Op zoek naar de juiste hulpverlener

Oh ja, je gelooft het niet, maar ook de 2 zussen van mijn moeder hadden relaties met foute mannen. Hoor precies dezelfde verhalen zoaks het tussen mij en me ex ging. Goedgelovigheid?? Geen idee maar vond het toch behoorlijk eng om zi geconfronteerd te worden met mijn eigen leven.
 
Dus het is wel OK om een mening over mij te ventileren, maar andersom niet? Als jij achter de visie van het LKH staat, dan constateer ik dat dit kil en koud is en dan zegt dat eea over jou als persoon.

Mike
 
Ja, dat had ik begrepen, maar als je naar de GGZ zou gaan dan krijg je een diagnose, want geen diagnose is geen DBC is geen vergoeding. Juist daarom zou ik adviseren dan correcte diagnostiek te laten doen. Een foute diagnose berokkent veel schade, ik ken teveel vrouwen die daarmee jarenlang hebben rondgetobt, verkeerde behandeling hebben gehad waardoor problematiek verslechterde. Dat was eigenlijk de reden dat ik reageerde.

Ik waardeer je adviezen Jhanne, maar er zijn teveel andere factoren waar ik mezelf nu mee bezig wil houden.


Je hebt zowel een vergrote kans op autisme als een vergrote kans op gehechtheids-problematiek. Ik wil je helemaal niet richting diagnostiek/behandeling duwen. Maar als je dat zou besluiten dat te doen een handige richting aangeven

Bedoel je dit omdat het aangeboren is? Of omdat ik een tropen vaccinatie heb gehad?
De hechtings problematiek is mij inmiddels al weken duidelijk ja. Dat station heb ik gehad. Maar of dit voort vloeit uit autisme weet ik niet. Ik wil mezelf die stempel niet op me kop zetten. Het is toch te idioot voor woorden om hier nu mezelf te gaan bestempelen als autist. Ik kan al haast niet geloven dat ik mijn eigen vader en moeder hiervan verdenk. Bij mijn broer is het in elk geval duidelijk zichtbaar aanwezig. En voor mij bij de zonen van mijn 2 tantes van mijn moeders kan ook. Buiten de nichtjes en neefjes van mijn vaders kant waar veel gediagnosticeerd autisme aanwezig is.
En ik vrees nu ik de afgelopen dagen mijn vaders leven onder de loep neem, dat ik autisme bij hem in elk geval ook niet uit sluit. Maar ik kan moeilijk naar hem toe gaan en dat zeggen als dochter op zijn leeftijd. Ik ga af op wat ik zie en gezien heb, meegemaakt heb, wat ik voel, en verder kan ik dat niet uitleggen. Ik weet 1 ding wel, en dat is dat ik niks meer me kop in laat praten.
Ik lees dat alleen een psycholoog die diagnose kan stellen aan hand van vragen. En via een neurologisch onderzoek.


En ze zijn bij LKH in Amsterdam gewoon vriendelijk hoor, normaal en helpend, dat is de ervaring die ik van verschillende mensen heb gehoord. Wat betreft eventuele behandeling ben je ook goed af in Emerhese, Bosman GGZ zou ik beslist met een heel grote boog omheen lopen.

Ik weet niet wat Bosman GGZ is. Had ik ook niet eerder genoemd dacht ik.
Ik ben wel benieuwd naar wat jouw aanpak dan is met autistische mensen? En naar wat voor behandeling jij dan inzet? Kun je daar iets meer over vertellen? Wat voor behandeling krijg je in Emerhese dat je dit noemt? Geloof jij dat voeding en ontgiften de grootste rol kan betekenen naar vermindering van klachten?
 
ik voel me hier niet welkom maar je verhaal deed me belangrijk genoeg aan om toch maar eens te reageren,

Dat heb je helemaal aan jezelf te danken. Overigens krijg ik nu een beter beeld van het soort hulpverlening dat je biedt en daar heb ik wel degelijk respect voor, aangezien het individueel maatwerk is.

Voor wat betreft de 'genetische' aanleg voor autisme, dat is gewoon degeneratie. Maar hoe 'genetisch' is het werkelijk als jonge aapjes autisme kan worden toegebracht middels VACCINS?

https://www.naturalnews.com/055399_autism_symptoms_vaccinations_baby_monkeys.html

Mike
 
Hoi Jhanne,

Dank voor je reactie. Het is niet mijn bedoeling om je weg te jagen hoor.

Maar goed, dat van die foute partner ga ik aan werken nu ik meer over mijn eigen jeugd weet.
Ik merk zeker wel dat ik resultaten behaal met ontgiften.
Gluten eet ik al sowieso niet. Koemelk, tja, de meningen blijven hierover verdeeld en ik zal nu ook nog maar een keer benadrukken dat rauwe melk mij alleen maar goed doet. Toch denk ik dat hierin geen onderscheid is gemaakt tussen rauwe melk en gepasteuriseerde melk. Misschien doet het goed omdat het hersenvoer is. Ik ben nog steeds ben ik niet voldoende overtuigd dat ik die melk beter de deur uit zou moeten doen. Dit omdat ik alleen maar beter ben gaan voelen met het introduceren van melk nadat ik deze jaren niet meer gedronken had. Sterker nog, vanaf dat moment begon ik juist meer weerstand te geven in die relatie met mijn ex. Door de voeding ging ik mijn relatie anders zien. Ik denk dat de intolerantie voor de door jou genoemde koemelk toch te maken heeft met een tekort aan maagsappen. Ik ondervind zelf echt geen hinder van melk. Datzelfde is ook zo met boter. Ook geen klachten van. Er vliegt 1 pakje in de 2 dagen doorheen.

