Over het thuisblijfouderschap
- Onderwerp starter zotteke
- Startdatum
Hij kon al stennis maken toen hij nog borstvoeding kreeg... Ik hoor toch ook wel dat het bij de leeftijd hoort. Kindjes van 2... Wie zal het zeggen. Overigens zie ik ook kinderen van 2 die vol op de supermarkboterhammen leven die minder driftig zijn, dus tja... Lastige. Maar wie weet heb je gelijk. Echter denk ik niet dat alleen voeding hierin een rol speelt. Wellicht ben ik minder relaxed dan andere moeders en waren de leefomstandigheden bij volkeren die Price onderzocht anders. Bijv: meer leven met elkaar, elkaars kinderen opvoeden. Dat zijn toch totaal andere situaties.
Eens met jou lay. Kinderen in stamverband hoeven niet driftig te worden want ze konden de hele dag hun gang gaan, leren op hun eigen tempo. Serieus, als het zomer is en we spelen buiten, de deur staat open en we gaan allemaal ons gang dan zijn ze hier ook niet driftig. Maar nu een lange woensdagmiddag, eerst naar die onnatuurlijke school geweest waar kinderen veel te veel moeten en aan het oordeel van juffrouwen en andere volwassenen worden bloot gesteld, en dan een klein babyzusje dat graag mee wil spelen als jij net heel precies een spel met allemaal blokjes aan het spelen bent. Ze hebben hier vandaag al een kwart liter slagroom op, maar driftig zijn ze. Ik wil niet weten hoe ze zouden zijn op 2 keer per dag brood en savonds patatten ;-)))))))))))))
Quote:
Persoonlijk denk ik toch dat oma's daar niet voor gemaakt zijn.
De natuur last niet voor niets de overgang/ menopauze in.
Een periode waarin de vrouw haar (zorg) hormonen verliest.
Hier in ben ik het niet helemaal met je eens .
Oma`s verliezen helemaal hun zorg hormonen niet ( deze oma in ieder geval niet ).
Maar Oma`s horen idd niet meer verplicht te moeten opvoeden maar te mogen genieten :wink:.
Persoonlijk denk ik toch dat oma's daar niet voor gemaakt zijn.
De natuur last niet voor niets de overgang/ menopauze in.
Een periode waarin de vrouw haar (zorg) hormonen verliest.
Hier in ben ik het niet helemaal met je eens .
Oma`s verliezen helemaal hun zorg hormonen niet ( deze oma in ieder geval niet ).
Maar Oma`s horen idd niet meer verplicht te moeten opvoeden maar te mogen genieten :wink:.
Jacqueline
New member
Quote:
Als je kind regelmatig stennis maakt, dan doe je iets niet goed qua voeding.
Ik heb 3 jongens, leeftijdsverschil telkens zo'n 2,5 jaar. Ze hebben alle 3 borstvoeding, liefde, knuffels en aandacht gehad (krijgen ze nog hoor, behalve de borstvoeding dan he). Ik ben pas weer parttime gaan werken toen de jongste op school zat). Nooit problemen gehad met de oudste en de jongste. De middelste was een heel ander verhaal: wilde nooit eten, leek altijd boos en ongelukkig (en ik dus ook ongelukkig, want wat deed ik fout bij dit ventje???). Met zijn broertjes spelen wilde hij ook eigenlijk nooit. Gelukkig trok dit rond zijn 8e allemaal bij en nu is het een fijne sociale jongen geworden. Wel nog steeds mijn meest onafhankelijke en eigengereide zoon, maar wel het hart op de juiste plaats!
Wat er destijds aan de hand was (deed ik iets verkeerd?)...ik weet het nog steeds niet...
OOk zie ik dit in mijn werk: na 30 jaar Jeugdzorg hoor je mij niet meer zeggen dat probleemkinderen alleen voortkomen uit probleemgezinnen. Ik heb genoeg huilende en wanhopige moeders tegenover me gehad die zich afvroegen wat er juist bij dit ene kind mis is gegaan...
In de loop der jaren heb ik hier ook heel veel wetenschappelijke vakliteratuur over gelezen: de conclusie is eigenlijk wel dat men gewoonweg niet weet waarom het ene kind wel ontspoort en het andere niet...
Maar om nu zomaar te zeggen dat je als ouder iets verkeerd doet met de voeding....of dat je als moeder gewerkt hebt....dat gaat er bij mij niet zomaar in...was het allemaal maar zo gemakkelijk en zo simpel...
Als je kind regelmatig stennis maakt, dan doe je iets niet goed qua voeding.
Ik heb 3 jongens, leeftijdsverschil telkens zo'n 2,5 jaar. Ze hebben alle 3 borstvoeding, liefde, knuffels en aandacht gehad (krijgen ze nog hoor, behalve de borstvoeding dan he). Ik ben pas weer parttime gaan werken toen de jongste op school zat). Nooit problemen gehad met de oudste en de jongste. De middelste was een heel ander verhaal: wilde nooit eten, leek altijd boos en ongelukkig (en ik dus ook ongelukkig, want wat deed ik fout bij dit ventje???). Met zijn broertjes spelen wilde hij ook eigenlijk nooit. Gelukkig trok dit rond zijn 8e allemaal bij en nu is het een fijne sociale jongen geworden. Wel nog steeds mijn meest onafhankelijke en eigengereide zoon, maar wel het hart op de juiste plaats!
