Kanker

[Godsgeschenk]

Dank je voor je troostende woorden.

Mijn vriend zegt dat hij mij nog nooit zo sterk gezien heeft. Ik heb altijd gedacht als het gebeurde dat ik dan ook zou sterven en als ik dat niet zou doen dat ik wel dood zou willen zijn. Ik merk dat ik niet gestorven ben. Ik ga toch door. Bij het sterven van mijn moeder heb ik haar dus gezegd los te laten en dat ze geen angst moest hebben, dat ik bij haar was. Ik heb haar ook nog gezegd dat we elkaar weer ooit zouden zien maar dat ik hoopte dat het nog een 50 jaar zou duren. En toen liet ze los.....

Ja, ik heb nog nooit zo een hoopje ellende gezien, verteerd door de ziekte en de therapieën. Deze gedachte dat ze nu niet meer lijdt, kan helpen, maar ik heb haar niet meer. De vrouw die mij het meeste begreep en het dichtste bij mij stond, was zoals ik. Ik ben uit haar geboren en ze groeit toch in mij door, in mijn cellen en in mijn geest.

Ze heeft me gevormd en gemaakt tot wie ik ben. Ik ben haar dankbaar hiervoor.

Dorothé

 

[maarten2]

Dorothé,



De vrouw die mij het meeste begreep en het dichtste bij mij stond, was zoals ik. Ik ben uit haar geboren en ze groeit toch in mij door, in mijn cellen en in mijn geest. Ze heeft me gevormd en gemaakt tot wie ik ben. Ik ben haar dankbaar hiervoor.



Zomaar, even laten weten dat uw woorden mij raken. Mooi gezegd. Sterkte, we hebben het nodig.

 

[Romagi]

Dorothe, ik heb gelezen dat je moeder dit aardse leven heeft verlaten. Woorden van troost zijn altijd moeilijk te vinden. Wij kunnen iemands pijn niet wegnemen, ik kan je pijn niet wegnemen. Maar je hebt het over een hoopje ellende. En zo,n hoopje ellende te zien liggen waar je niets meer aan kunt verbeteren is ook hartverscheurend.
Helaas hoort de dood bij het leven en hebben we er allemaal vroeg of laat mee te maken.
Uit je woorden begrijp ik dat je een goede band had met je moeder en dat is iets moois waar je op terug kunt Kijken. Ik leef met je mee en wens je veel sterkte.
Liesje

 

[Godsgeschenk]

Dank Maarten2 en Liesje.

Het is nu ongeveer 2 weken geleden. De tijd gaat snel.
Ik lees veel in het boek van Pim van Lommel. Troost me wel. Ik ben veel dagen bij mijn vader geweest en we hebben elkaar gesteund.

Vandaag had ik een paar (misschien wel rare) ingevingen.
Op de dag dat mijn moeder stierf, had ik 's morgens een zeer sterk opkomende migraine. Ik kon mijn ogen niet meer open houden en moest een emmer naast het bed zetten omdat ik me misselijk voelde. Ik werd echter opeens wakker en de migraine was weg. Ik heb toen meteen mijn vader gebeld hoe het met mijn moeder was. Hij vertelde mij toen dat hij naar huist moest gaan (mijn moeder was sinds een week in een hospice) omdat mijn moeder tot rust moest komen en dat hij weer terug moest komen om te waken. Ik was verbaasd en geschrokken. Heb mezelf toen meteen gewassen en aangekleed en ben met mijn vriend gegaan. We hadden beiden vrij die maandag.

Daar in het hospice aangekomen was mijn moeder in een slaaptoestand gebracht. Ik heb veel tegen haar gesproken alhoewel ze niet terugsprak en haar constant omarmd, gezicht tegen gezicht.

Toen werd de 2e dosis slaapmiddel gezet, ik was het er innerlijk niet mee eens, maar omdat mijn vader dat wel scheen te zijn, heb ik het maar aanvaard.
Mijn vader heeft toen nog met de verpleging gesproken en die gaven aan dat ze het niet zeker konden zeggen, maar dat het er niet naar uitzag dat ze zou sterven die avond. Uiteindelijk zei mijn vader dat hij zou blijven en dat ik naar huis kon gaan. Ik zei meteen dat ik ook wilde blijven. We hebben het daar nog even over gehad en ik heb toen wel in mezelf gedacht hoelang dit misschien wel kon gaan duren en of ik er dan wel 3 dagen bij kon blijven. Je weet op dat moment niet hoelang ze nog zou leven.
Ineens ging mijn moeder anders ademen en toen is ze in mijn armen gestorven nadat ik haar gezegd had om los te laten.