Gelukkig heb ik geen last van concentratie problemen en moeheid zoals jij die beschrijft. Niet door melk, maar wel door andere externe factoren op dit moment.
De invloed van een opvoeding van een autistische ouder begrijp ik inmiddels. Momenteel ga ik op de 1 of andere manier zelf al door trauma heen en merk dat het mij rust en begrip brengt. En dat ik mijn energie hopelijk straks op een andere manier kan gaan gebruiken. Dat is wel mijn doel wat ik nu voor ogen heb. Ik kan echt niet goed uitleggen wat er gebeurd. Maar alles wat eerst steeds maar vragen en onduidelijkheden waren is nu zo logisch aan het worden en te verklaren. Juist omdat het duidelijk aan het worden is wil ik leren hoe ik juist met mijn ouders en broer om kan gaan. Hoe ik ze het beste kan benaderen in de hoop dat ik dan toch wat oppervlakkig contact met mijn biologische moeder kan krijgen. Ik kan niet omgaan met die woedeaanvallen van mijn broer. Ongeveer dezelfde woede aanvallen als die mijn ex had denk ik.

Ik loop niet vast in dingen zoals jij deze beschrijft en waar jij anderen mee geholpen hebt. Juist die dingen van structuur die je noemt is erg interessant wat je zegt. Ik realiseer mezelf dat ik voor anderen exact hetzelfde heb gedaan wat jij in je werk hebt gedaan. In dit geval bij mijn ex, en dit doe ik volgens mij nog steeds en ik weet nu ook heel goed waarom. Jij zei autisme en narcisme komen vaak samen voor. Dit heb ik ook gelezen. Nu ga ik toch echt serieus twijfelen of hij niet beiden heeft, of dat ik inmiddels echt van alles zie vliegen. Hij had nergens structuur in. Behalve totale chaos en zo nog een aantal dingen. Voor mij was het in elk geval loodzwaar met hem samen. Huishouden, hem ze nest uit krijgen elke ochtend wat uren duurde, zelf nog werken en zo nog tal van dingen buiten zijn gedrag om. Alles deed ik alleen, en ik was mezelf nergens van bewust behalve mijn irritatie en vermoeidheid op een gegeven moment.

Waar ik denk ik meer behoefte aan heb is het aanleren van nog wat extra handvatten en vaardigheden.
Het zal dus denk ik wel GGZ hulp gaan worden. Maar niet voor een onderzoek naar autisme bij mezelf.

Ik weet niet of je dit nog leest maar toch dankjewel voor je reactie. Ik ga in elk geval de link van de site die je gaf door sturen naar mijn tante in de hoop dat ze zelf er ook verder mee komt.
 
Voor wat betreft de ‘genetische’ aanleg voor autisme, dat is gewoon degeneratie. Maar hoe ‘genetisch’ is het werkelijk als jonge aapjes autisme kan worden toegebracht middels VACCINS?

En zo is door die vaccins autisme denk ik ook aan het verspreiden als een epidemie. Zo word in stand gehouden dat de oorzaak genetisch is en vaccins niet de oorzaak zijn.
 
Ik heb mijn biologische moeder nu een aantal keer gesproken aan de telefoon. Vanavond ook nog.
Deze week ervaar ik de gesprekken anders. En ze bevallen me totaal niet. We hebben 1 gesprek gehad wat mij hoop gaf en waar we samen hadden gelachen. Maar nu begin ik er echt klaar mee te raken.
Ze is mijn vader echt zwart aan het maken. Ze probeert bij mij begrip en acceptatie te behalen voor haar eigen tekortkomingen. in dit geval dat ze er als moeder niet is geweest. Ze doet het alleen op een valse manier. Voor nu kan het me niet schelen wat ze mankeert. De medici daar willen ivm de privacywet niet zeggen welke diagnoses zij heeft. Wel zijn ze steeds aan het zeggen dat het voor haar heel goed zou zijn als ik langs zou komen. Ik heb daarop gezegd dat ze eerst maar eens wat duidelijker moeten zijn over haar toestand aangezien ze behoorlijk kwetsende verhalen verteld. Dat zal even lekker worden, dat zou de omgekeerde wereld zijn. Moet ik op korte termijn op komen draven op haar verjaardag omdat dat voor haar goed zou zijn. Dat ga ik dus niet doen. Het is alsof ik met een klein kind aan het praten ben inmiddels. Ongeacht wat ze mankeert ga ik hier echt niet in mee. Als ik haar zoals vanavond terecht wijs op de dingen die ze zegt is ze zwaar gepikeerd. Daar begrijpt ze echt werkelijk helemaal niks van en begint ze te huilen. Ik heb echt het idee dat ze de wereld niet begrijpt. Ook heel veel egoïsme. Valt voortdurend in herhalingen ook. Maar goed, ik voel ook niet echt een band met haar. Ik voel eigenlijk niks en het kost me moeite om het gesprek normaal op gang te houden. Er zijn dingen die ze zegt die ik herken bij mezelf. Maar daar blijft het bij. Ik neem elk gesprek die ik met haar heb op en luister deze terug. Ik merk dat ze vragen ontwijkt en antwoorden geeft die nergens op slaan en verandering van onderwerp. Onzin antwoorden zoals dat ze dacht dat mijn broer en ik wel terug zouden komen nadat ze ons achter gelaten had. Een kind van 1 jaar en 3 jaar die wel even terug gaan wandelen naar haar? Die de weg wel weten? Hoe dan? Dit is echt onzin wat ze verkoopt. Ze probeert dingen in me kop te praten en bijna lukt haar dat. Het is haar al eerder wel eens gelukt in mijn puberteit toen het contact er weer was, en dat heeft me werkelijk alles gekost. Toen geloofde ik haar.