Wat er destijds aan de hand was (deed ik iets verkeerd?)...ik weet het nog steeds niet...
OOk zie ik dit in mijn werk: na 30 jaar Jeugdzorg hoor je mij niet meer zeggen dat probleemkinderen alleen voortkomen uit probleemgezinnen. Ik heb genoeg huilende en wanhopige moeders tegenover me gehad die zich afvroegen wat er juist bij dit ene kind mis is gegaan...
In de loop der jaren heb ik hier ook heel veel wetenschappelijke vakliteratuur over gelezen: de conclusie is eigenlijk wel dat men gewoonweg niet weet waarom het ene kind wel ontspoort en het andere niet...
Maar om nu zomaar te zeggen dat je als ouder iets verkeerd doet met de voeding....of dat je als moeder gewerkt hebt....dat gaat er bij mij niet zomaar in...was het allemaal maar zo gemakkelijk en zo simpel...
Jacqueline
New member
Misschien wel, maar dat wist hij toen nog niet
Het was al gelijk vanaf het begin, zijn jongste broertje kwam pas een paar jaar later...
Het was al gelijk vanaf het begin, zijn jongste broertje kwam pas een paar jaar later...
Quote:
Als je kind regelmatig stennis maakt, dan doe je iets niet goed qua voeding.
Dit is echt te kort door de bocht!
Eens met Iklustvet en Lay, kinderen die Weston Price observeerde kun je niet vergelijken met de kinderen die nu opgroeien in een westerse, moderne, vervuilde, industriële samenleving. Tuurlijk is de voeding belangrijk en zal echt wel helpen, maar met een bestaan van natuurvolkeren is het niet meer te vergelijken.
Als je kind regelmatig stennis maakt, dan doe je iets niet goed qua voeding.
Dit is echt te kort door de bocht!
Eens met Iklustvet en Lay, kinderen die Weston Price observeerde kun je niet vergelijken met de kinderen die nu opgroeien in een westerse, moderne, vervuilde, industriële samenleving. Tuurlijk is de voeding belangrijk en zal echt wel helpen, maar met een bestaan van natuurvolkeren is het niet meer te vergelijken.
Food en Mood
New member
Quote:
Bijv: meer leven met elkaar, elkaars kinderen opvoeden. Dat zijn toch totaal andere situaties.
Quote:
Kinderen in stamverband hoeven niet driftig te worden want ze konden de hele dag hun gang gaan, leren op hun eigen tempo.
Dit geeft toch wel aan dat kinderen het beste gedijen onder natuurlijke omstandigheden waarin ze hun eigen ritme mogen volgen.
Kind mogen zijn dus. :wink:
Quote:
Hij kon al stennis maken toen hij nog borstvoeding kreeg...
Quote:
Ze hebben hier vandaag al een kwart liter slagroom op, maar driftig zijn ze.
Ik denk dat dit niet wil zeggen dat er qua voeding niet iets mis is (gegaan).
Zoals Mike zegt: het kan zijn dat er bij de ouders al tekorten zijn opgetreden.
En bij wie van ons, die met Westerse voeding is opgegroeid, is dit niet zo???
Wij lopen allemaal met tekorten, hebben dit doorgegeven aan onze kinderen, en zo gaat het maar door.
Ik ben er heilig van overtuigd dat de gedragsproblemen van mijn zoon ( driftbui op pootjes) ALLES te maken had met de slechte voedingsgewoonten die ik er in mijn jonge jaren op na heb gehouden.
Zoals junkfood, alcohol, roken, E-nummers, transvetten, suikers kortom te weinig voedingsstoffen in mijn voeding.
Daardoor een verstoorde hormoonhuishouding wat weer gevolgen had voor de zwangerschap
(extreem hoge bloeddruk, weeën die te vroeg inzetten, met 30 weken al enz).
Om even Mike te citeren:
We leven in een adrenalinemaatschappij. Zonder het te weten vechten of vluchten we elke dag.
Niet voor niets zijn agressie, hyperactiviteit, depressie en angststoornissen een groeiend probleem in de samenleving. Dit heeft allemaal te maken met een verstoorde hersenwerking. Wat bijna niemand schijnt te beseffen is dat de hersenfunctie net zo biologisch is als de andere organen in ons lichaam.
Net als de andere organen kunnen de hersenen verstoord raken omdat ze hun voedingsstoffen niet krijgen.
Helaas zitten we vrijwel allemaal aan de stimulerende middelen zoals koffie, sigaretten geraffineerde suikers.
Ze jagen allemaal de bloedsuikerspiegel aan en verstoren onze hormoonhuishouding. Hoeveel mensen weten dat ons gedrag grotendeels wordt bepaald door onze hormonen? Een goed bord eten zou wel eens vele malen effectiever kunnen zijn dan een psychiater!
Quote:
Oma`s verliezen helemaal hun zorg hormonen niet (deze oma in ieder geval niet ).
Maar Oma`s horen idd niet meer verplicht te moeten opvoeden maar te mogen genieten :wink:
Kan dat ik me daarin vergis, ik meende dit eens in een boek over de menopauze te hebben gelezen.
