Ook even voorstellen: Alexandra

Colonquichote, ik heb laatst uitgebreid zitten lezen op je website over fybromialgie.

Mijn zus heeft die diagnose. En laatst schreef ze dat ze al zoveel geprobeerd heeft in haar leven dat ze het allemaal ook niet meer weet waar ze het zoeken moet.

Ik kreeg de indruk dat je mensen met die diagnose niet echt kunt helpen omdat de oorzaak niet bekend is, terwijl je er natuurlijk heel veel van weet, dat is duidelijk.

 
We leren hier veel, maar of we alles begrijpen? En dat zo laat op de avond.

 
Hallo Liesje,

Dom?? Hoezo?? Ik ben blij dat iemand zó goed de essentie er uit gepakt heeft! Hier op het forum gebruiken mensen met de beste bedoelingen bijnierextracten of bevelen ze aan, terwijl het uiteindelijk geneesmiddelen met pittige risico's zijn.

Het probleem is, dat het bij uitgeputte bijnieren geen kwestie is van het ontbrekende stofje aanvullen, omdat het eigenlijk het oppompen van een lekkende band is en er allerlei onbedoelde bijwerkingen kunnen optreden. Het vergt vele jaren studie om dat gebied in zijn volle omvang te kunnen overzien.

Er is altijd een oorzaak waarom de bijnieren uitgeput zijn. Ze kunnen een tijdlang heel vaardig het evenwicht bewaken binnen het immuunsysteem, maar als er te lange tijd een te grote wissel op getrokken wordt, raken ze uitgeput. Dat is vaak het geval na een combinatie van belastingen die een te grote aanspraak op de bijnieren doen. Er is dan uiteindelijk meestal sprake van een chronisch ontstekingsproces ergens in het lichaam en de bijnier doet haar best om de reactie van het immuunsysteem binnen de perken te houden: genoeg ontstekingsactiviteit om het probleem dat de ontsteking veroorzaakt op te lossen, maar ook voldoende onderdrukking ervan, om te zorgen dat andere functies niet verstoord worden, die ook op het juiste moment uitgevoerd moeten worden om het lichaam goed te laten functioneren. Het moet daarnaast dus zorgen dat het immuunsysteem in zijn enthousiasme niet zijn doel voorbij schiet. De bijnieren slagen steeds minder goed in deze taak en raken steeds verder uitgeput, wat zich uit in steeds meer taken waarin ze tekortschieten: lokale ontstekingen op andere plekken, allergieën en autoimmuunreacties. Zo kunnen ook hormoonbalansen verstoord raken doordat er geen capaciteit is om de afbraak producten ervan op te ruimen; zo slaat een immuunprobleem over op het hormoonstelsel. Tegenwoordig is dit bijvoorbeeld de oorzaak van veel vrouwenklachten die ook op mijn pad komen.

Het interessante van een consequent doorgevoerde PNI-benadering van ziekte is, dat zij zich steeds minder op de ziekten zelf richt, maar de ziekte ziet als één van de symptomen (en logische gevolgen) van een onderliggend fout gelopen proces, waardoor meerdere -onderling schijnbaar niet verbonden- verschijnselen toch teruggevoerd kunnen worden op eenzelfde oorzaak. Neem de oorzaak weg en de ziekte verdwijnt. Het is natuurlijk een stuk ingewikkelder dan dat, maar zo werkt het wel.

In de psycho-neuro-endocrino-immunologie (PNI) werken we met zeer recente inzichten, die in de reguliere zorg de komende 10-15 jaar nog niet ingevoerd kunnen worden, omdat het systeem er gewoon te log voor georganiseerd is, maar de kennis is er wel, en de PNI heeft hierbij het voordeel dat het zich van die bureaucratische vertraging niet veel aan hoeft te trekken.

Ontstekingsprocessen blijken volgens de laatste inzichten dus bij heel erg veel ziekteprocessen een centrale rol te spelen en het beïnvloeden van die processen langs natuurlijke weg heeft het voordeel boven synthetische corticosteroïden, dat het het lichaam helpt om alles zó te kunnen bijregelen als de natuur het bedoeld heeft, omdat wij die graad van precisie nooit farmaceutisch kunnen evenaren.