Voor nu krijg ik in elk geval wel veel duidelijkheid over mezelf. Ik begin te begrijpen wat ik zelf tekort gekomen ben en dat ik deze tekortkomingen aan het projecteren ben op anderen. Doordat ik nooit de moeder heb gehad die je als kind wel zou moeten hebben.
Blijkbaar heeft het een reden dat zij toch terug is in mijn leven. Dit om meer over mezelf te gaan begrijpen en veranderen. Maar een band zal ik nooit met haar krijgen. Niet zoals ik die met haar zus wel heb. Ze begint mij letterlijk te irriteren. Dezelfde irritatie die ik naar sommige mensen om mij heen voel en waarmee ik vaker conflicten heb. Dit contact met haar is denk ik al een trauma en rouw proces. Buiten de dingen die ik nog te verwerken heb. Ik heb het de afgelopen weken allemaal als zwaar emotioneel ervaren. Ook had ik misschien kleine hoop dat ze veranderd zou zijn. Dat ze verder ontwikkeld en wijzer zou zijn in de loop der jaren. Maar helaas is dit absoluut niet het geval. Mijn gevoel zegt dat de dingen die ze zegt niet kloppen.

Dus Mike, er zit weer waarheid in waar je mij voor hebt willen waarschuwen en op hebt willen attenderen, naast dat er meer met haar aan de hand is. Alleen nu begin ik pas dingen te begrijpen wat mij eerder niet lukte.
 
Dus Mike, er zit weer waarheid in waar je mij voor hebt willen waarschuwen en op hebt willen attenderen, naast dat er meer met haar aan de hand is. Alleen nu begin ik pas dingen te begrijpen wat mij eerder niet lukte.

Ik heb het voor mijn ego niet nodig om gelijk te krijgen, maar ik ben blij dat ik bijtijds 'ingreep'. Voor jou ben ik echter niet blij, want je komt de ene narcist na de andere tegen. Ik vraag me af hoe je vader is. Maar goed, dat zal wel je levensopdracht zijn: knowing the narcissist.

Mike
 
Ik zou nooit de intentie hebben gehad om voor haar te gaan zorgen. Dat is ook niet mogelijk aangezien het dik anderhalf uur rijden is.
Dat was sowieso niet aan de orde. Het rare aan haar is dat ze echt overtuigd is van sommige dingen waarvan ik bewijzen heb dat ze echt niet kloppen. Ik denk dat ze last heeft van wanen.

Ik heb gisteren een gesprek gehad met mijn vader over het verleden. Ondanks dat ie zei dat ie er niks van wilde weten. Wat zijn broers en zussen ook zeggen, mijn vader zegt nu hetzelfde. Hij is te lang door gegaan met mijn moeder. Om de reden dat ie doodsbang was zijn kinderen kwijt te raken als hij een scheiding in gang zou zetten. Hij nam genoegen met alle dingen die mijn moeder deed en de situatie zoals deze was, omwille van ons. Tot het moment dat zij weg ging naar een ander met ons.
Die nachtmerrie kwam voor hem uit dat hij idd zijn kinderen niet meer zag. Mijn moeder hield zich niet aan de omgangsregeling. Ze deed de deur niet open als mijn vader ons kwam halen in zijn weekend. In de tussentijd waren er buren die de situatie niet vertrouwden toen wij bij mijn moeder woonden samen met die toenmalige vent van haar. Een aantal maanden nadat mijn moeder met ons bij me vader weg ging bracht ze ons bij hem. Op dat moment vroeg mijn vader om wijziging van de voogdij. Hij kreeg uiteindelijk idd de voogdij ook met hulp van omstanders en omdat diezelfde omstanders regelmatig de politie ingeschakeld hadden omdat het allemaal niet pluis was. Mijn broer liep op een gegeven moment buiten zonder kleren aan toen ie nog klein was. Allemaal rare dingen.Toen werd heel duidelijk zichtbaar dat zij niet voor ons kon zorgen. Bij mijn moeder blijven zou onze ontwikkeling in de weg staan. In de tijd dat ze getrouwd waren deed mijn vader alles. Huishouden, boodschappen, eten maken, allemaal als ie uit ze werk kwam. Mijn moeder was de hele dag thuis en deed niks. De reden hiervan boeit mij niet zo eerlij gezegd. Mijn moeder beloofde vaak dat ze het anders aan zou pakken en hij trapte er weer in. Voor hem is dat verleden traumatisch geweest en daar heeft hij denk ik toch nog steeds last van.