Misschien iets té voorbarig geweest :wink:
Het volgende staat op de site van www.vrouwenovergang.nl
Als je in de overgang komt stap je langzaam uit de zorgrol. Immers we hoeven geen leven meer door te geven. Dat betekent niet dat we niet meer goed kunnen zorgen. Het betekent eerder dat je weer ruimte krijgt om voor jezelf te kiezen. Je mag weer van jezelf zijn.
Bijv: meer leven met elkaar, elkaars kinderen opvoeden. Dat zijn toch totaal andere situaties.
Quote:
Kinderen in stamverband hoeven niet driftig te worden want ze konden de hele dag hun gang gaan, leren op hun eigen tempo.
Dit geeft toch wel aan dat kinderen het beste gedijen onder natuurlijke omstandigheden waarin ze hun eigen ritme mogen volgen.
Kind mogen zijn dus. :wink:
Quote:
Hij kon al stennis maken toen hij nog borstvoeding kreeg...
Quote:
Ze hebben hier vandaag al een kwart liter slagroom op, maar driftig zijn ze.
Ik denk dat dit niet wil zeggen dat er qua voeding niet iets mis is (gegaan).
Zoals Mike zegt: het kan zijn dat er bij de ouders al tekorten zijn opgetreden.
En bij wie van ons, die met Westerse voeding is opgegroeid, is dit niet zo???
Wij lopen allemaal met tekorten, hebben dit doorgegeven aan onze kinderen, en zo gaat het maar door.
Ik ben er heilig van overtuigd dat de gedragsproblemen van mijn zoon ( driftbui op pootjes) ALLES te maken had met de slechte voedingsgewoonten die ik er in mijn jonge jaren op na heb gehouden.
Zoals junkfood, alcohol, roken, E-nummers, transvetten, suikers kortom te weinig voedingsstoffen in mijn voeding.
Daardoor een verstoorde hormoonhuishouding wat weer gevolgen had voor de zwangerschap
(extreem hoge bloeddruk, weeën die te vroeg inzetten, met 30 weken al enz).
Om even Mike te citeren:
We leven in een adrenalinemaatschappij. Zonder het te weten vechten of vluchten we elke dag.
Niet voor niets zijn agressie, hyperactiviteit, depressie en angststoornissen een groeiend probleem in de samenleving. Dit heeft allemaal te maken met een verstoorde hersenwerking. Wat bijna niemand schijnt te beseffen is dat de hersenfunctie net zo biologisch is als de andere organen in ons lichaam.
Net als de andere organen kunnen de hersenen verstoord raken omdat ze hun voedingsstoffen niet krijgen.
Helaas zitten we vrijwel allemaal aan de stimulerende middelen zoals koffie, sigaretten geraffineerde suikers.
Ze jagen allemaal de bloedsuikerspiegel aan en verstoren onze hormoonhuishouding. Hoeveel mensen weten dat ons gedrag grotendeels wordt bepaald door onze hormonen? Een goed bord eten zou wel eens vele malen effectiever kunnen zijn dan een psychiater!
Quote:
Oma`s verliezen helemaal hun zorg hormonen niet (deze oma in ieder geval niet ).
Maar Oma`s horen idd niet meer verplicht te moeten opvoeden maar te mogen genieten :wink:
Kan dat ik me daarin vergis, ik meende dit eens in een boek over de menopauze te hebben gelezen.
Misschien iets té voorbarig geweest :wink:
Het volgende staat op de site van www.vrouwenovergang.nl
Als je in de overgang komt stap je langzaam uit de zorgrol. Immers we hoeven geen leven meer door te geven. Dat betekent niet dat we niet meer goed kunnen zorgen. Het betekent eerder dat je weer ruimte krijgt om voor jezelf te kiezen. Je mag weer van jezelf zijn.
F en M, natuurlijk doen kinderen het het beste met zo min mogelijk bemoeienis van volwassenen, in een vrije omgang met mensen van alle leeftijden. Zelf verantwoordelijkheid nemen als ze zich daar klaar voor voelen. Ook kunnen falen zonder dat daar meteen een rapport (stress) aan vast hangt. Maar om te zeggen dat kinderen die driftig zijn niet goed te eten krijgen dat is toch wel een steek in het hart van alle moeders hier denk ik. Goed eten wil niet automatisch zeggen dat je bestand bent tegen alle aspecten van het leven van tegenwoordig. Een leven zoals natuurvolkeren dat leefden bestaat niet meer. Het dagelijks leven van tegenwoordig is iets waar we allemaal tot zekere hoogte in mee moeten. Er moet brood op de plank en kinderen moeten bijna wel naar school. En mensen leven niet meer in stamverband waardoor het opvoeden van kinderen een eenzame bezigheid is vergeleken met het leven in een stam. Het is niet natuurlijk om met leeftijdgenoten in een klas te zitten, het is niet natuurlijk om te grootste gedeelte van de dag met je eigen gezin in je eigen huis te leven en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik denk dat ik sneller klaar ben als ik de gelijkenissen met het leven van natuurvolkeren opnoem. Al eet je nog zo goed, dan nog zullen dat soort dingen zijn tol eisen, ik denk dat daar heel weinig aan te doen is.
Food en Mood
New member
Quote:
Maar om te zeggen dat kinderen die driftig zijn niet goed te eten krijgen dat is toch wel een steek in het hart van alle moeders hier denk ik.
Het was ook een steek in mijn hart van enorme afmetingen toen ik hier achter kwam.
Het was zo confronterend.
Ik werd er bijna door verscheurd.
