De relatie tussen mensen en varkens

Ik ben absoluut geen voorstander van scheiden. Mijn ouders zijn al 35 jaar bij elkaar, ik en mijn vriend ondertussen ook al vier jaar. Maar ik ken koppels waarvan het écht beter was dat ze ermee ophielden (na veelvuldig proberen), zelfs als er ook kinderen in het spel waren. Je bent constant in ontwikkeling, en als je niet samen ontwikkelt houd het op een gegeven moment op. Als je niet gelukkig bent en constant ruzie maakt zijn de kinderen hier net zo goed de dupe van. Overigens mijn definitie van een slecht huwelijk: als je geen respect meer voor elkaar hebt en geen affiniteit meer naar elkaar kan tonen.

Ik denk zelf dat ze waarheid ergens in het midden ligt. Veel vrouwen moeten inderdaad werken wegens hun financiële situatie, toch zijn er ook vrouwen die graag part time werken terwijl dit financieel gezien niet hoeft. Of partners die beide part time werken en op deze manier heel gelukkig zijn.

Ik merk nu al dat mijn mening niet van de een op de andere dag zal veranderen hierover, eindeloos verder discussiëren heeft dan ook niet veel zin.

 
Haha, goed. Vandaar dat ik ook zei 'Ik' denk dat de waarheid ergens in het midden ligt. Ik weet dat het niet iedereen zijn mening is.

 
Je zou bijna medelijden krijgen met de mannen.

Dat is ook de bedoeling, want zij liggen het meest onder vuur en er is niemand in Nederland (behalve ik dan) die het hier over heeft!

Jij laat je ook niet uitschakelen! Mannen hoeven niet in de slachtoffer rol te gaan zitten. Daar zit niemand op te wachten.

Ik laat me ook niet uitschakelen en ik zit ook zeker niet in een slachtofferrol. Mijn punt was het bovenstaande: de man ligt onder vuur in een gefeminiseerde maatschappij.

Ook naar jou toe, Tanja, is het van belang om te benadrukken dat het mij niet gaat om eenzijdig de negatieve expressie van het vrouwelijke principe te belichten. Het gaat mij er om dat we door hebben dat de machtselite zich van dit metafysische principe bedient. Ik merk aan jou en aan Sannew dat je de neiging hebt dit op jezelf als vrouw te betrekken. Is overigens ook logisch, want verpersoonlijking is een vrouwelijke eigenschap. Blijf het metafysisch zien, alleen dan krijg je de helicopter-view die het mogelijk maakt om de achterliggende mechanismes te doorgronden!

Mike

 
Je bent constant in ontwikkeling, en als je niet samen ontwikkelt houd het op een gegeven moment op. Als je niet gelukkig bent en constant ruzie maakt zijn de kinderen hier net zo goed de dupe van. Overigens mijn definitie van een slecht huwelijk: als je geen respect meer voor elkaar hebt en geen affiniteit meer naar elkaar kan tonen.

Je blijft voorbij gaan aan het feit dat zoveel mensen in hun negatieve ego blijven hangen. In een relatie ben je een spiegel van elkaar, maar als je ego je verhindert om naar jezelf te kijken en je je eigen zwakheden reflecteert op de ander blijf je hangen in ruzie en letterlijk on-een-igheid. Eeuwig zonde! En ik blijf erbij dat menigeen veel te snel afhaakt en dat dit mede komt omdat we te maken hebben met een heimelijke communistische agenda die wel degelijk scheiden veel te makkelijk heeft gemaakt. Niemand vecht meer voor zichzelf en voor elkaar!

Haha, goed. Vandaar dat ik ook zei 'Ik' denk dat de waarheid ergens in het midden ligt. Ik weet dat het niet iedereen zijn mening is.

Je bent op en top Nederlands. Heerlijk veilig en politiek correct geantwoord.

Mike

 
Je bent op en top Nederlands.

Nederland is volgens mij echt het land waar deze ontwikkelingen die mike beschrijft in het meest verre stadium zijn. Iets waar ik me echt mateloos aan irriteer en gewoonweg verschrikkelijk vind en me daarom niet kan identificeren met het gros van de mensen.
En ik weet niet of het aan de pijnappelklier ligt of gewoon aan oogkleppen of een beperkt vermogen voor 'visie' en steek je kop maar in het zand maar jezus... probeer het je aub niet persoonlijk aan te trekken en sta er gewoon voor open.
tuurlijk geldt het niet voor iedereen... --> GELUKKIG is niet iedereen zo ver gedaald en is er nog een weg terug.

 
het onderwerp begin ik nu pas echt interessant te vinden.
Ik zelf ga uit van het principe dat ieder mens recht heeft op zijn/haar eigen leven en dat de overheid enkel de functie heeft om dit recht te beschermen.
Recht op eigen leven betekent niet recht om maar te doen wat je goed dunkt maar het recht om je eigen geluk na te streven en je leven te leven zoal je dat wilt.Dit is ieders recht dus kun je niets doen dat iemand anders recht ontkent.
het gaat om een moreel principe in de sociale context.