Onder de streep betekent dit dus:

- heel veel chronische, degeneratieve en autoimmuunziekten hebben ontstekingsprocessen als diepste onderliggende oorzaken.

- ontstekingsprocessen ontstaan niet alleen door bacteriën en virussen, maar ook door gifstoffen, opgestapelde afgewerkte lichaamseigen stoffen en nog veel meer.

- het is de taak van de PNI therapeut, om de oorzaak achter de oorzaak te vinden en die vind je alleen maar door alle symptomen en verschijnselen in een onderling verband te zien en als een detective die eerste oorzaak te proberen te vinden.

- als voormalig ME-patiënt ben ik erg gedreven om de oorzaken van chronische degeneratieve ziekten te vinden. In de afgelopen twee jaar heb ik me in het bijzonder met de oorzaken van het enigszins verwante ziekteverschijnsel fibromyalgie beziggehouden, daar mijn eigen ideeën over ontwikkeld en daar ook bij de landelijke patiëntenvereniging een aantal voordrachten over gegeven. Ik ben enigszins terughoudend om een door mij nagestreefd proeftraject via die vereniging aan te bieden, omdat dat via een adviesraad moet gaan, waarin voornamelijk reguliere specialisten zitten. Deze zijn niet allemaal de PNI-benadering gunstig gezind, omdat de PNI ten onrechte is ingedeeld bij de alternatieve geneeswijzen, ondanks een strikt wetenschappelijk onderbouwde werkwijze.

- ik ben nog bezig mijn websites en blogs opnieuw in te delen, het is nu een beetje versnipperd: website hier, blogje daar en een forum weer ergens anders, maar op mijn oude blog focusopfibro.blogspot.nl kun kun je onder andere bij blog #3 "Hebt u wel fibromyalgie?" iets meer lezen over mijn kijk op chronische ziekten, toegespitst op fibromyalgie. Intussen zijn we anderhalf jaar verder en heb ik een protocol ontwikkeld dat ik al aan het uittesten ben, onder andere op mezelf, hoewel ik zelf eerder al grotendeels genezing vond bij mijn eerste protocol, dat ik zo'n 20 jaar geleden voor mezelf ontwikkeld had voor mijn ME.

Wie interesse heeft in deze materie moet me maar mailen, dan houd ik een mailinglist bij en bij voldoende belangstelling kan ik dan opnieuw een voordracht of informatiebijeenkomst organiseren.

- Eveneens bij voldoende belangstelling wil ik wel weer meer tijd steken in de fibromyalgieblog, en daarbij ingaan op bij geïnteresseerden levende vragen. Ik moet echter woekeren met mijn tijd, dus dat kan ik alleen doen als ik weet dat dat ook gelezen wordt.

mijn e-mailadres is mijn forumnaam bij Hotmail punt com

 
@Colonquixote,
Quote:
Onder de streep betekent dit dus

ziekte van Lyme.

Volgens heel veel alternatieve artsen en therapeuten.

 
Bijnierextract is toch geconcentreerde bijnier en niets anders. Nu gaat het in een andere topic over de verse bijnier en die schijnt heel klein te zijn. Denk dus dat het niet handig is om van een extract hoge dosissen te nemen en er idd voorzichtig mee om te gaan maar vroeger aten natuurvolkeren ook de bijnieren, lever en andere organen.Verder gebruiken mensen hier op het forum niet alleen bijnierextract maar ondersteunen de bijnieren ook door voeding etc.

 
Ik moet zeggen dat ik deze informatie van colonquixote zeer waardevol en genuanceerd vind en wil daarvoor bij deze dan ook mijn waardering uitspreken!

Mike

 
Ik concludeer dat natuurlijk, dierlijk bijnierextract inderdaad medicinaal moet worden ingezet en niet moet worden gebruikt als een supplement dat langdurig moet worden ingenomen. Om die reden adviseer ik ook dat je regelmatig even minimaal een week dit supplement moet weglaten om te zien of je bijnieren het zelf weer op kunnen pakken.