Maar toen ik die schok eenmaal te boven was gekomen was ik ook heel dankbaar.
Voor het feit dat er een verklaring was voor zijn driftbuien, gedragsproblemen, prikkelbaarheid, onrust, concentratiestoornissen etc, etc...
Nu kon ik er iets aan doen.
Hierdoor ben ik op het spoor gekomen van gezonde voeding, waarlijk gezonde voeding en niet de Schijf van vijf voeding, Brinta, halvarine, halfvolle melk, magere yoghurt met muesli, Danoontjes, Liga e.d
Ik spreek voor mezelf hoor, ik was totaal onbewust over voeding.
Vraag me niet hoe het kwam, ik kan mij nog dagelijks voor mijn hoofd slaan dat ik al die jaren zo heb zitten slapen.
Maar wat heb ik daaraan, sinds 10 jaar weet ik gelukkig beter.
Ik ben het probleem aan gaan pakken met voeding en een verandering van onze levensstijl, o.a gestopt met werken om meer momenten van rust te creëren.
Het heeft zich geloond en ik heb de zoon gekregen die hij in zijn hart ook werkelijk is.
Hij is verlost van al zijn onrust, agressie, en ervaart eindelijk innerlijke rust.
Ik heb een opleiding gedaan als voedings en gezondheidsconsulente.
Mijn scriptie heb ik over dit thema gehouden vandaar mijn forumnaam.
Hier wat stukjes om te onderstrepen dat het niet mijn bevinding is dat verkeerde voeding tot gedragsproblemen leidt:
De gerenommeerde Amerikaanse psychiater Joseph Hibbeln zegt al jaren dat de moderne industriële voeding er verantwoordelijk voor is dat de werking van onze hersenen verandert. Te veel junkfood, diepvriesmaaltijden en vooral een tekort aan essentiële vetzuren zorgen voor een stijgend aantal mentale problemen.
Ook de Britse fysioloog Bernard Gesch van de universiteit van Oxford verklaarde jaren geleden al: “ Het bewijsmateriaal groeit dat de verkeerde brandstof een enorme impact heeft op ons sociale gedrag. We moeten meer weten over de samenstelling van de juiste voedingsstoffen. Het zou wel eens het recept voor wereldvrede kunnen zijn ”.
Onlangs hebben onderzoekers, voor de eerste maal, doorslaggevend bewijs gevonden dat gemoedstoestanden zoals angst hun oorsprong kunnen hebben in de darm in plaats van in de hersenen.
In een net gepubliceerd onderzoeksverslag in het wetenschappelijk tijdschrift Gastro enterology tonen researchers van de McMaster Universiteit aan dat bacteriën, die in de darm voorkomen, hersenchemie en gedrag kunnen beïnvloeden. Dit onderzoek is belangrijk, omdat een aantal veel voorkomende darmaandoeningen regelmatig in verband worden gebracht met angsttoestanden en depressies.
Hoewel er veel verschillende factoren bestaan die het gedrag bepalen, wijst alles er op dat de aard en de stabiliteit van de darmflora mede het gedrag bepaalt. Verandering in de darmkolonisatie, door bijvoorbeeld antibiotica of infecties, lijken daardoor gedragsveranderingen te kunnen bewerkstelligen.
Bron: www.healthiertalk.com
Ik ben hier razend enthousiast over, het kan zijn dat ik het ( onbewust) wat overdrijf.
Vergeef me mijn imperfectie.
Het is in ieder geval nooit mijn bedoeling om mensen te kwetsen.
Ik wil afsluiten met een citaat:
De gezondheid van de volwassene wordt opgebouwd tijdens heel de kindertijd.
Geniet er maar van dat u zo belangrijk wordt gevonden.
Geniet er vooral van omdat elk plezier dat u aan dit werk ontleent, voor hem van vitaal belang is.
Bron: De mythe van de moederliefde door Elisabeth Badinter
Maar om te zeggen dat kinderen die driftig zijn niet goed te eten krijgen dat is toch wel een steek in het hart van alle moeders hier denk ik.
Het was ook een steek in mijn hart van enorme afmetingen toen ik hier achter kwam.
Het was zo confronterend.
Ik werd er bijna door verscheurd.
Maar toen ik die schok eenmaal te boven was gekomen was ik ook heel dankbaar.
Voor het feit dat er een verklaring was voor zijn driftbuien, gedragsproblemen, prikkelbaarheid, onrust, concentratiestoornissen etc, etc...
Nu kon ik er iets aan doen.
Hierdoor ben ik op het spoor gekomen van gezonde voeding, waarlijk gezonde voeding en niet de Schijf van vijf voeding, Brinta, halvarine, halfvolle melk, magere yoghurt met muesli, Danoontjes, Liga e.d
Ik spreek voor mezelf hoor, ik was totaal onbewust over voeding.
Vraag me niet hoe het kwam, ik kan mij nog dagelijks voor mijn hoofd slaan dat ik al die jaren zo heb zitten slapen.
Maar wat heb ik daaraan, sinds 10 jaar weet ik gelukkig beter.
Ik ben het probleem aan gaan pakken met voeding en een verandering van onze levensstijl, o.a gestopt met werken om meer momenten van rust te creëren.
Het heeft zich geloond en ik heb de zoon gekregen die hij in zijn hart ook werkelijk is.
Hij is verlost van al zijn onrust, agressie, en ervaart eindelijk innerlijke rust.
