De relatie tussen mensen en varkens

In het interview met George Humphrey (enkele posts terug) legt hij uit dat er elektro-magnetische veranderingen gaande zijn in het universum. Hierdoor komt er een groter potentieel vrij en dus ook een groter waarheidspotentieel. David Icke spreekt over 'truth vibrations'. Dit betekent dat de ene na de andere voorheen verborgen waarheid nu aan het licht aan het komen is. Je kunt geen dag meer het nieuws volgen of er wordt niet een of andere beerput opengetrokken. M.a.w.: het is niet meer te verbergen, het komt vroeg of laat uit.

Iklustvet en anderen die worstelen met dit verhoogde waarheidsgehalte en soms niet weten wat ze ermee aan moeten, krijgen dagelijks de keus:

Zie het als een golf die je ofwel verzwelgt, ofwel waar je op meesurft. Jullie bewustzijn over voeding is toch ook veranderd? Dit heeft jullie veel gebracht, of niet? Nu is het tijd om met de rest van de golf mee te gaan. Alle maatschappelijke constructies waaraan je je identiteit dacht te ontlenen, blijken op leugens gebaseerd te zijn. Je bent dus helemaal geen linkse feminist, je bent gewoon een sterke vrouw die nu feilloos het politieke steekspel doorziet. Je hebt gewoon een oude nepwaarheid ingeruild voor een nieuwe werkelijke waarheid. Je kunt kiezen om je voorgoed aan waarheid te verbinden, of je verbindt je weer aan het oude, vertrouwde dat jou is aangeleerd en dus geen wezenlijk onderdeel uitmaakt van je ware zelf.

Dat is je keuze. Als je bewustzijn eenmaal verhoogd is kun je niet meer terug. Dat heb je met de voeding wel gemerkt, want ook daar zijn er veel leugens, ook in de alternatieve kringen waar je je eerst mee identificeerde. Dat maakt dat je met je niuewe waarheden sociaal buiten de boot valt, want er is nog geen nieuwe samenleving op basis van een verhoogd bewustzijn en zuivere waarheid. We zijn aan het pionieren en dat is niet altijd even makkelijk. Maar er is geen weg terug, althans niet meer voor mij.

Daarom vroeg ik recentelijk hier om steunbetuigingen. Ik moet niet het gevoel krijgen dat ik hier alleen in sta (hoewel ik desnoods ook in mijn eentje standhoud, net als Geronimo). Er zijn echter mensen die mij hierin steunen, maar dit lang niet altijd laten merken. Het is belangrijk dat wij elkaar op de juiste momenten wel steunen en elkaar laten weten dat we samen sterker staan. Het is absurd dat we nu moeten vechten om erkend te krijgen wat de meest logische zaak van de wereld zou moeten zijn, maar zo ver zijn de leugens nu eenmaal doordrongen in onze geest (mind control). Het is niet anders, ik heb dit ook niet bedacht. Het enige wat ons te doen staat is volhouden.

Mike

Waar ik (nog) niet goed in ben is de dingen zo goed onder woorden brengen.
Mooi onder woorden gebracht Mike! Dat is ook zoals ik het voel en zie.

 
deze show van Max Igan (Freedom is a choice) gaat er ook vooral over wat te doen met alle opgedane kennis. Hij zegt ook dat hij graag steun krijgt!

De tweede helft gaat ook over hoe mensen in hun linkerhersenhelft gehouden worden door de manier waarop de wereld is ingericht. Het contact met de natuur dat we kwijt zijn. Ik vraag me al zo lang af hoe het komt dat tegenwoordig moderne huizen zo in de mode zijn. Dat lijkt momenteel het hoogst haalbare, zo´n leeg huis dat is ingericht als een crematorium, dat kan toch ook geen gezonde omgeving zijn voor een mens? Als je daarvan houdt zou je dan verder van het pad zijn?
Zelfde met overheidsgebouwen, dat is altijd modern. Hier in mijn omgeving worden alle dorpen ingericht met veel open ruimtes, betonvlaktes.

 
mijn steun heb je ook Mike, ik volg dit hele topic, lees niet alle linken (als ze in het Engels zijn, dat kost me echt te veel moeite/tijd/energie)
Net als Cham zegt, kan ik niet alles zo benoemen maar kan me vinden in de dingen die je onderzoekt. Je raakt inderdaad geisoleerd van anderen doordat je niet meer terug kunt omdat mijn persoon niet meer helemaal degene is die ik ooit dacht te zijn.
Mijn stukje is om enerzijds te gaan voor waarheidsvinding en anderzijds toch aansluiting te hebben met de (nog) niet wakkere medeburgers. (grootste deel van mijn omgeving)