Mike

 
@femke: het zou kunnen, maar misschien ook niet. Elk tijdperk heeft zijn kniereflexen, zowel qua ziektebeelden als supplementen-van-het jaar. Ik heb me sinds het begin van mijn zoektocht met klem verzet tegen dit soort eendimensionale oplossingen. Vaak zijn het verlegenheidsdiagnoses. Vroeger was het candida, nu is het Lyme, vroeger was het vitamine C, daarna D, daarna B12 en nu weer vitamine K2. Was het maar zo simpel. Maar helaas blijkt -voor mij althans- de werkelijkheid met het jaar complexer, niet alleen omdat ik steeds meer te weten kom over allerlei mechanismen en hun onderlinge invloed, maar ook omdat die werkelijkheid zelf ook echt elk jaar complexer wordt: door meer toxines, minder volwaardige voeding, meer fake hormonen in het milieu, meer straling, om maar niet te beginnen over chronische stress. Het samengestelde effect daarvan is al lang niet meer nauwkeurig in kaart te brengen of simpel te bestrijden. Ik doe daar dus niet aan mee. Zelfs bij een ziektebeeld als fibromyalgie, is jouw fibromyalgie nog niet die van een ander. En ja, het is waar: Lyme is sterk in opkomst, en waarschijnlijk allang niet alleen maar meer door teken overgedragen, maar een "dus Lyme"-redenering zou mij als therapeut meteen oogkleppen opzetten voor de honderden andere mogelijkheden die aanleiding kunnen zijn voor iemands klachten. Dit soort denken wordt je op elke verantwoorde opleiding meteen grondig afgeleerd met de geijkte vraag: "en als het dat nou niet is?". Ik begrijp best dat dit een mogelijke reactie is op de stompzinnige manier waarop onze bestuurders en reguliere zorgverleners met het begrip Lyme omgaan, of liever gezegd: hun kop in het zand steken en het zich opstapelende bewijs negeren, maar laat je niet in de tegenovergestelde hoek manoeuvreren, want dat zou net zo kortzichtig zijn.

@cham: ik ga er liever niet verder op in. Bijnierpreparaten dien je mijns inziens alleen te nemen onder begeleiding van een therapeut of specialist die heel goed weet waar hij mee bezig is en dat zijn er in mijn ervaring niet echt veel. Steroïde hormonen (bijnierhormonen dus) zijn zo beetje mijn stokpaardje, maar ook ik betreed dit gebied met gepaste terughoudendheid. Het is geen onderwerp waar je op een lekenforum de receptuur van bespreekt.

Met dank voor de bijval van Mike, ben ik het er toch niet mee eens dat met een stopweek een zinvolle evaluatie-interventie te doen is: hormoonevenwichten en de bijbehorende aanpassingen van receptor- en enzym-expressie zijn niet in één week of zelfs langer naar hun natuurlijke ritme terug te brengen.

Een centraal punt in mijn zienswijze is, dat men tegenwoordig veel te snel wil. Mensen zijn er jaren tot tientallen jaren mee bezig geweest om ziek te worden en hun lichaam uit balans te zien gaan, vaak te goeder trouw en zonder schuld, maar je brengt een vaak meervoudig beschadigd en ontregeld organisme niet zo makkelijk met een paar simpele middelen en/of ingrepen weer in balans. Mensen die snel even energetisch omgepoold of nutritioneel bijgespijkerd willen worden, verwijs ik vriendelijk naar andere circuits. Dat heb ik niet in huis. Vaak komt het, als het al lijkt te lukken, toch weer op symptoomonderdrukking neer.

 
Quote:
Een centraal punt in mijn zienswijze is, dat men tegenwoordig veel te snel wil. Mensen zijn er jaren tot tientallen jaren mee bezig geweest om ziek te worden en hun lichaam uit balans te zien gaan, vaak te goeder trouw en zonder schuld, maar je brengt een vaak meervoudig beschadigd en ontregeld organisme niet zo makkelijk met een paar simpele middelen en/of ingrepen weer in balans. Mensen die snel even energetisch omgepoold of nutritioneel bijgespijkerd willen worden, verwijs ik vriendelijk naar andere circuits. Dat heb ik niet in huis. Vaak komt het, als het al lijkt te lukken, toch weer op symptoomonderdrukking neer.


Hier kan ik het alleen maar mee eens zijn! Ik zeg vaak: je doet er jaren over om jezelf in het wak te draaien, je doet er ook jaren over om je er weer uit te draaien.

Mike

 
Ik heb gisteravond voor het slapen gaan bewust niet meer gereageerd, eerst eens voor mezelf gekeken wat te doen met de info van Colonquixote.