Ik heb een opleiding gedaan als voedings en gezondheidsconsulente.
Mijn scriptie heb ik over dit thema gehouden vandaar mijn forumnaam.
Hier wat stukjes om te onderstrepen dat het niet mijn bevinding is dat verkeerde voeding tot gedragsproblemen leidt:
De gerenommeerde Amerikaanse psychiater Joseph Hibbeln zegt al jaren dat de moderne industriële voeding er verantwoordelijk voor is dat de werking van onze hersenen verandert. Te veel junkfood, diepvriesmaaltijden en vooral een tekort aan essentiële vetzuren zorgen voor een stijgend aantal mentale problemen.
Ook de Britse fysioloog Bernard Gesch van de universiteit van Oxford verklaarde jaren geleden al: “ Het bewijsmateriaal groeit dat de verkeerde brandstof een enorme impact heeft op ons sociale gedrag. We moeten meer weten over de samenstelling van de juiste voedingsstoffen. Het zou wel eens het recept voor wereldvrede kunnen zijn ”.
Onlangs hebben onderzoekers, voor de eerste maal, doorslaggevend bewijs gevonden dat gemoedstoestanden zoals angst hun oorsprong kunnen hebben in de darm in plaats van in de hersenen.
In een net gepubliceerd onderzoeksverslag in het wetenschappelijk tijdschrift Gastro enterology tonen researchers van de McMaster Universiteit aan dat bacteriën, die in de darm voorkomen, hersenchemie en gedrag kunnen beïnvloeden. Dit onderzoek is belangrijk, omdat een aantal veel voorkomende darmaandoeningen regelmatig in verband worden gebracht met angsttoestanden en depressies.
Hoewel er veel verschillende factoren bestaan die het gedrag bepalen, wijst alles er op dat de aard en de stabiliteit van de darmflora mede het gedrag bepaalt. Verandering in de darmkolonisatie, door bijvoorbeeld antibiotica of infecties, lijken daardoor gedragsveranderingen te kunnen bewerkstelligen.
Bron: www.healthiertalk.com
Ik ben hier razend enthousiast over, het kan zijn dat ik het ( onbewust) wat overdrijf.
Vergeef me mijn imperfectie.
Het is in ieder geval nooit mijn bedoeling om mensen te kwetsen.
Ik wil afsluiten met een citaat:
De gezondheid van de volwassene wordt opgebouwd tijdens heel de kindertijd.
Geniet er maar van dat u zo belangrijk wordt gevonden.
Geniet er vooral van omdat elk plezier dat u aan dit werk ontleent, voor hem van vitaal belang is.
Bron: De mythe van de moederliefde door Elisabeth Badinter
Ik zeg toch nergens dat eten niet belangrijk is, daar begint alles mee. Maar er is nog veel meer. Ik merk zelf dat mijn zoon tijdens vakanties veel gezelliger en rustiger is dan wanneer hij naar school gaat. Een groot dilemma voor mij want niet naar school gaan betekent weinig omgang met kinderen van zijn eigen leeftijd want...die gaan wel naar school. Verder staat hij ook elke morgen te springen om naar school te gaan, maar toch kost het hem veel.
Apart dat je Elisabeth Badinter citeert, als er nu iemand is die de vrouw de laatste jaren heeft opgeroepen om zich te bevrijden van het kind dan is zij het wel.
Zo, en nu ga ik een plaats zoeken in ons familiebed
Apart dat je Elisabeth Badinter citeert, als er nu iemand is die de vrouw de laatste jaren heeft opgeroepen om zich te bevrijden van het kind dan is zij het wel.
Zo, en nu ga ik een plaats zoeken in ons familiebed
Food en Mood
New member
Quote:
Apart dat je Elisabeth Badinter citeert, als er nu iemand is die de vrouw de laatste jaren heeft opgeroepen om zich te bevrijden van het kind dan is zij het wel.
Is dat zo? Nou, ik ken haar niet persoonlijk Gelukkig maar :wink:
Maar dit citaat van haar vind ik wel heel erg mooi.
Apart dat je Elisabeth Badinter citeert, als er nu iemand is die de vrouw de laatste jaren heeft opgeroepen om zich te bevrijden van het kind dan is zij het wel.
Is dat zo? Nou, ik ken haar niet persoonlijk
Gelukkig maar :wink:Maar dit citaat van haar vind ik wel heel erg mooi.
Ik heb het boek niet gelezen maar er is heel wat over te doen geweest toen het uit kwam, het zou me niet verbazen als ze met dat citaat juist het tegenovergestelde bedoelt van wat jij bedoelt. http://www.theglobeandmail.com/life...ther-doesnt-exist-shes-a-myth/article4103709/ Ik krijg echt de kriebels als ik iets van haar lees.
Food en Mood
New member
Quote:
Ik krijg echt de kriebels als ik iets van haar lees.
Ik heb het boek gelezen maar ik kan me er niet meer veel van herinneren.
En al helemaal geen negatieve reacties naar het kind toe.
Want dan had ik het al meteen in een hoek gesmeten mij kennende. :evil:
Ik heb het citaat ooit opgeslagen op mijn pc en naderhand gebruikt voor mijn eindscriptie.
Ik vond het een mooie afsluiter.
Misschien is zij het niet eens geweest die dit heeft gezegd bedenk ik me nu maar het stond wel in haar boek.