Toen mijn vader hertrouwde met mijn stiefmoeder was hij ook veel aan het werk. Mijn stiefmoeder zorgde wel voor ons maar voornamelijk ik was heel dwars en zij had daar moeite mee. Ze kon mij eigenlijk niet aan. Mijn vader was er dus wel in mijn leven maar tegelijk was hij ook afwezig omdat hij zijn gezin moest onderhouden. Hij wist ook niet goed hoe hij met mij om moest gaan. Toen mijn zus geboren werd uit het huwelijk van mijn vader en stiefmoeder werd ik nog dwarser en mijn broer ook. Toch deden ze allebei op hun manier wel hun best. Mijn moeder kwam weer in de picture toen ik 16 werd. En dat was het moment waarop alles mis ging. Mijn moeder sprak toen net zo over mijn vader als nu. Alleen toen geloofde ik haar en confronteerde mijn vader hiermee. Opnieuw kwam datzelfde trauma boven bij hem. Uiteindelijk ben ik het huis uit gegaan op mijn 16e en vanaf dat moment belande ik in pleeg gezinnen. Het is mijn vader geweest die uiteindelijk zorgzaam was en zichzelf weg cijferde omwille van zijn kinderen. En volgens mij heb ik deze karakter trek van mijn vader. Ik heb al die tijd immers hetzelfde gedaan bij mijn ex. Waarom is mij nog steeds even een raadsel. Of mijn vader nu wel of niet autistisch is, het maakt me niet uit. Hij heeft gedaan wat in zijn macht lag.

Er zijn nu nog 2 mensen die ik wil spreken. Dat is die vent waar mijn moeder bij heeft gewoond met ons, en de moeder van mijn moeder. Mijn oma dus, die net zo een vreselijk mens schijnt te zijn als mijn eigen moeder.
 
Shit, zit ik een lang verhaal te schrijven aan jou Binc is het weer helemaal verdwenen.
Wat heb ik een hekel aan die nieuwe computer.
 
Ik probeer het nog een keer, in kleine stukjes.
Ik heb bewondering voor het feit dat je het aandurft om je verleden te onderzoeken. Ik weet zeker dat je er gelukkiger door wordt.
Niet iedereen doet zoveel moeite om naar zichzelf te kijken.
Ik kom uit een gezin met 7 kinderen en merk dat iedereen verschillend is, er zijn dingen die me niet aanstaan, maar ik neem iedereen maar zoals ze zijn, ik maak geen ruzie met ze.
Tenslotte hoef ik niet met ze te leven, aan mij zal ook niet alles perfect zijn. Wie is er trouwens perfect, bestaat dat wel? Ik denk het niet.
 
Het huwelijk van mijn vader en moeder was niet ideaal, integendeel, maar voor de kinderen werd goed gezorgd.
Het huwelijk van mijn schoonouders was ook niet ideaal, ze zwegen elkaar dood. Maar ook daar werden de kinderen goed verzorgd.
Maar mijn ex ging mij ook doodzwijgen, maandenlang.
Ik zag het al voor me, op mijn oude dag met iemand samenleven die me absoluut niet waardeerde, met als voorbeeld zijn en mijn ouders.
Ik heb toen veel boeken gelezen over relaties en kreeg meer inzicht. En ik ben gescheiden, zonder daar ooit spijt van te hebben gehad.
Ik ben heel tevreden met het leven zoals ik dat momenteel leef, mijn kinderen zijn ook niet ideaal, vragen nooit hoe het met me gaat bv, willen er zelf niks van weten, behalve mijn dochter dan maar die heeft het zo druk met haar eigen gezin dat ze zelfs geen tijd heeft voor zichzelf.
Ik wil het verder nu niet over mezelf hebben, want ik kan er natuurlijk ook een boek over schrijven.
Ik wens je wel toe dat als je later oud bent en terugkijkt op de periode van nu dat je blij bent dat je het hebt gedaan. Uit de boeken meen me ik me te herinneren dat je eerst gelukkig moet zijn met jezelf voordat je iets kunt delen met een ander.
 
Dankjewel Liesje.
Ik denk dat heel veel mensen geen makkelijke jeugd hebben gehad en daar op latere leeftijd toch tegenaan lopen.
Dus jij hebt ook zo een ex gehad. Vreselijk! Het dreef mij op een gegeven moment echt tot machteloosheid dat soort gedrag. Helemaal als meneer gewoon deed waar ie zelf zin in had en geen rekening hield met mijn katten en mij, behalve zichzelf.
Wellicht herken je het wel.
Voortdurend afvragen wat je moet doen om dat te stoppen.
Ik negeerde het op een gegeven moment zelf ook. Maar inwendig kook je gewoon.
Voor wat betreft je opmerking over perfectionisme, sommige mensen zijn er heilig van overtuigd dat dat bestaat. Ik persoonlijk niet.
Het gevaar met perfectionisme is dat als je net denkt dat je daar bijna bent keihard weer helemaal onderaan bent. Dood vermoeiend om te streven naar perfectie. Het kost een hoop energie.
Ruim voordat ik mijn ex leerde kennen zat ik echt anders in elkaar dan in de hele periode met mijn ex.
In het verleden heb ik wel hulpverlening gehad. De beste hulpverlening die ik heb gehad is van iemand die oa heel veel wist over boeddhisme. Hij heeft 2 boeken geschreven. 1e deel heet het universele principe, en deel 2 heet de transparante mens, geschreven door Benchi. Bij hem heb ik destijds ook sessies gehad en daarnaast heb ik nog theorie lessen bij hem gedaan. Ik ben bezig met het zoeken in dozen naar deze boeken en mijn lesmateriaal. Ik wil mezelf weer even bij spijkeren en heb er behoefte aan om er weer in te duiken. We namen ook gesprekken op. Dat was destijds nog op een bandje. Hij liet je echt naar jezelf kijken en bij je gevoel komen. Hij gaf toen al aan dat menig mens denkt te weten wie ze zijn maar in werkelijkheid hun eigen chi niet kennen. Chi staat voor je innerlijke kind. Voor mij is het belangrijker om in mezelf te verdiepen iplv in boeken die over relaties gaan, dus de relatie met jezelf te kennen. Ergens onderweg ben ik het gewoon verloren.