Naast teleurgesteld te zijn in de "gewone" dokters ben ik dat eigenlijk ook in de alternatieve "peuten". Pas hier op het forum werden de linken gelegd, werden verbanden duidelijk en ook nog eens bruikbare adviezen gegeven! Artsen wilde mij aan de hormoonzalf, de peut zei dat het niet erg was of niets betekende.

Ik ben ervan overtuigd dat mijn lichaam keer op keer signalen afgeeft en het aan mij is om deze te verstaan, te begrijpen en hierop te handelen. Eigenlijk wat jij met je ME ook hebt gedaan. Alleen ik heb geen medische achtergrond en snap nog een heleboel dingen niet en een heleboel zaken wil ik ook niet begrijpen, omdat het mijn interesse niet heeft.

Ik weet dat mijn bijnieren van kinds af aan slecht zijn, ik weet dat ik het afgelopen jaar ook nog flinke klappen erop heb gekregen (psychisch) en stond er zelf van te kijken dat het een week goed ging zonder adrenal. Het kan zijn dat de adrenal een onderliggend probleem voorbij schiet, maar gevoelsmatig zeg ik daarin, nee, dat is het niet. Voor mij persoonlijk. Mocht ik daar op terug moeten komen, dan doe ik dat uiteraard. Dan zal mijn lichaam mij andere signalen moeten gaan laten ervaren om mij de weg daarheen te wijzen. Door de ondersteuning van adrenal kom ik juist toe om de bijnieren te ondersteunen en langzaam aan hun werk weer te gaan laten doen.

Ik heb de komende tijd meer dan genoeg tijd om goed naar mezelf te luisteren. Mocht het zo zijn dat er nieuwe signalen bijkomen, dan leg ik ze wel weer voor. Voor nu heb ik besloten om weer te beginnen met 400 mg Adrenal.

Het is stapje voor stapje, maar ik ben met iedere "terugval" weer blij dat ik niet de diepte in stort. Ik weet dat het een proces van jaren is en daar zie ik ook totaal niet tegenop. Ik merk dat ik sterker en sterker wordt, op alle gebied, dus mij krijg je niet meer van de wapf af!

 
Mag ik als voorbeeld dieren nemen die in het wild leven? bv honderden jaren geleden. Toen er nog niet zoveel vervuiling was.

Die waren gezond toch? Ze wisten van nature wat ze moesten eten om gezond te blijven. Als ze genoeg te eten hadden gingen ze niet zomaar dood, toch?

Als ze niet genoeg te eten hadden, dus tekorten, werden ze broodmager. Kregen ze dan ontstekingen omdat ze uit balans raakten?

Als ik de vervuiling van heden ten dage even buiten beschouwing laat, zijn we dan gezond door goede en voldoende voeding en daardoor geen ontstekingen?

Is dat dan de kern van het verhaal?

Dus nu hebben we ontstekingen en die willen we weer zo snel mogelijk kwijt. Maar die ontstekingen zullen zich niet zo snel openbaren denk ik. Eerst moet het systeem voldoende UIT belans zijn voor ze zich manifesteren.

Blijft de kern dan, kijken waar en welke voeding de disbalans heeft veroorzaakt?

Of hebben ontstekingen een andere oorzaak. (alweer even los van de vervuiling) om het simpel te houden.

 
@liesje: je hebt er best wel diep over zitten nadenken en een eind op de goede weg. Alleen, vervang honderden maar door miljoenen jaren, want alleen de mens al loopt zo'n 2,5 miljoen jaar hier rond. Er zijn een aantal belangrijke momenten geweest waar in onze levenswijze drastisch veranderd is. Ongeveer 10.000 jaar geleden is de mens meer van de Landbouw en veeteelt gaan leven en op één plaats blijven leven, in plaats van steeds maar rond te trekken en voedsel te jagen en te verzamelen in het wild. Paleologen hebben vastgesteld dat, hoewel we daardoor veiliger en dus gemiddeld langer leefden, we daarbij ook fors op onze gezondheid hebben moeten inleveren door de consumptie van granen en melkproducten. Even terzijde: er zijn genoeg voedingsgoeroes die het hier niet mee eens zijn, bijvoorbeeld bij de veganistische en vegetarische scholen en ikzelf ben ook zeker niet fanatiek op dit gebied en kan een boterham met kaas een enkele keer zeer waarderen. Maar waar ik wel van overtuigd ben, is dat de mate waarin wij - vooral sterk bewerkte- graan- en zuivelproducten gebruiken, erg ongezond is. Toen het industriële tijdperk aangebroken was en ook meer mensen in steeds grotere steden gingen wonen, ging het met de kwaliteit van de voeding en de gezondheid steeds verder bergafwaarts, iets wat ik hier op het forum niet hoeft te verdedigen, denk ik.