Wat had ik vandaag voor ingevingen. Misschien helemaal niet waar en misschien wensgedachten, maar ik haal er troost uit.
Ik denk dat er een telepathisch contact tussen haar en mij was toen ik de migraine had en dat ze mij geroepen heeft. Verder heeft ze, zo denk ik, bewust ons gesprek in het hospice meegekregen en zelfs mijn gedachten hierover en heeft toen besloten toen te sterven omdat ik er bij was. Er was toch geen meerwaarde voor haar meer om te leven omdat men haar slapende zou hebben gehouden.
Ze wilde dat ik erbij was en toen ik haar zei los te laten, heeft ze losgelaten.

Ik haal troost uit deze gedachten.

Dorothé

 

[fatsnotbad]

Dorothe, ze heeft jouw aanwezigheid gevoel en wist toen dat het goed was, geen twijfel over mogelijk. In de topic QAnon heb ik onderstaande twee filmpjes geplaatst, die ik je niet wil onthouden en die aangeven hoe groots het energierijk is. Wat je ervan kunt leren is dat er energie is die op zijn plaats wordt gehouden (materie) en vrije energie. En allemaal is het afkomstig van dezelfde Maker.





Mike

 

[Godsgeschenk]

Dank je Mike.

Ik ga ze bekijken. Gisteren heb ik toch wel weer eens gekeken op de topics en ga ook de uitzendingen van dotcom nog beluisteren. Ik zag dat dit hierboven ergens geplaatst was en merkte wel dat dit belangrijk was. Ik heb het echter nog niet bekeken en zal dit, als ik me er goed voor voel, gaan doen.

Dorothé

 

[fatsnotbad]

Wacht niet langer, Dorothe, het zal je sterken in de overtuiging dat je moeder nu meespeelt en -zingt in het orkest en koor van God.

Mike

 

[Tanja]

Ja wat een heerlijke filmpjes! Waarvoor dank. Zeker kijken D. Lifts your spirit (mocht je daar behoefte aan hebben, gewoon janken mag ook). Je moeder missen is gewoon vreselijk verdrietig.

 

[Godsgeschenk]

Ik heb de filmpjes bekeken. Mooi. Het toont wel aan wat ik al vermoedde, energie bestaat en was hier nu aantoonbaat door geluid/zingen. Er wordt gesproken over GOD. Ik begrijp het hier als een externe GOD en ik geloof meer erin dat we allemaal een GODsvonk zijn, een deeltje van GOD. Maar zo kan ik de filmpjes ook wel duiden. We zijn allemaal energie/golven/Godsvonken.

Dank je.

Dorothé

 

[fatsnotbad]

Ik maak vooral uit het tweede filmpje juist op dat zowel de sterren als de walvissen als wij mensen godsvonken zijn die een loflied zingen op hun Schepper.

Mike

 

[Godsgeschenk]

Een Schepper, waar wij dus zelf allemaal een deel van zijn. Dus wij vormen zelf allemaal het scheppende vermogen, de GOD. Klopt toch?

Dorothé

 

[fatsnotbad]

Jazeker, maar we zullen nooit het eindeloze bewustzijn en de alwetendheid en alscheppendheid van God bezitten. Denken dat je God bent of zelfs beter dan God bent is Luciferiaans.