Hoe beter we zien welke rol we als mens gedurende ons leven vervullen hoe beter het zal gaan en wanneer de maatschappij dit in totaliteit ook zo zal zien hoe beter het maatscappelijk zal gaan.
De rol die we vervullen is inderdaad gebaseerd op ons als wezen en geslacht.daar ben ik het mee eens.

samen met mijn vrouw probeer ik(ondanks de sociale druk die we bewust en onbewust ervaren)om er het beste van te maken met inderdaad een rol verdeling die door feministe als afschuwelijk gezien zal worden. Maakt ons niets uit.
De verandering die er gaande is mbt rolverdelingen merken we ook in onze vriendenkring.Het gaat dan opvallen dat de verkeerde persoon de verkeerde broek aan heeft om het zo maar te zeggen.

Uitgaande van het pricipe dat ieder mens recht op eigen leven heeft heb ik dus ook nooit iets gehad met het instituut huwelijk. Ik blijf bij een partner of niet en dan moet er geen wet zijn die mij of mijn partner bestraft omdat we niet meer bijelkaar willen leven. Zo heb ik ook altijd beweert geen regels nodig te hebben mbt evt allementatie voor kinderen.Mijn kind id mijn kind en dan zorg ik daar ook voor .Punt.
Ik begrijp dat er vele klaplopers zijn die anders handelen maar dat is niet mijn probleem.
Mijn vrouw en ik zijn dt jaar 32 jaar bij elkaar zonder getrouwd te zijn en komen er goed uit mbt de rolverdeling.
ad
 
Ik trek het mij niet persoonlijk aan hoor.. Ben juist degene die kalm blijft ondanks de meningsverschillen. Ik sta zeker open voor andere visies, daarom heb ik tenslotte dit hele topic doorgelezen. Het is zeker een onderwerp wat ik op me in zal laten werken. Ik kan me er op dit moment gewoon nog niet in vinden, moet ik hier over gaan liegen? En we kunnen iedereen in zijn waarde laten toch.

 
Een tijdje terug sprak ik met een vriend, die mij vertelde over een Nederlandse vrouw die hij kende, die zich omhoog had gewerkt in het zakenleven en uiteindelijk verhuisde naar Zwitserland, waar zij directrice werd van een grote warenhuisketen. Zij hield de wind er dusdanig onder dat haar personeel (mannelijk en vrouwelijk) voor haar boog als een knipmes. Kortom, ze was zeer autoritair en zat volop in haar mannelijke energie. Zodanig zelfs dat ze uiteindelijk vrijwillig (!) haar baamoeder liet verwijderen, want ze was van mening dat deze alleen maar in de weg zat. Waar gebeurd!

Het boek van Phil Valentine heet The Wounded Womb, de verwonde baarmoeder. Tanja, bedenk dat Phil het opneemt voor de gynische (vrouwelijke) vrouw, hij heeft alleen een probleem met een te andrische (mannelijke) vrouw. En zelfs dan is hij nog verrassend mild in zijn oordeel, omdat hij ook wel weet dat de meesten van ons denken en handelen vanuit onwetendheid. Over een verwonde baarmoeder gesproken: hoe verwond wil je het hebben als je zoveel mannelijke energie hebt aangenomen dat je dat 'onding' eruit laat snijden?

Dit is dus waar het hier om gaat. Ik schrijf over het mannelijke principe dat zwaar onder druk staat. Maar daarmee staat onmiddellijk ook het vrouwelijke principe onder druk. Haar verdediger/beschermer is immers weggevallen! En als zij ervoor kiest om zelf kostwinner te worden en hij de verzorger wordt (een omkering van geslachtsrollen) heeft dit gevolgen op hormonaal niveau. Hoe verklaar je anders dat deze vrouw ervoor koos om de essentie van haar vrouwelijkheid te laten weghalen?

