Corticosteroïden zijn in de reguliere geneeskunde het wondermiddel om ontstekingsreacties te onderdrukken. Maar sommige, zelfs de meeste ontstekingsreacties -in gang gezet door het immuunsysteem- zijn bedoeld om schade te herstellen. Als echter die schade niet herstelt, of als er steeds weer nieuwe schade ontstaat, dan wordt een ontstekingsreactie chronisch en richt dan meer schade aan dan er hersteld wordt. Ontstekingsreacties geven vaak zelf ongemak zoals pijn, zwelling en dergelijke, en ongemak moet van onze reguliere geneeskunde natuurlijk met hand en tand bestreden worden, ook als het een hoger doel dient. Daartoe geeft men dan kunstmatige corticosteroïden, dat zijn synthetische varianten op cortisol. Een subtiele regeling van deze processen zoals het lichaam dat doet, is met de synthetische varianten niet goed mogelijk en dus geven corticosteroïden op den duur bijna altijd ernstige bijwerkingen, onder de gemeenschappelijke noemer: onderdrukking van het immuunsysteem in al zijn facetten. De bedoeling is bijvoorbeeld dat bij reumatoïde artritis gewrichtsontstekingen bestreden worden, maar allerlei andere taken van het immuunsysteem in de rest van het lichaam worden dan ook niet meer correct uitgevoerd. Van buitenaf toegevoerde natuurlijke vormen van cortisol (of adrenaline) hebben dezelfde werking: de ongemakken worden tijdelijk bestreden, maar het nuttige werk (de fysiologische of natuurlijke noodzakelijke werking) wordt ook onderdrukt en dus raakt het herstel- en opruimwerk achterop. Uiteindelijk krijgen ziekmakende invloeden de overhand en je gezondheid gaat per saldo achteruit.
Het immuunsysteem is zo ongeveer het meest ingewikkelde ‘orgaan’ van het lichaam en het is heel moeilijk om hierover in kort bestek een compleet antwoord op je vraag te geven. Ik houd me daar al enige tientallen jaren mee bezig, in combinatie met het hormoonsysteem en het zenuwstelsel en dat is knap gecompliceerd. Zo gecompliceerd dat de meeste artsen of specialisten het overzicht allang kwijt zijn of dit nadrukkelijk uit de weg gaan. Probeer maar eens een arts te vinden die zich, als je fibromyalgie hebt, bezig wil houden houden met én je spierproblemen én met je migraine én met je prikkelbare blaassyndroom én nog een stuk of 10 andere problemen. Daar kom je al gauw mee bij een handvol specialisten terecht die dus ieder naar hun eigen dingetje kijken en zo nooit aan het onderliggende probleem toekomen. Per definitie symptoombestrijding dus. Een orthomoleculair therapeut -en meer nog een functioneel geneeskundige of klinische PNI-therapeut- hoort dat overzicht wel te hebben en dat is ook nodig bij klachten als bijnieruitputting en een ontregelde schildklier die vaak ten grondslag liggen aan klachten die je op dit forum veel tegenkomt. Ik weet niet waaruit je gebrek aan vertrouwen in de ortho-peuten voortgekomen is, maar je hebt er goeie bij en slechte. Helaas, vanuit mijn gezichtspunt dan, vermengen veel van mijn collega's deze wetenschappelijke methode met allemaal vage hocus pocus, waar ik liever niet aan meedoe. Het is allemaal wél heel populair want erg "spiritueel", met veel quantumenergie en trillingen en zo. Er is hier op dit forum veel wantrouwen richting wetenschap, maar ik houd me toch liever bij mijn vorm van wetenschap, die openstaat voor nieuwe dingen en zich niet laat leiden door heilige huisjes, koninkrijkjes en financiële belangen.
Via de orthomoleculaire beroepsvereniging kun je informatie inwinnen over orthomoleculaire zorgverleners, die bij voorkeur een opleiding klinische PNI hebben gevolgd en dan kun je gaan shoppen. Persoonlijk zou ik gaan voor iemand die geen gebruik maakt van allerlei wetenschappelijk niet onderbouwde apparaatjes of methodes, want die kan het alleen maar op basis van zijn kennis van de biologie en fysiologie doen, maar iedereen is daar natuurlijk vrij in om te bepalen welke methoden zijn of haar voorkeur hebben.