https://www.bol.com/nl/p/2-het-universele-principe-de-transparante-mens/1001004002814562/
 
Zo, weer terug van weggeweest. Kon er even niet toe komen om een reactie te schrijven. Het probleem met de ggz-instelling is uitgepraat, er is ingezien waar het fout ging, goed dat ik stevig aan de bel heb getrokken, was alleen wel wat onaardig in mijn reactie, maar heb daarvoor mijn excuses aangeboden.
Gisteren het 3e gesprek gehad. Ik heb een goede klik met de hulpverlener en kan vrij goed dingen vertellen die best pijnlijk zijn. De hulpverlener doet o.a. ook suggesties waardoor ik weer anders tegen dingen aan kan kijken, hij ziet b.v. wat bij mij nog oude remmingen zijn uit geloof en beperkende opvoeding. Mooie eye-openers.
Ik ben goed gemotiveerd omdat ik dingen op wil ruimen om een beetje normaal leven te kunnen hebben. Ik zie er een uitdaging in en wil die aangaan, ben wel in voor dat avontuur.

@Binc: Goed dat je de knoop hebt doorgehakt, je hebt nu meer ruimte om met jezelf aan de gang te gaan. Je zult in de boeken van Iris ook wel het advies tegenkomen om gespecialiseerde hulp te zoeken. Ik had daar zelf nogal moeite mee, tot ik begon in te zien dat het zonder goede hulp niet echt zou gaan lukken, je eigen ideeën en opgedane kennis zijn waardevol maar niet voldoende. Een goede hulpverlener kan je helpen om schade te genezen door er helemaal voor jou te zijn, dat wat je niet van je moeder hebt gehad kan hier en daar alsnog verworven worden. Op de website van Het Verdwenen Zelf kan je informatie opvragen over de hulpverleners die aangesloten zijn bij het Verdwenen Zelf. Maar doe het op jouw tijd.
Overigens zie ik mijn hulpverlener liever als een gesprekspartner, helpen doe je namelijk jezelf en de gesprekspartner kan als mens en als (ervarings)deskundige zaken aanreiken zoals ik hierboven al schreef.

@Elkedageenei: Ze doen ook EMDR en lichaamswerk, gelukkig hebben ze veel in huis. Voorlopig alleen gesprekken om een vertrouwensband op te bouwen.




 
Fijn om te lezen dat het probleem tussen jou en je hulpverlener is opgelost, en dat je ook het gevoel hebt dat je baat hebt bij de behandeling. Goed ook dat je het ziet als een uitdaging.
Dat jij je hulpverlener ziet als gesprekspartner, zo zie ik het ook. Persoonlijk heb ik er geen moeite mee om hulp in te schakelen. Ik heb eerder moeite om de juiste hulpverlener te kiezen. De lijst met hulpverleners had ik idd gekregen. Het is alleen de door verwijzer die het niet met mij eens is en met andere opties komt.

Maar goed, die keuze ligt nog altijd bij mijzelf. Voorlopig ben ik zelf al wel bezig met dingen te onderzoeken en ervaren. Dat valt niet mee maar ik kom wel verder heb ik het idee.
 
Ze was daar heel snel weg, omdat het beleid daar bikkelhard en gevoelloos is. Mijn vriendin heeft van nature een ingang bij autistische kinderen, omdat ze geen autisten ziet maar kinderen. Dat was daar wel anders, daar zien ze alleen maar autisten en geen kinderen.

Helemaal in de roos wat mij betreft Mike. Ik begeleid / mantelzorg twee vriendinnen die zware psychische problemen hebben. Ik zie hun moeite, ken hun angsten, weet hoe ze lijden, maar kan ze alleen maar als mens zien, niet als diagnose of patiënt, dat is te gemakkelijk. Heb zelf een intake gedaan bij een ggz waar ik duidelijk aangaf niet vanuit een diagnose behandeld te willen worden. Dat zou toch wel moeten , anders konden ze niets. Nou, ik hoef geen diagnose en ik wil ook niet behandeld worden, ik wil gesprekken en dan een band opbouwen met iemand die snapt hoe de pijn voelt van mishandeld zijn. Voor je het weet ben je een patiënt, ook al noemen ze het cliënt, nou de groeten, dan ben ik dus weg. Uiteindelijk moet je het zelf doen, maar bij dit soort dingen is hulp wel heel erg welkom, des te eerder gaat de zon weer schijnen.

 
Precies. Het moment dat we ons enkel focusen op de ziektebeelden en de daarbij behorende symptomen en anderen enkel gaan zien als 'patient' of 'client' is het moment dat we hun menselijkheid afnemen. En het moment dat we ook onze eigen menselijkheid verliezen, omdat we ervoor kiezen om mechanisch te denken en te handelen.

Mike
 
Binc, Ik reageer op meerder berichten van je:

Narcisten zijn vaak ook autistisch (een bepaald soort autisme)

Ik moest hardop vloeken toen je vertelde dat je in een kast werd opgesloten, ik werd dus ook opgesloten, in de meterkast.

Lieve Binc, ik kan bij jou weinig autisme zien in wat je allemaal schrijft, je lijkt me behoorlijk empatisch (daar komen narcisten op af) en geeft blijk van een goed verstand.