Toen ik mijn vriend op de metafysische kant wees, nl. dat ze zich veel te veel had verbonden met de mannelijke energie, keek hij me aan alsof hij water zag branden. Hij kon deze redenatie simpelweg niet vatten! Mensen als Phil Valentine wijzen op het wat mij betreft onmiskenbare feit dat de meerderheid van de blanken a.g.v. een verkalkte pijnappelklier simpelweg niet in staat zijn om op metafysisch niveau te denken. Die vriend van mij was hier een mooi voorbeeld van, hij had werkelijk geen idee waar ik het over had en zag het gewoon als 'een keuze die iemand nu eenmaal kan maken'. Het kwam in hem totaal niet op dat zo iemand hormonaal verstoord en verziekt is!

Sannew, vat dit aub niet verkeerd op, maar ik vermoed dat ook jij niet het vermogen hebt om metafysisch te denken. Ik mis bij jou het hogere inzicht. Dit heeft niets te maken met jou wel of niet in je waarde laten, dit is een constatering mijnerzijds waarvan ik alleen maar kan hopen dat je er iets mee doet als leerervaring. Wij blanken, althans de meesten van ons, denken letterlijk een octaaf te laag. Dit zegt veel over onze spiritualiteit en ons bewustzijn.

Wil je je pijnappelklier ontkalken en doen groeien om meer verlichting in je leven te ervaren, besef dan dat de pijnappelklier zich voedt met meer dan fysieke en biologische voeding alleen, hij voedt zich vooral met kwalitatief hoogwaardige gedachten, in-zichten en intenties! Bevrijd jezelf dus van alle aangeleerde denkbeelden, als je het ooit is aangeleerd kun je het ook weer afleren! Al van jongs af aan vraag ik me af hoe het toch kan dat zoveel mensen zo star en onflexibel zijn in hun denken. Kijk eens naar de aard van kalk en je weet het: hard, brokkelig, onbeweeglijk. 'Nuff said.

Mike

 
Het gaat mij er om dat we door hebben dat de machtselite zich van dit metafysische principe belicht.

Dat heb ik wel degelijk door. Ik ben ondanks mijn vrouw-zijn zeer goed in staat om het metafysisch te bekijken (wat dan waarschijnlijk weer funest is voor mijn hormoonhuishouding ;) ).

Je zou bijna medelijden krijgen met de mannen.

Dat is ook de bedoeling
Ik denk dat je met medelijden niet veel van de mannelijkheid hersteld, bovendien heb ik te doen met beide geslachten, want vrouwen hebben net zo goed te lijden onder deze verknipte toestand. En ja uiteindelijk ben ik een vrouw en neem ik het wellicht op voor de vrouwen net zo goed als jij het voor de mannen opneemt. Alleen meen jij dat als ik dat doe het persoonlijk maak, maar als jij het doet is het metafysisch?

Volgens mij zegt Phil Valentine dat vrouwen geen schuld hebben, dat mannen het ook hebben toegelaten dat we ons nu in deze situatie bevinden. Juist het nemen van verantwoordelijkheid is toch een mannelijk principe?

De (positieve) vrouwelijkheid ligt net zo onder vuur als de mannelijkheid. Beide genderrollen zijn omgekeerd. Dat het de negatieve vrouwelijke energie nu wordt ingezet om het prototype gezin te ondermijnen is mij echt wel duidelijk. Ik hoop dat het nog veel meer mannen en vrouwen duidelijk mag worden en dat we uiteindelijk de rollen die bij onze biologische functie weer in ere kunnen herstellen.

 
Volgens mij zegt Phil Valentine dat vrouwen geen schuld hebben, dat mannen het ook hebben toegelaten dat we ons nu in deze situatie bevinden. Juist het nemen van verantwoordelijkheid is toch een mannelijk principe?

Hier heb je een punt. Uit zijn boek:

Eerlijk gezegd heb ik oprecht medeleven met mijn geliefde zusters, want wij mannen hebben hopeloos gefaald als het gaat om een tegenstrategie die voldoende effectief is om hen te verlichten van de voortdurende last die zij hebben moeten dragen nadat de Moren waren verslagen en nadat we Marcus, Martin, Elijah, Malcolm, Huey, Khalid en Kwama Toure zijn verloren.
Schaam je, broeders. Tijd om aan de slag te gaan!

Hij heeft het weliswaar over de zwarte 'broeders' (mannen), maar ook wij blanke mannen hebben de handdoek in de ring gegooid! En inderdaad, wij mannen moeten ons schamen en er is inderdaad werk aan de winkel. Ik ben al begonnen, wie volgt?