Dus het gaat me niet om Elisabeth Badinter maar om het citaat. :wink:
Ik krijg echt de kriebels als ik iets van haar lees.
Ik heb het boek gelezen maar ik kan me er niet meer veel van herinneren.
En al helemaal geen negatieve reacties naar het kind toe.
Want dan had ik het al meteen in een hoek gesmeten mij kennende. :evil:
Ik heb het citaat ooit opgeslagen op mijn pc en naderhand gebruikt voor mijn eindscriptie.
Ik vond het een mooie afsluiter.
Misschien is zij het niet eens geweest die dit heeft gezegd bedenk ik me nu maar het stond wel in haar boek.
Dus het gaat me niet om Elisabeth Badinter maar om het citaat. :wink:
Simmentaler
New member
@Lay: bedankt voor je reactie, en fijn dat je het begrijpt. Ook goed dat je het zo regelt met je zoontje zodat het voor jullie allemaal werkt! En heerlijk dat jij kunt werken op de momenten dat je partner thuis is. Je zoontje komt zo niks te kort. Ik woon in Heerenveen, en hier is niet veel voor moeders met baby's. Een keer per maand is er een Babycafe, daar ga ik binnenkort wel weer heen. Gelukkig komt het voorjaar er weer aan en kan ik weer meer wandelen. En aangaande de voeding: ik ben er van overtuigd dat die voeding een hele grote rol speelt t.a.v gedrag. Maar ik was vroeger heel braaf en rustig, kon me zeer goed concentreren, zeer taalvaardig, en ik zat vol met koolhydraten en appelmoes. Het is denk ik in deze tijd moeilijk te zeggen waar iets precies aan ligt, en mits we net zo gaan leven als de volkeren die W. Price heeft bezocht komen we er denk ik nooit precies achter waar iets door getriggerd wordt. Die arme kinderen die pas in het nieuws waren na hun zelfmoord door gruwelijk pesten, zouden die niet beschadigd zijn geraakt als ze "perfect" hadden gegeten? Voeding is ontzettend belangrijk, maar de maatschappij heeft denk ik vooral op kinderen een behoorlijke invloed.
Het is trouwens ook een moeilijke discussie: wel of niet fulltime thuis blijven met je kindje. Ik vroeg laatst eens aan mijn oma, hoe dat nu ging vroeger. Zij heeft 9 kinderen gekregen, was huisvrouw, maar zat echt niet klaar met thee als de kinderen thuis kwamen om samen met hen de dag door te spreken! Het was ieder voor zich, want oma was enorm druk met het huishouden en het eten voorbereiden, of een nieuwe baby. Dus wat is ideaal? Ik denk dat het alleen ideaal was bij de stammen die Weston Price heeft bezocht.
Ik vind wel dat je kindje het allerbelangrijkste in je leven is, en dat je je daaraan moet aanpassen, hoe dan ook. En ik word verdrietig van dat verhaal in dit topic over die 2 meisjes van 7 en 9. Dat kan echt niet. En helaas gebeurt dat vast heel vaak.
Zo dit was weer een heel verhaal.
Het is trouwens ook een moeilijke discussie: wel of niet fulltime thuis blijven met je kindje. Ik vroeg laatst eens aan mijn oma, hoe dat nu ging vroeger. Zij heeft 9 kinderen gekregen, was huisvrouw, maar zat echt niet klaar met thee als de kinderen thuis kwamen om samen met hen de dag door te spreken! Het was ieder voor zich, want oma was enorm druk met het huishouden en het eten voorbereiden, of een nieuwe baby. Dus wat is ideaal? Ik denk dat het alleen ideaal was bij de stammen die Weston Price heeft bezocht.
Ik vind wel dat je kindje het allerbelangrijkste in je leven is, en dat je je daaraan moet aanpassen, hoe dan ook. En ik word verdrietig van dat verhaal in dit topic over die 2 meisjes van 7 en 9. Dat kan echt niet. En helaas gebeurt dat vast heel vaak.
Zo dit was weer een heel verhaal.
Simmentaler
New member
Dit vind ik trouwens ook een zeer schrijnend verhaal. Dit loopt al zo lang, de hele wereld kijkt mee, maar het kan allemaal maar doorgaan:
http://www.telegraaf.nl/prive/21312935/__Octomom_heeft_wietpas__.html
http://www.telegraaf.nl/prive/21312935/__Octomom_heeft_wietpas__.html
Food en Mood
New member
Quote:
Ik vroeg laatst eens aan mijn oma, hoe dat nu ging vroeger. Zij heeft 9 kinderen gekregen, was huisvrouw, maar zat echt niet klaar met thee als de kinderen thuis kwamen om samen met hen de dag door te spreken! Het was ieder voor zich, want oma was enorm druk met het huishouden en het eten voorbereiden, of een nieuwe baby. Dus wat is ideaal?
Ik heb veel gesprekken gehad met mijn schoonmoeder ( 12 kinderen gehad) hetzelfde verhaal als jouw oma.
Geen tijd voor de kinderen. De oudste kinderen voedden de jongere kinderen op.
Ik heb ook veel gesprekken met mijn schoonzussen en mijn man die in dat gezin zijn opgegroeid.
Ze verwijten hun ouders helemaal niets, ze snappen dat er geen tijd voor hun was.
Ze hebben ook heel veel respect voor hun ouders.