Ontstekingen moet je in dit verband dan ook zien als een niet altijd geslaagde poging van het lichaam om om te gaan met een overdaad van voeding die kwalitatief van steeds slechter aard is en zeker de laatste 50 jaar ook steeds meer belast wordt met synthetische toxische stoffen. Meer werk met minder gebrekkiger gereedschap dus. Ontsteking is bedoeld als reparatie- en opruimactie en die activiteit wordt chronisch overbelast. Veel welvaartsziekten zijn daardoor vooral na de Tweede Wereldoorlog sterk toegenomen.

Het lichaam kan eigenlijk veel beter omgaan met een niet al te extreem tekort, mits er maar voldoende kwaliteit aanwezig is. Bij tekorten is ervan opruimproblemen natuurlijk nauwelijks sprake en dus zullen er ook heel andere ziekten optreden. Wel infectieziekten, die ook ontstekingen zijn, maar dan tegen micro-organismen zoals bacteriën en virussen en schimmels, en niet ten gevolge van metabole overbelasting en uitputting van ontgiftingscapaciteit.

Indien we zoals gezegd voldoende en goede voeding eten en ook een goede levensstijl met bijvoorbeeld voldoende beweging hebben, dan hebben we waarschijnlijk weinig te vrezen van wat ik hier dan maar even 'metabole ontstekingen' zal noemen, geen officiële benaming voor zover ik weet. Wat je ook correct opmerkt is dat het soms een tijd duurt voordat de gevolgen van ontstekingsprocessen zich openbaren, zodat we dan pas kunnen ingrijpen als er al enige schade is, die soms wel, maar soms ook niet terug te draaien is. Ook daarop doel ik, als ik zeg "we willen te snel", want het eigenlijke ziekteproces is vaak al veel langer bezig dan de tijd waarin je klachten ondervindt.

Het is dus belangrijk om de aard van ontstekingsprocessen goed voor ogen te hebben, want de aanpak kan voor de verschillende oorzaken behoorlijk afwijken. Voldoende goede gereedschappen en materialen voor het immuunsysteem zijn echter altijd een belangrijke factor.

@Alexandra: ik begrijp je dilemma, maar vrees dat ik je niet kan helpen. De PNI therapeut is er vooral op gericht om lichaamseigen processen te ondersteunen en te herstellen. Geneesmiddelen zoals Adrenal grijpen op een zodanige manier in op het verloop van deze processen, dat er voor een PNI therapeut moeilijk op in te spelen is.

Het vergt heel wat motivatie om de ongemakken van een langdurige therapie zonder de steun van symptoomonderdrukkende middelen aan te gaan. Er zijn heel veel 'peuten' die hierop inspelen en een therapietraject aanbieden dat voldoet aan de wens, "dat het wel leuk moet blijven".

Het slechte nieuws dat ik mijn patiënten altijd moet vertellen is dat de beste therapie die verbetering op lange termijn moet bieden, vaak helemaal niet "leuk" is. Het enige "leuk" dat ik aan kan bieden is het voor vooruitzicht op een toekomst waarin de klachten definitief verleden tijd zijn. En 100% garantie kan ik daarbij niet eens bieden, hoe graag ik dat ook zou willen. Ik raak best wel eens patiënten kwijt aan "leukere" therapeuten, die deze problemen zeggen aan te kunnen pakken met makkelijke, vooral (bio)energetische therapieën die ik al eerder noemde. Ik wil echter zeker niet alle alternatieve therapeuten over één kam scheren, want ik heb spectaculaire resultaten gezien van bijvoorbeeld acupunctuur, EMDR en subtiele lichaamsgerichte interventies, enkele voorbeelden te noemen. Ik ben er wel van overtuigd dat het overgrote deel van hormonale, immunologische en neuronale problemen het beste langs biologische en fysiologische weg behandeld kunnen worden.