Mike

 

[Godsgeschenk]

Nee, absoluut waar. Ik spreek over een GODsvonk, een deeltje van GOD, dat kan dus nooit het geheel zijn. Het is zeer moeilijk om dit allemaal in woorden uit te drukken. Ik 'geloof' niet in een hemel, maar wel erin dat de energie na de dood overal om ons heen is, zonder ons te beïnvloeden. De alwetende energie laat ons zelf ontdekken en ervaren. Waarschijnlijk zal zo een GODSvonk eens wel weer de 'val' via de lichtenergie (spermacel) naar de (moeder) aarde maken en weer aarde energie ervaren met een aardslichaam en dus beperkt weten. Dit om d.m.v. aardse ervaringen groei op te doen, groei die we als alwetende energie niet nodig hebben omdat we alwetend zijn. Wie weet, wacht mijn moeder tot ik eens het aardse afleg, niet als mijn moeder, maar ik zal haar aan haar bewustzijn wel herkennen, iedere GODSvonk heeft wel een eigen bewustzijn (zo geloof ik).

Dorothé

 

[fatsnotbad]

iedere godsvonk heeft een eigen deelbewustzijn, een uniek venstertje op het geheel. Ik geloof in een metafysische hemel, een staat van absolute gelukzaligheid die je wacht als je (in je hart) een goed mens bent - geen onfeilbaar mens, maar wel een goed mens. De metafysische hel is het tegenovergestelde - dit is wat je wacht als je schuldig maakt aan het kwaad. De boetedoening die je te wachten staat word je niet opgelegd door God, maar door jezelf - het is pure karma. De lessen die je hier te leren hebt gaan aan de andere kant door.

Mike

 

[Godsgeschenk]

Dus er zit in elke geloofsovertuiging toch wel een deeltje van de waarheid. In het boeddhisme wordt gesproken over karma, maar waar we steeds mee geconfronteerd worden door weer terug te komen op aarde totdat we 'perfect' zijn.
Mensen zijn al sinds we er zijn, bezig om achter dit geheim te komen en elke geloofsovertuiging gaat wel een beetje in dezelfde richting.
Tja, we zullen er ooit achter komen.
Ik probeer dit aardse leven toch weer zo goed mogelijk te genieten en zo gezond mogelijk te leven om zo lang mogelijk hier rond te lopen. Uiteindelijk wacht ons allemaal hetzelfde lot, het afleggen van het aardse, de dood.
Dood, wat niet het einde betekend. Ik hoop erop dat we als energie ook meerdere mogelijkheden hebben om het aardse leven te ervaren. Ikzelf hou toch wel van het leven (waar verdriet een factor van is).

Dorothé

 

[Godsgeschenk]

Hoe dan ook, eindeloze energie, een mooie troost. Het is echter een wond voor het leven als je die persoon verliest die het dichtste bij je stond in het leven.

Dorothé

 

[fatsnotbad]

De reincarnatievraag kan ik niet beantwoorden en deze laat ik dus in het midden. Ik weet niet of je vrijwillig nog een 'rondje' over mag doen, of misschien zelfs wel meerdere.

Er schiet me nu ineens een prachtige film met Robin Williams te binnen: What Dreams May Come. Deze film uit 1993 is gebaseerd op verhalen van bijnadoodervaringen, zoals ook opgetekend door Pim van Lommel. Bekijk hem gratis hier, helaas zonder ondertitels:

https://flixmovies.xyz/movie/12159/what-dreams-may-come.html

Ook wil ik je het refrein van een eigen nummer genaamd Two Sides of Heaven niet onthouden:

And I know you're looking down from heaven
Just like I look up and see the stars
And I know on either side of heaven
We're never really worlds apart
I'll always have you in my heart
You know it's only just a thought

Mike

 

[Godsgeschenk]

Mooi refrein. Maakt me wel even triest, maar dat is nu normaal.

Dorothé

 

[fatsnotbad]

Heb ik geschreven nadat een goede vriend van me plotsklaps overleed aan een hartaanval. Deze tekst stond op de rouwkrans bij zijn graf.

Mike

 

[Godsgeschenk]

Heel triest Mike. Heb je wel heel mooi geschreven.

Mijn moeder had alles zelf voorbereid en ze wilde dat in de krant, op het rouwkaartje en op de crematie een bepaald gedichtje kwam. Had ze waarschijnlijk ergens ooit eens gelezen.
Het volgende gedichtje:
Jij bent hier; ik ben daar
Ik wil je zoeken, maar ik weet niet waar.
Jij bent hier; ik ben daar
Ik zoek je daar
ooit ontmoeten we elkaar

Dorothé