Je begint een paar berichten met sorry. Dat is wat narcisten aanrichten: schuldgevoel aanpraten is een standaard accessoire van ze omdat ze door gebrek aan echte empathie niet op gelijk niveau met je kunnen samenleven manipuleren ze om hun zin te krijgen.

Haatgevoel kan ook goed zijn hoor. Het valt onder ongewenst gedrag als je in het gareel moet passen, maar het is gewoon heel menselijk en bij jou is het er niet voor niets. Het is het gevolg van alle weerzin en grenzen die bij jou zijn overschreden. Koester het maar, het is een kostbare diamant die laat zien hoe de zaken erbij liggen. Dan aan de slag, neem het mee in de hulpverlening. Je hebt meer dan genoeg present om samen met een deskundige aan de gang te gaan.

Een narcist kan heel goed verstandelijk empatisch zijn en acteren dat het echt is, dus zogenaamd met gevoel. Vergeet niet dat een narcist een gebrek heeft waarmee hij/zij heeft leren leven en het dus heeft leren compenseren. Ook de hersenen van een narcist/autist zijn tot veel in staat.

Neem de tijd hè, het is complex en dan heb je er veel tijd voor nodig. Reken op een paar jaar, dat lijkt lang, maar je zult al snel merken dat er meer ruimte en rust in je leven komt en je makkelijker en steviger in je schoenen komt te staan. Ook zullen er dingen gebeuren die je weer uit het veld slaan, dat hoort erbij; valen en opstaan.

Dopamine en serotonine zijn stoffen die meespelen in het hele spel van stress en ontspanning. Bij getraumatiseerde mensen is dat systeem ontregeld en het blijft ontregeld tot het goed behandeld is. Het is niet oplosbaar met een enkel supplement, hoewel supplementen wel enige verbetering kunnen geven. Zelf gebruik ik nu lithium orotate, dat help om een beetje sneller de druk van de ketel te krijgen als er al te veel stress in m’n lijf zit. Lithium is ook bekend als psychofarmacon, maar dat is dan in hoge, giftige doses. iHerb heeft het in capsules van 5 mg, dat is een gemiddelde supplementdosering, lees daar de gebruikerservaringen maar: https://nl.iherb.com/r/KAL-Lithium-Orotate-5-mg-60-VegCaps/70121

Diagnose heb je nodig voor de vergoeding, maar je hoeft niet van daaruit aan de slag te gaan, dat kan je met jet therapeut bespreken. Als dat al niet kan, dan snel op zoek naar een ander.

Over autisme op wikipedia:



Genetische (erfelijke) oorzaken
Een theorie stelt dat autisme wordt veroorzaakt door een complexe interactie van verschillende genen. Welke combinatie van genen dat zou zijn, is nog onduidelijk. Uit onderzoek is gebleken dat gen CDH10 een rol kan spelen bij autisme.[15][16]
• Volgens studies, uitgevoerd tussen 1977 en 1995, zou 90% van de gevallen van autisme te maken hebben met een erfelijke aandoening.[17] Onderzoek is gedaan met behulp van tweelingen en via familiestudies. De resterende 10% zou door omgevingsvariabelen veroorzaakt worden. Echter, in een uitgebreider onderzoek dat in 2011 is uitgevoerd, wordt de invloed van erfelijkheid op 35 tot 60 procent ingeschat en wordt de invloed van omgevingsfactoren veel hoger ingeschat dan vroeger het geval was.[18]
• Hoe groter het aantal mensen met autisme binnen een familie, hoe groter de kans dat er nog meer kinderen komen met autisme of autistiform gedrag.
• Een van de theorieën die nog worden onderzocht, is dat stoornissen in spiegelneuronsystemen met autistische verschijnselen samenhangen.[19]


Stoornissen in het spiegelneuronensysteem wordt ook bij narcisten genoemd, zoals vaker overlappen beide stoornissen op meerder punten.
Verder ik dan graag nog even aanteken dat dingen die in de familie vaak voorkomen en als erfelijk worden gezien daarmee nog niet per sé genetisch bepaald hoeven te zijn, gedrag wordt in de kinderjaren domweg gekopieerd en zo worden dingen ook doorgegeven. Zo mooi als dat ik de bijbel staat: “de zonden der vaderen zullen worden bezocht tot in het derde en vierde geslacht der genen die mij haten” Dat wil daar mijn inziens niets anders zeggen dat liefdeloos gedrag (mishandeling van kinderen) een aantal generaties meegenomen wordt in het gedrag. En dan komt er een generatie, jij bijvoorbeeld, die gaat inzien dat het onmogelijk zo verder kan en mag gaan. En dat kan alleen maar komen omdat jouw hart op de goede plaats zit!

Je moeder heeft nu de medici ook voor haar narcistische karretje gespannen, heel bekend fenomeen bij narcisten. Ik heb ook zoiets meegemaakt met mijn moeder.

Naast dat je mishandeld bent heb je ook een aantal dingen niet meegekregen, dat is ook mishandeling, maar valt minder op. Gelukkig voel je best wel wat je mist en je gaat dat zelf wel invullen voor zover je dat nog niet gedaan had. Overleven is in de natuur ingebakken en zelf kunnen we het leven weer kleur geven.

Ik heb heel veel opgeschreven aan herinneringen, dingen die me dwars zitten, problemen in het dagelijks leven, inzichten en nog veel meer. Dat geeft me wat steun en het lijkt ook of ik in gesprekken met de hulpverlener meer paraat heb daardoor.
Ik heb die aantekeningen inmiddels ook aan mijn hulpverlener gegeven, zo krijgt hij ook dingen van mij via een andere route onder ogen (als je thuis dingen opschrijf gaat het anders dan bij zo’n bezoek).
 
