Pas op Binc dat je ook in een hokje wordt geduwd waar je niet thuishoort.
Als je mensen onder een vergrootglas legt kun je waarschijnlijk bij iedereen wel iets vinden of, nog erger, iets verzinnen dat op een diagnose lijkt. (en dus in een hokje past). Ik vraag me af of "ze" zelf niet langzamerhand een beetje gek worden.
Wat betreft kleinkind, ik weet het niet precies maar is op school gevonden en ook haar moeder (mijn dochter) vindt het zelf ook. Na schooltijd altijd te moe om nog iets te lezen, snel afgeleid, na de vakantie de tafels niet meer kennen enz. Echter, haar zus had het ook en die gaat nu erg goed.
Bovendien, aan de kant van haar vader (en zijn moeder) zie ik ook wel specifieke dingen anders dan bij anderen. Niettemin runnen ze nu samen een eigen bedrijf. Maar mijn dochter heeft een goed verstand, (van vaders kant) het gezin en het bedrijf kan niet zonder haar. Daarom hielp ik altijd. Het is te gemakkelijk gezegd om het rustiger aan te doen. Ik ben altijd bang dat ze nog eens een burn-out krijgt. Inmiddels helpen de meisjes wat meer, maar ook niet echt vrijwillig.