Mike

 
Dit is dus waar het hier om gaat. Ik schrijf over het mannelijke principe dat zwaar onder druk staat. Maar daarmee staat onmiddellijk ook het vrouwelijke principe onder druk. Haar verdediger/beschermer is immers weggevallen! En als zij ervoor kiest om zelf kostwinner te worden en hij de verzorger wordt (een omkering van geslachtsrollen) heeft dit gevolgen op hormonaal niveau.

Onze posten hebben elkaar gekruist en hier zeg je al wat ik ook opschreef. Nogmaals ik ben het met je eens, maar omdat jij niet zo voor de vrouwelijke vrouw leek op te nemen heb ik dat stukje voor het voetlicht geprobeerd te brengen.

 
Ik denk dat je met medelijden niet veel van de mannelijkheid hersteld, bovendien heb ik te doen met beide geslachten, want vrouwen hebben net zo goed te lijden onder deze verknipte toestand. En ja uiteindelijk ben ik een vrouw en neem ik het wellicht op voor de vrouwen net zo goed als jij het voor de mannen opneemt. Alleen meen jij dat als ik dat doe het persoonlijk maak, maar als jij het doet is het metafysisch?

Twee maanden terug schreef je dit:

Ik zat laatst naar een voorstelling voor kinderen te kijken dat ging over, dat meisjes met rokjes ook best brandweerman kunnen worden. De 'jongen' in dit stuk werd belachelijk gemaakt, hij bakte er niks van, werd gesaboteerd, het meisje bluste de brand. Het wordt er al vroeg ingestampt.

https://www.fatsforum.nl/topic/waaraan-stierf-de-oermens#post-69736

Ik word hier in ieder geval heel verdrietig van. En boos tegelijk. Maar je hebt gelijk, beide geslachten lijden hieronder. Als je maar begrijpt dat het mannelijke principe in deze maatschappij het meest onder druk staat, want dan wordt het makkelijker om de vrouwen eronder te krijgen, zo simpel is het.

Mike

 
Snapte in eerste instantie niet zo goed dat je boos en verdrietig werd wanneer ik opmerk dat medelijden niet de oplossing is, maar je bedoelt de tweede quote. Ik zou graag zien dat mannen weer mannen worden, misschien dat ik daarom liever niet het woord medelijden gebruik, omdat het niet zo krachtig klinkt om zielig te zijn. Maar mijn hart bloed voor de kleine jongens die geen jongen mogen zijn en zie zeker in dat het mannelijke principe zwaar onder vuur ligt. Misschien zat mijn feministische feeks in de weg van het gevoel dat jij hiermee wilde duidelijk maken, maar vooral in het perspectief van de kleine jongen heb ik ook zeker met de mannen te doen.

 
Ik lees af en toe mee in dit topic. En ik begrijp het probleem van de man-vrouw verdeling in deze maatschappij. Ik merk aan mijn vriend dat hij in het algemeen wat mannelijker is geworden, vooral sinds we een dochter hebben. Hij werpt zich meer op als beschermer van het gezin en is assertiever geworden. Wellicht ook door de juiste voeding.

Ik ben fulltime thuis met mijn dochter. En momenteel op zoek naar werk voor een paar dagen. Ik heb er lang over getwijfeld, maar ik kan de eenzaamheid niet meer aan. Het zal dan wel tegen mijn vrouwelijke natuur ingaan om te gaan werken en mijn kind naar de opvang te brengen, maar het gaat mij nog meer tegen de natuur in om er elke dag alleen voor te staan. Elke dag alleen met haar in het appartement (in het weekend ervaar ik dat gelukkig niet zo). Dus weer een maatschappijprobleem, want als er sprake was geweest van een "extended family" had ik dit probleem niet gehad. Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat je het probleem van rolverdeling niet simpelweg oplost door als moeder thuis te zijn met je kind. Zonder zoiets als een extended family is het erg moeilijk. En ik woon helaas in een appartement: de buren die ik heb zijn erg oud, en omdat ik geen tuin heb voel ik me extra afgesloten. Ik was al blij geweest met een of twee vriendinnen in de buurt, maar helaas. Vandaar mijn keuze om toch te gaan werken.

 
@San,
Denk je dat werken gaan de oplossing is voor je eenzaamheid?
Er zijn genoeg mensen die eenzaam zijn op het werk omdat ze moeten conformeren aan vanalles en nog wat. bang om voor de eigen mening uit te komen zelfs op niet werk gerelateerd gebied.
ad
 

Forum statistieken

Onderwerpen
4.519
Berichten
530.969
Leden
8.656
Nieuwste lid
Anne T
Word vaste donateur van dit forum
Terug
Bovenaan