat allemaal niet. Ook is het normaal dat je na thuiskomst nog wekenlang concentratieproblemen kunt hebben, maar ook dat heb ik niet. Zelfs onder de morfine in het ziekenhuis was ik mentaal bij de les. Ze stond ook versteld van mijn snelle herstel!
Hieruit leid ik af dat ik sterk ben, heel sterk. Niet van staal, anders was dit mij niet overkomen, maar desondanks heel krachtig, zowel fysiek als mentaal. Vandaag voel ik mij bijzonder fit en dit is nu de derde dag zonder hoofdpijn!
Mike