Maar het was verre van een ideale situatie voor mijn man en zijn broers en zussen.
Mijn oudste schoonzus loopt nog steeds bij een psycholoog omdat ze er maar niet over uit kan dat ze als kind zoveel verantwoordelijkheid heeft moeten dragen en nooit kind heeft mogen zijn.
De woede en frustratie hierover is ongekend.
Mijn andere schoonzus heeft een behoorlijke hechtingsstoornis eraan over gehouden.
En zo kan ik nog even doorgaan.....
We moeten altijd bij de kinderen te rade gaan hoe zij iets ervaren of ervaren hebben.
Maar dat heeft denk ik ook geen zin want het komt er meestal pas op latere leeftijd uit.
Dat was bij mij ook het geval. Ik dacht gewoon dat het zo hoorde, ik wist niet beter, pas als je te maken krijgt met bepaalde situaties waarin je hoort en ziet dat het ook anders kan dan ga je pas beseffen dat het niet gebruikelijk is om op die manier ( zoals mijn ouders deden) met kinderen om te gaan.
Quote:
En aangaande de voeding: ik ben er van overtuigd dat die voeding een hele grote rol speelt t.a.v gedrag. Maar ik was vroeger heel braaf en rustig, kon me zeer goed concentreren, zeer taalvaardig, en ik zat vol met koolhydraten en appelmoes.
Dat was ook het geval bij mijn dochter. Heel aangepast, nooit opstandig en ontzettend braaf.
Ze gaf nooit een grote mond ofzo ( nu nog niet trouwens).
Maar ze zat wel vol angsten, o.a faalangst, af en toe had ze last van dwanghandelingen.
Naderhand heeft ze zelfs een paniekstoornis ontwikkeld.
Misschien moeten we het wat meer nuanceren.
Juist voor kinderen die al te kampen hebben met een moeilijke gebruiksaanwijzing is voeding van het allergrootste belang.
En natuurlijk niet alleen voeding maar ook in het algemeen een gezonde levensstijl, en die is bij de meeste kinderen van tegenwoordig toch wel ver te zoeken.
Stel ze krijgen thuis alles wat een mens nodig heeft om gezond op te groeien dan eten ze "junk" buiten de deur of bij vrienden.
Quote:
maar de maatschappij heeft denk ik vooral op kinderen een behoorlijke invloed.
Absoluut, het is een ziekmakende maatschappij die inderdaad totaal de weg kwijt is.
En dat ziet vooral ook de oudere generatie.
Mijn schoonmoeder heeft ook weleens gezegd dat zij 12 kinderen heeft gehad maar met al die 12 bij elkaar nog nooit zoveel problemen heeft gehad als wij ( haar kinderen en ik zegt de gek) met onze kinderen.
Er was hier en daar wel eens een zoon die het wat te bont maakte maar dat was te doen zeg maar.
Ze hadden het in de hand.
Zij weet het trouwens (toen al)aan de voeding.
" Die rotzooi wat die kinderen zich ook de hele dag naar binnen werken, dat kan niet gezond zijn voor het lichaam ".
Ik vroeg laatst eens aan mijn oma, hoe dat nu ging vroeger. Zij heeft 9 kinderen gekregen, was huisvrouw, maar zat echt niet klaar met thee als de kinderen thuis kwamen om samen met hen de dag door te spreken! Het was ieder voor zich, want oma was enorm druk met het huishouden en het eten voorbereiden, of een nieuwe baby. Dus wat is ideaal?
Ik heb veel gesprekken gehad met mijn schoonmoeder ( 12 kinderen gehad) hetzelfde verhaal als jouw oma.
Geen tijd voor de kinderen. De oudste kinderen voedden de jongere kinderen op.
Ik heb ook veel gesprekken met mijn schoonzussen en mijn man die in dat gezin zijn opgegroeid.
Ze verwijten hun ouders helemaal niets, ze snappen dat er geen tijd voor hun was.
Ze hebben ook heel veel respect voor hun ouders.
Maar het was verre van een ideale situatie voor mijn man en zijn broers en zussen.
Mijn oudste schoonzus loopt nog steeds bij een psycholoog omdat ze er maar niet over uit kan dat ze als kind zoveel verantwoordelijkheid heeft moeten dragen en nooit kind heeft mogen zijn.
De woede en frustratie hierover is ongekend.
Mijn andere schoonzus heeft een behoorlijke hechtingsstoornis eraan over gehouden.
En zo kan ik nog even doorgaan.....
We moeten altijd bij de kinderen te rade gaan hoe zij iets ervaren of ervaren hebben.
Maar dat heeft denk ik ook geen zin want het komt er meestal pas op latere leeftijd uit.
Dat was bij mij ook het geval. Ik dacht gewoon dat het zo hoorde, ik wist niet beter, pas als je te maken krijgt met bepaalde situaties waarin je hoort en ziet dat het ook anders kan dan ga je pas beseffen dat het niet gebruikelijk is om op die manier ( zoals mijn ouders deden) met kinderen om te gaan.
Quote:
En aangaande de voeding: ik ben er van overtuigd dat die voeding een hele grote rol speelt t.a.v gedrag. Maar ik was vroeger heel braaf en rustig, kon me zeer goed concentreren, zeer taalvaardig, en ik zat vol met koolhydraten en appelmoes.