Ik moest hardop vloeken toen je vertelde dat je in een kast werd opgesloten, ik werd dus ook opgesloten, in de meterkast.

??? Ik vloek ook hardop! Herinner jij jezelf dat? Ik herinner mezelf namelijk niks.


Lieve Binc, ik kan bij jou weinig autisme zien in wat je allemaal schrijft, je lijkt me behoorlijk empatisch (daar komen narcisten op af) en geeft blijk van een goed verstand.

Dankjewel Gerard! Ik heb van mezelf ook niet gezegd dat ik autisme zou hebben, en dat geloof ik ook zeker niet. Die woorden kwamen van Jhanne over een verhoogd risico omdat ik dacht dat mijn biologische moeder en hieraan zou kunnen lijden. Maar weet je, met al die dingen die ik zou mankeren ben ik volgens mij niet meer te helpen ??

Je begint een paar berichten met sorry. Dat is wat narcisten aanrichten: schuldgevoel aanpraten is een standaard accessoire van ze omdat ze door gebrek aan echte empathie niet op gelijk niveau met je kunnen samenleven manipuleren ze om hun zin te krijgen.

Ik zou zo niet weten in welke berichten ik dat heb gezegd? Dat zou ik dan ergens terug moeten zoeken. Fijn dat je mij daarop attendeert! Ik weet wel dat ik dit vaak zeg ja.

Dopamine en serotonine zijn stoffen die meespelen in het hele spel van stress en ontspanning. Bij getraumatiseerde mensen is dat systeem ontregeld en het blijft ontregeld tot het goed behandeld is. Het is niet oplosbaar met een enkel supplement, hoewel supplementen wel enige verbetering kunnen geven. Zelf gebruik ik nu lithium orotate, dat help om een beetje sneller de druk van de ketel te krijgen als er al te veel stress in m’n lijf zit. Lithium is ook bekend als psychofarmacon, maar dat is dan in hoge, giftige doses. iHerb heeft het in capsules van 5 mg, dat is een gemiddelde supplementdosering, lees daar de gebruikerservaringen maar: https://nl.iherb.com/r/KAL-Lithium-Orotate-5-mg-60-VegCaps/70121

Ik heb in de periode dat ik met mijn ex was 5HTP genomen. Dit hielp wel. Maar stopte ermee omdat ik had gelezen dat het niet zo goed zou zijn voor de schildklier. Vorig jaar merkte ik dat het wel echt beter ging tijdens vasten op melk en bouillon in combi met ontgiften. Ik denk dat gifstoffen hierin dus ook zeker een grote rol spelen. Daarbij dat de hoge vetinname uit met name melk oa goed is geweest voor mijn hersens. Is die lithium van 5 mg dan niet giftig uiteindelijk op langere termijn?


Diagnose heb je nodig voor de vergoeding, maar je hoeft niet van daaruit aan de slag te gaan, dat kan je met jet therapeut bespreken. Als dat al niet kan, dan snel op zoek naar een ander.

Dat hoeft niet perse een diagnose te zijn met een zware stempel of autisme. Jhanne verwees hier idd naar. Dat kan ook gewoon een vermoeden van stress stoornis zijn. Punt is alleen dat mijn huidige behandelaar mij dus door wil verwijzen naar iemand die gespecialiseerd is in persoonlijkheidsproblematiek. En daarmee kom ik op hetzelfde punt als jij. Ik hoef ook die stempel niet en wil ook zo niet gezien worden. Ik heb haarfijn aangegeven dat het iemand moet zijn die bekend is met trauma en misbruik en bekend is met de gevolgen hiervan. Had ik iemand gevonden hier in de buurt, heeft diegene weer geen contract met mijn zorgverzekering. Dus voorlopig kom ik nog nergens.

Stoornissen in het spiegelneuronensysteem wordt ook bij narcisten genoemd, zoals vaker overlappen beide stoornissen op meerder punten.
Verder ik dan graag nog even aanteken dat dingen die in de familie vaak voorkomen en als erfelijk worden gezien daarmee nog niet per sé genetisch bepaald hoeven te zijn, gedrag wordt in de kinderjaren domweg gekopieerd en zo worden dingen ook doorgegeven. Zo mooi als dat ik de bijbel staat: “de zonden der vaderen zullen worden bezocht tot in het derde en vierde geslacht der genen die mij haten” Dat wil daar mijn inziens niets anders zeggen dat liefdeloos gedrag (mishandeling van kinderen) een aantal generaties meegenomen wordt in het gedrag. En dan komt er een generatie, jij bijvoorbeeld, die gaat inzien dat het onmogelijk zo verder kan en mag gaan. En dat kan alleen maar komen omdat jouw hart op de goede plaats zit!

Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik niet zou weten van wie ik bepaald gedrag zou kunnen hebben gekopieerd. Zij was er niet. En ik heb een periode meerdere opvoeders gehad. Totdat ik terug bij mijn vader en stiefmoeder ging wonen. Ik geloof niet dat ik het gedrag van mijn stiefmoeder gekopieerd heb. Ik heb idd wel altijd gezegd geen kinderen te willen. Ik heb ook geen klokje wat tikt en zegt dat ik kinderen wil. maar dan nog gaat deze generatie dan toch verder via andere familieleden?

Je moeder heeft nu de medici ook voor haar narcistische karretje gespannen, heel bekend fenomeen bij narcisten. Ik heb ook zoiets meegemaakt met mijn moeder.