 
Grijns, ik kan je genoeg vertellen over "niet leuk", 24 uur per dag pijn aan lever, gal en alvleesklier en ondertussen van lever-galreiniging naar lever-galreiniging. En ondertussen regelmatig in paniek de homeopaat bellen die me ook niet verder kon helpen.... Het gaat mij ook niet om een snelle route, maar ik heb nog steeds tot op heden geen andere route gezien dan mijn eigen route hier lopen.

Quote:
Ontsteking bedoelt als reperatie-opruimactie en die activiteit wordt chronisch overbelast.

Is dit niet hetzelfde als dat je lichaam geen andere weg weet dan op dat moment te ontgiften via bv de huid bij huidontstekingen?

Want dat is wel iets dat ik weer even stevig aan moet gaan pakken, het ontgiften. Tenminste, zo voelt het voor mij op dit moment.

 
Waaruit bestaat jou therapie colonquixote, ik lees op je site een bloedonderzoek, haaranalyse en een darmonderzoek laten doen, voedingsadvies, supplementen nemen en hoge darmspoelingen of sla ik nu iets over?

 
@Tanja: het klinkt een beetje alsof je de loodgieter belt en hem vraagt naar zijn gereedschapskist. Grapje, uiteraard doet het er toe welke methoden en gereedschappen je gebruikt. Maar, net als bij de loodgieter, is het vakmanschap de doorslaggevende factor. Een goede loodgieter zal met een set redelijk ouderwets basisgereedschap een perfecte klus af kunnen leveren, terwijl een prutser met de nieuwste turbosnufjes inderdaad prutswerk aflevert. Ik investeer daarom ook het liefst in kennis en probeer zoveel mogelijk opleidingen, nascholingen en seminars te volgen en de kennis daarvan te integreren in een analytische methode waarmee ik hopelijk juiste diagnoses kan stellen en daarna een protocol kan samenstellen waarmee ik te ontregelde processen weer op het goede spoor kan helpen. Ik heb in de loop der jaren ervaren dat bepaalde gereedschappen beter werken dan andere en die houd ik dan ook in mijn gereedschapskist.

Ik denk, dat kwalitatieve voedingstekorten en onbalansen tussen voedingsstoffen onderling (vooral mineralen) een belangrijke oorzaak zijn van slechts functionerende lichaamsprocessen, enzymen, ontgiftingsfuncties en noem maar op. Vandaar de term functionele geneeskunde: het gaat om de beoordeling en bijsturing van alle lichaamsfuncties.

Haaranalyse heeft daarbij de beste kosten/baten verhouding. Het is wél een aparte kunst om de uitslagen goed te interpreteren. Het is namelijk beslist niet zo dat je lage waarden aangaat vullen en hogere gaat ontgiften, nee, het gaat om wat deze waarden en hun verhoudingen je vertellen over de stofwisseling, en soms geef je zelfs wat 'hoog' is er nog bij! Haaranalyse geeft ook een indruk van de voedingstoestand op de langere termijn, geen momentopname. Bloedonderzoek (of speeksel/urine) kan aanvullende informatie geven over een veel groter aantal parameters, maar die vraag je pas aan opgeleide van symptomen en mogelijke andere onderzoekuitslagen, anders gaat het soms wel erg in de papieren lopen. Ontlastingsonderzoek is voor mij, in verband met mijn specialisatie in darmproblemen, een tweede favoriete informatiebron waar ik heel veel uithaal.

Darmspoelingen hebben mij, na 25 jaar vruchteloos zoeken, in minder dan twee weken van mijn chronisch vermoeidheidssyndroom afgeholpen, en nog steeds verbaas ik mij over de verrassende resultaten: laatst bijvoorbeeld een duidelijke vermindering van dyslexie na één enkele behandeling en gisteren ook weer behandelde ik een nieuwe patiënte die na de eerste behandeling mailde geestelijk duidelijk lekker en rustiger in haar vel te zitten, terwijl de darmspoeling visueel eigenlijk nauwelijks resultaat had opgeleverd en ik dus voorlopig nog geen effecten verwachtte. Er lijken dus, naast vastzittende ontlasting, ook nogal wat gifstoffen mee uitgespoeld te kunnen worden, ook al ziet dat op het darmspoelapparaat er niet zo spectaculair uit.