 
Jon Rappoport over transhumanisme:

http://jonrappoport.wordpress.com/2014/07/06/what-are-machines-thinking/

Hij stelt (terecht) dat ons wijs wordt gemaakt dat machines voor ons kunnen beslissen, dat ze denkend zouden zijn. Het zijn echter altijd MENSEN die machines programmeren. Vlijmscherp laat hij zien hoe het collectivisme (communisme) dit gedachtengoed propageert:

“Individuals are weak and helpless. Therefore, they have to melt down into a collective glob, in order to survive. And from that collective point of view, machines loom up as the most powerful entities in the world. Bow, pray to the Artificial Intelligence.”

Dit is ons echter wat ons te wachten staat als deze ontwikkeling zich doorzet:

http://www.businessinsider.com/louis-del-monte-interview-on-the-singularity-2014-7

Mike

 
Rumsfeld is een schurk. Hij zat o.a. achter de invoering van aspartaam en de verkoop van Tamiflu als middel tegen 'Mexicaanse griep'. Ik ga wel kijken!

Mike

 
Ja, ik weet dat het een schurk is, daarom ben ik ook benieuwd naar die niet-traditionele (hopelijke eerlijke) manier van interviewen.
Kijkje achter de schermen zeg maar.

Mark

 
Ik heb nog geen 5 minuten gekeken. Ik zag dat Errol Morris de documentaire-maker was en toen wist ik genoeg. Hij maakte in 2003 de docu Fog of War, waarin een andere schurk, Robert McNamara, een platform kreeg. Ik schreef hierover in 2005 voor de Nijmeegse Stadskrant de volgende recensie, waarin ik ook al Rumsfeld noemde:

Fog of War: een oude vos vergoelijkt zijn streken

De documentaire Fog of War uit 2003 probeert de carrière en de daaruit geleerde lessen van Robert Strange McNamara te schetsen. McNamara is vooral bekend als minister van defensie onder de Amerikaanse presidenten Kennedy en Johnson, en daarmee onlosmakelijk verbonden met de oorlog in Vietnam.
door Mike Donkers

De manier waarop McNamara praat, doet denken aan Donald Rumsfeld, nu al twee kabinetsperiodes lang minister van defensie onder Bush. Rumsfeld is een ogenschijnlijk vriendelijke man, maar net als bij McNamara kleeft er bloed aan zijn handen, veel bloed. Rumsfeld is verantwoordelijk voor Amerika’s nieuwe Vietnam, de oorlog in Irak.

Op andere momenten doet McNamara denken aan Colin Powell, de ‘goede soldaat’ die het My Laischandaal van 1968 in de doofpot probeerde te stoppen, toen Amerikaanse soldaten een compleet dorp van 347 onschuldige Vietnamese burgers bruut afslachtten. Met deze houding schopte Powell het tot generaal en bracht hij het uiteindelijk tot minister van buitenlandse zaken onder Bush. Dat hij een presentatie vol leugens over Saddam Hoesseins niet bestaande massavernietigingswapens tegenover de Verenigde Naties moest houden om een invasie te rechtvaardigen, leek hem niet te deren.

Robert McNamara krijgt in deze documentaire een vrijbrief om zijn geweten te sussen. Als oude knar van 86 komt hij vriendelijk en gevoelig over en geregeld staan de tranen in zijn ogen. Met de jaren is hij misschien milder geworden, maar ten tijde van de Tweede Wereldoorlog zorgden zijn statistische analyses van bombardementen van Japanse steden er wel voor dat ze nog efficiënter werden. Zoals het bombardement op Tokio, waarbij in een nacht maar liefst 100.000 burgers de dood vonden. McNamara merkt op dat als de Amerikanen de oorlog hadden verloren, hij en generaal LeMay waren berecht als oorlogsmisdadigers.

Het lijkt alsof McNamara de hand in eigen boezem steekt, maar de milde grijsaard van nu was een arrogante havik ten tijde van de Cubaanse raketcrisis in 1962 en de oorlog in Vietnam. In de documentaire wil hij gedeeltelijk met de eer strijken voor het afwenden van de raketcrisis die een kernoorlog met Rusland voorkwam en het plan om alle Amerikaanse troepen uiterlijk in 1965 terug te trekken uit Vietnam. Deze eer komt echter geheel toe aan John F. Kennedy en diens broer Robert.