Ik snap niet goed wat je hiermee bedoeld? Op wat voor manier zou mijn biologische moeder de medici voor haar karretje hebben gespannen? Ik ben er eerlijk gezegd niet over uit of zij narcistisch is. wat bij mij knaagt is dat zij relaties heeft gehad waaruit eerder blijkt dat zij slachtoffer is. Als zij zo narcistisch zou zijn dan zou zij degene zijn die juist de narcistische mannen aan trekt.
ik merk wel dat ze niet altijd de waarheid spreekt over het verleden terwijl heel duidelijk is dat wat zij zegt niet kan kloppen. daarom heb ik het idee dat zij een soort eigen waarheid heeft gecreëerd. Ik kwam er van de week via mijn tante achter wat voor persoon haar moeder is. Die moeder verlangt van haar kinderen dat die voor haar emotionele behoeftes klaar staan. En het is zo duidelijk zichtbaar, zelfs voor mij. Mijn tante die gebeld werd vroeger of ze naar huis wilde komen omdat die moeder ruzie had met haar zus, mijn moeder dus. Die vrouw ligt in het ziekenhuis en mocht naar huis. Meteen was het tegen mijn tante, je komt toch wel koken he? en ik heb nog zoveel was te doen. En ik kan het allemaal niet alleen. Dat soort dingen. Dat lijkt meer op extreme afhankelijkheid iplv narcisme heb ik het idee. Ik heb mijn tante er overigens wel op gewezen dat ze dit niet moet toe laten. Die begint nu ook pas te zien wat r gebeurd haar hele leven. En voor het eerst in haar leven heeft ze nee gezegd. heeft ze mijn advies opgevolgd dat daarvoor mantelzorgers zijn die kunnen helpen. Nou, ze was heel kwaad en janken. Wellicht zie ik het allemaal niet goed.
Ik denk dat het verschil zit in het feit dat jij het gedrag van je moeder al je hele leven mee hebt gekregen en wellicht nu makkelijker dit plaatsen kan? Ik kan het niet. Ik ben nog zoekende wat er gebeurd is allemaal en wil zelf conclusies eruit halen op het moment dat ik, voorzover mogelijk alle feiten op een rijtje heb. Ik loop nog steeds tegen nieuwe dingen aan die mij verassen.


Ik heb heel veel opgeschreven aan herinneringen, dingen die me dwars zitten, problemen in het dagelijks leven, inzichten en nog veel meer. Dat geeft me wat steun en het lijkt ook of ik in gesprekken met de hulpverlener meer paraat heb daardoor.
Ik heb die aantekeningen inmiddels ook aan mijn hulpverlener gegeven, zo krijgt hij ook dingen van mij via een andere route onder ogen (als je thuis dingen opschrijf gaat het anders dan bij zo’n bezoek).

Ik kan mezelf goed voorstellen dat je dingen op schrijft idd. Juist omdat je ook veel informatie op je af krijgt waardoor je niet alles even makkelijk kan plaatsen of iets belangrijks weer op de achtergrond raakt. Ook ik schrijf heel veel op om die reden.

Verder heb ik niet het gevoel een band te hebben met mijn biologische moeder. Wel heb ik van haar hulpverlener begrepen dat zij vaak aangegeven heeft dat ze het jammer vind geen contact meer te hebben met haar kinderen. Alleen ik krijg dan zoveel boosheid over me heen. Dit omdat ik dan denk, "al die jaren had je geen moeite gedaan, dus waarom dan?" Misschien durfde ze niet meer na al die jaren. De reden dat ze dit allemaal gedaan heeft is voor mij nog niet 100% duidelijk.
Ik had vanaf de eerste minuut wel meteen een heftige band met mijn tante. En ik snap niet goed waarom. Misschien omdat zij gedaan heeft voor mij wat haar zus nagelaten heeft toen ik klein was en haar gezicht ben ik nooit vergeten. Hoewel ik al die jaren niet wist wie dat gezicht was. het kost mij inmiddels ontzettend veel moeite om een gesprek te hebben met mijn biologisch moeder. Ze blijft in herhalingen vallen en doet of er nooit wat is gebeurd. inmiddels heeft ze wel antwoorden gegeven op vragen die ik had. Maar bij veel wat ze zegt heb ik mijn twijfels. Ik leg dan weer het balletje bij haar en dan weet ze geen antwoorden te geven. Voorlopig heb ik nog niet alles uitgezocht en niet alle feiten op een rij.

Ik hoop dat jij in elk geval veel baat hebt bij je huidige behandelaar zodat je straks ook wat makkelijker in het leven staat! ?









 
Dat veeleisende gedrag van die oma van mij, en de verplichting die ze op legt aan mijn tante, is dat soms openlijk narcisme? Ze steekt het niet onder stoelen of banken in elk geval. En mijn biologische moeder, volgens mij doet zij hetzelfde. Verwar ik die afhankelijkheid die ik noem nu met openlijke narcisme? Ik vind het namelijk vreemd als ik gedrag van ex naast dat van mijn oma plaats ik zoveel verschillen zie en niet het narcistische karakter zie van mijn ex en andersom. Dus ik denk steeds, 1 van de 2 is het niet. Dus het gaat om 2 verschillende soorten? Herken ik het nu weer niet?
 

Forum statistieken

Onderwerpen
4.519
Berichten
530.166
Leden
8.656
Nieuwste lid
Anne T
Word vaste donateur van dit forum
Terug
Bovenaan