Heel belangrijk is ook een uitgebreide voedinganamnese en het doornemen van de hele voorgeschiedenis, inclusief vorige generaties.

Dat alles leidt dan inderdaad in de eerste plaats tot een voedingsadvies en supplementen, maar meestal ook lifestyle adviezen die wat verder gaan dan "u moet meer bewegen". Methoden van stressbeheersing kunnen ook een hoop verbetering brengen.

De uitdaging is, om zoveel mogelijk met een optimale voeding, aangevuld met een liefst beperkt aantal essentiële supplementen, het lichaam weer in een optimale conditie te brengen, zodat lichaamseigen herstelmechanismen hun werk weer kunnen oppakken. De weg terug verloopt vaak wel met enkele hobbels, omdat het lichaam, ditmaal met zinnige en goed gecontroleerde ontstekingsreacties, oude processen nu effectief opruimt, volgens de zogenaamde "stadia van Reckeweg" uit de natuurgeneeskunde. Ik heb daar indrukwekkende staaltjes van meegemaakt, bijvoorbeeld bij een patiënte waarbij na een paar maanden nieuw regime, haar lichaam besloot dat de thermostaat weer omhoog kon (de schildklier dus) en haar lichaamstemperatuur van de pathologische 34 graden van de ene dag op de andere spontaan naar 36 graden omhoog ging. Je ziet aan zulke gevallen dat het lichaam zijn eigen weg gaat, zijn eigen tempo kiest en zijn eigen beslissingen neemt. Als zoiets gebeurt heb ik het gevoel dat ik mijn werk goed gedaan heb: namelijk het lichaam het werk zelf heb laten doen.

De laatste twee jaar heb ik de uitdaging opgepakt om de fibromyalgie, een syndroom waar de reguliere geneeskunde zegt geen antwoord voor te hebben, met een reproduceerbaar protocol aan te pakken. Waarom niet eerst het meer vertrouwde ME/CVS? Omdat ik vermoed dat het verschil tussen beide voornamelijk ligt in het gegeven dat fibromyalgie in eerste instantie een ontregelde grondstoffen-stofwisseling als diepste onderliggende oorzaak heeft en ME meer een ontspoord immuunsysteem heeft als grondoorzaak. Het verschil is hier niet makkelijk in detail uit te leggen, maar ik vermoed dat fibromyalgie eerder op een optimale nutriëntensamenstelling reageert en ME meer op het wegnemen van immuun-/ontstekingstimulerende stoffen (en het beïnvloeden van ontstekingsmediatoren). Kortom, ik probeer niet het moeilijkste probleem als eerste op te lossen. Een hele rij autoïmmuunziekten zouden uiteindelijk hier ook van een specifiek afgestemde versie kunnen profiteren, maar eerst leren lopen, dan pas rennen. :-) De eerste try-outs heb ik nu achter de rug en ik wil het protocol nu wat gestructureerder gaan testen.

 
Dankjewel voor deze zeer uitgebreide reactie, het interesseert me gewoon ontzettend, ik wilde je niet het geheim van de smid ontfutselen hoor. Mooi om te lezen dat je goede resultaten boekt.
Quote:
ik probeer niet het moeilijkste probleem als eerste op te lossen


Dat vind ik wel een mooie tip (voor deze peut i.o)

Quote:
Darmspoelingen hebben mij, na 25 jaar vruchteloos zoeken, in minder dan twee weken van mijn chronisch vermoeidheidssyndroom afgeholpen,


Denk je echt dat dit alleen door de darmspoelingen is gekomen? Ik hoor zoveel wisselende berichten hierover dat ik denk dat het altijd een samenspel is van verschillende factoren waarbij het misschien wel als katalysator kan werken.

 
Er valt niet zoveel te ontfutselen hoor. Over het basisprincipe ga ik op den duur wel lezingen geven, alleen maakt een stuk diagnostische en biochemische competentie er deel van uit en wordt het 'protocol' voor iedere patiënt derhalve maatwerk, zeker bij de wat meer ongrijpbare pathologieën.