McNamara was juist van de harde lijn. Onder Kennedy’s opvolger Johnson wordt die lijn zeer duidelijk als er in plaats van soldaten terug te trekken juist 175.000 soldaten meer naar Vietnam worden gestuurd. Aanleiding daarvoor vormde het incident in de Golf van Tonkin in 1964 waar het Amerikaanse oorlogsschip de Maddox zou zijn aangevallen met torpedo’s door Noord-Vietnam. Dit bleek een regelrechte leugen waar McNamara wel degelijk van op de hoogte was, ook al beweert hij verkeerd te zijn ingelicht. De oorlogsverklaring die hierop volgde, gaf Johnson onvoorwaardelijke en eenzijdige oorlogsbevoegdheden.

Na het kabinet-Johnson werd McNamara hoofd van de Wereldbank, wat hij tot 1981 is gebleven. De documentaire vermeldt dat hij zich sindsdien bezighoudt met het oplossen van vraagstukken als armoede, wereldgezondheid en economische ontwikkeling. Het is overduidelijk dat documentairemaker Errol Morris hem overal mee weg laat komen. Anders had hij geweten dat het juist de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds zijn die met wurgende leningen landen die rijk zijn aan grondstoffen als olie, gas, goud, diamanten en mineralen, systematisch in economische slavernij houden.

Morris lijkt aan het slot een kritische vraag te stellen als hij McNamara vraagt of hij zich verantwoordelijk voeltvoor de oorlog in Vietnam. McNamara weigert zich daarover uit te spreken en blijft liever hangen in zijn eigen fog of war door het hele proces als oneindig complex te beschouwen. Het enige complex waar McNamara echter in is blijven hangen, is het militair-industriële complex. Eisenhower waarschuwde bij zijn aftreden in een televisietoespraak al voor de gevaren van deze machtige groep oorlogszuchtige zakenmensen. John en Robert Kennedy waren de laatsten die deze groep probeerden tegen te houden en betaalden daarvoor met hun leven.

De keuze van het NSF om deze documentaire van drie jaar geleden te vertonen waarin een voormalige Amerikaanse regeringsmedewerker de gelegenheid krijgt boter op zijn hoofd te smeren, is daarom ongelukkig. De organisatie had er beter aan gedaan de documentaire Why We Fight van Eugene Jarecki uit 2005 te laten zien. Hierin wordt de macht van het militair-industriële complex, waar ook Robert Strange McNamara deel van uitmaakt, aan de kaak gesteld.

http://nsk.antenna.nl/?id=05&url=jul06

Mike

 
@naief: ik heb nog niet gekeken, maar het opgenomen. Moest vanochtend vroeg naar internist (daarover zo meer op m'n voorsteltopic), vandaar.

Maar ik begrijp dat het niet een enorme aanrader is van Mike ;-)

Ik zal het later wel eens bekijken.

 
De constatering in mijn recensie van Fog of War dat McNamara qua manier van spreken doet denken aan Rumsfeld is veelzeggend. Deze mannen krijgen nl. mediatraining, waardoor ze kalm en evenwichtig overkomen, met een rustig spreektempo. Dit straalt vertrouwen en autoriteit uit. Het zou mij niet verbazen als zowel McNamara als Rumsfeld gecoacht zijn door dezelfde mediatrainer(s)!

Mike

 
Kinderen worden bestraft voor de meest pietluttige dingen, maar ondertussen wordt 5-jarigen wel geleerd hoe ze moeten masturberen:



Mike

 
Net die Rumsfeld docu gekeken. Interviewer pakt hem maar soms een beetje aan. Had een stuk feller gekund. In de filmfragmenten die door het interview verweven zitten, wordt wel meer kritiek geleverd overigens. In het interview blijkt dat ondanks dat Rumsfeld bepaalde dingen goed wil praten, hem dat vaak niet lukt. Hij komt heel erg gemaakt over met z'n neplach als hij over verschrikkelijke dingen spreekt.

 
Hij is een psychopaat en ik vraag me werkelijk af wat de intenties zijn van documaker Errol Morris.

Mike

 

Forum statistieken

Onderwerpen
4.520
Berichten
531.468
Leden
8.657
Nieuwste lid
asterix
Word vaste donateur van dit forum
Terug
Bovenaan