Je hebt wel gelijk dat er meerdere factoren zijn, maar je kunt niet altijd helemaal in details treden, het moet leesbaar blijven. Ik heb daarnaast een minimalistisch dieet gedaan dat de darm verregaand ontziet. Alleen was er ook bij mij sprake van een omslag van de ene dag op de andere na mijn vierde darmspoeling. Ongetwijfeld heeft het dieet meegeholpen en was het waarschijnlijk essentieel, maar in mijn ervaring (herhaald bij een aantal patiënten) is dat als het probleem primair in de darm ligt, dat de darmspoelingen de doorslag geven. 'Katalysator' is nog niet eens een verkeerde term misschien. Een katalysator kan een reactie honderden tot duizenden keren versnellen, wel de meest kritische factor dus.

Je brengt daarbij wel een belangrijk punt ter sprake. Een therapie of protocol moet niet n-1 van de n ingrediënten bevatten die nodig zijn, maar alle n. Het is dus hier weer de kennis van de processen die er voor zorgt dat je niets over het hoofd ziet. Je leert tijdens je opleiding dat bij allerlei chemische pathways allerlei cofactoren nodig zijn, zoals vitaminen, mineralen en andere complexe factoren en als er één ontbreekt, dan ligt de reactie stil. Je kunt dus met een bepaalde therapie "warm" zijn, maar als één factor de beperkende is, waren de moeite en het geld voor niets en gaat je rendement door de gootsteen. Daarom is natuurlijke voeding, liefst zoals hij in de afgelopen miljoenen jaren beschikbaar was, de beste garantie voor een compleet aanbod aan factoren. Dat is ook de kracht van Paleo en WP: de nadruk op compleet voedsel. Niet meer integraal beschikbaar de laatste 50 jaar helaas, dus moeten we een beetje helpen. De kunst is de oertijdvoeding zo veel mogelijk met moderne middelen te benaderen en daar ben ik naar op zoek (en velen met mij). Met liefst zo weinig mogelijk potjes op mijn ijskast, dat wel.

Vraagje: Darmspoelingen: "Ik hoor zoveel wisselende berichten hierover". Wat bedoel je hiermee? Goed of slecht, of werkt/werkt niet? Ik heb zelf ook wel wisselende resultaten, maar ook in deze branche hoor ik van patiënten en collega's dat er veel verschil in kwaliteit is. Ik ben op mezelf gaan experimenteren 20 jaar geleden, toen de CHT therapeut van mijn keuze er een potje van maakte. En zo zit ik nu hier, als (o.a.) darmspoeltherapeut . . . . :-)

 
Met wisselende berichten bedoel ik eigenlijk dat ik vaker hoor dat het veel kan doen, voornamelijk van therapeuten, maar ik ben nog niemand tegen gekomen die er (blijvend) door is opgeknapt of significante verbeteringen had van zijn/haar klachten. Uiteraard zijn er daar ook verschillen van kwaliteit in CHT therapeuten.

Ik denk dat het vaak wordt ondergaan door mensen die een quick fix zoeken, maar verder geen blijvende verandering van voedingspatroon of levenswijze doorvoeren. De darmen hebben volgens mij ontzettend veel te maken met emoties/gedrag. Als er niet naar deze oorzaak wordt gekeken vraag ik mij af hoe werkzaam zo'n therapie dan is. Je bent dan van je fysiologische oude rommel af, maar hoe zit dat met je emotionele bagage. Ik weet dat er ook veel emoties loskomen tijdens reinigingen in welke vorm dan ook, maar ik vraag me af of dat de juiste volgorde is en of het dus voor blijvend resultaat kan zorgen.

 
Quote:
De darmen hebben volgens mij ontzettend veel te maken met emoties/gedrag. Als er niet naar deze oorzaak wordt gekeken vraag ik mij af hoe werkzaam zo'n therapie dan is. Je bent dan van je fysiologische oude rommel af, maar hoe zit dat met je emotionele bagage.


Helemaal waar! De mens is meer dan stoffelijke materie en dus is zijn voeding dat ook. Jezelf voeden met positieve gedachtes en een positief zelfbeeld maakt dat de stoffelijke voeding ook beter valt.

Mike

 

Forum statistieken

Onderwerpen
4.545
Berichten
551.832
Leden
8.668
Nieuwste lid
Joy63
Word vaste donateur van dit forum
Terug
Bovenaan