Dat was ook het geval bij mijn dochter. Heel aangepast, nooit opstandig en ontzettend braaf.
Ze gaf nooit een grote mond ofzo ( nu nog niet trouwens).
Maar ze zat wel vol angsten, o.a faalangst, af en toe had ze last van dwanghandelingen.
Naderhand heeft ze zelfs een paniekstoornis ontwikkeld.
Misschien moeten we het wat meer nuanceren.
Juist voor kinderen die al te kampen hebben met een moeilijke gebruiksaanwijzing is voeding van het allergrootste belang.
En natuurlijk niet alleen voeding maar ook in het algemeen een gezonde levensstijl, en die is bij de meeste kinderen van tegenwoordig toch wel ver te zoeken.
Stel ze krijgen thuis alles wat een mens nodig heeft om gezond op te groeien dan eten ze "junk" buiten de deur of bij vrienden.
Quote:
maar de maatschappij heeft denk ik vooral op kinderen een behoorlijke invloed.
Absoluut, het is een ziekmakende maatschappij die inderdaad totaal de weg kwijt is.
En dat ziet vooral ook de oudere generatie.
Mijn schoonmoeder heeft ook weleens gezegd dat zij 12 kinderen heeft gehad maar met al die 12 bij elkaar nog nooit zoveel problemen heeft gehad als wij ( haar kinderen en ik zegt de gek) met onze kinderen.
Er was hier en daar wel eens een zoon die het wat te bont maakte maar dat was te doen zeg maar.
Ze hadden het in de hand.
Zij weet het trouwens (toen al)aan de voeding.
" Die rotzooi wat die kinderen zich ook de hele dag naar binnen werken, dat kan niet gezond zijn voor het lichaam ".
Quote:
Het is trouwens ook een moeilijke discussie: wel of niet fulltime thuis blijven met je kindje. Ik vroeg laatst eens aan mijn oma, hoe dat nu ging vroeger. Zij heeft 9 kinderen gekregen, was huisvrouw, maar zat echt niet klaar met thee als de kinderen thuis kwamen om samen met hen de dag door te spreken! Het was ieder voor zich, want oma was enorm druk met het huishouden en het eten voorbereiden, of een nieuwe baby. Dus wat is ideaal? Ik denk dat het alleen ideaal was bij de stammen die Weston Price heeft bezocht.
Ouders die afwezig zijn is niet goed, maar ouders die té aanwezig zijn is ook niet goed. Zelf speel ik eigenlijk zelden met mijn kinderen, ik bied van alles aan, ze mogen alles zelf pakken maar ik ben volwassen ik hou niet van speelgoed. Voor ons is dat prima, ik denk dat kinderen het het beste doen als ze hun eigen gang kunnen gaan. Ik ben ook altijd druk met het eten of met werk of met andere dingen in het huishouden of met de tuin, maar ondertussen kan ik wel praten, of luisteren, of kijken. Dat is zoals het er bij natuurvolkeren ook aan toe ging, de ouders doen hun ding, en de kinderen doen hun ding, en af en toe kom je elkaar tegen. Een baby wordt gedragen en doet korte slaapjes en kijkt rustig van op de rug van moeder mee wat ze doet. Heel wat anders als een kind dat in een kinderwagen of ligstoeltje in een rare positie het leven aanschouwt en zich bezig moet houden met vreemde voorwerpen die nergens toe dienen, babyspeelgoed. Als je je baby in een draagdoek draagt heb je ook je handen vrij dus dan lijden andere kinderen niet onder een baby. Hier in huis sliep mijn tweede altijd in de draagdoek dan hoefde de oudste ook niet stilletjes te doen want in de draagdoek werd ze niet wakker (in haar bedje wel!) Ik kan dus perfect eten klaarmaken, de jongste in de doek op mijn rug en ondertussen kletsen met de oudste die aan tafel een tekening maakt.
Ik dwaal af, maar ik denk dus dat volle aandacht voor kinderen helemaal niet nodig is en zelfs niet goed. Kinderen moeten volgen, als je ze de hele dag met je volle aandacht begeleidt gaan ze denken dat zij moeten bepalen wat er gebeurt en die verantwoordelijkheid kunnen ze nog niet dragen. Ze moeten weten dat je er voor ze bent maar dat kan allemaal heel goed door alle drukke bezigheden heen, daar leren ze ook van wat het is om een druk huishouden te hebben, op elkaar wachten en aandacht delen etc etc.
Het is trouwens ook een moeilijke discussie: wel of niet fulltime thuis blijven met je kindje. Ik vroeg laatst eens aan mijn oma, hoe dat nu ging vroeger. Zij heeft 9 kinderen gekregen, was huisvrouw, maar zat echt niet klaar met thee als de kinderen thuis kwamen om samen met hen de dag door te spreken! Het was ieder voor zich, want oma was enorm druk met het huishouden en het eten voorbereiden, of een nieuwe baby. Dus wat is ideaal? Ik denk dat het alleen ideaal was bij de stammen die Weston Price heeft bezocht.
Ouders die afwezig zijn is niet goed, maar ouders die té aanwezig zijn is ook niet goed. Zelf speel ik eigenlijk zelden met mijn kinderen, ik bied van alles aan, ze mogen alles zelf pakken maar ik ben volwassen ik hou niet van speelgoed. Voor ons is dat prima, ik denk dat kinderen het het beste doen als ze hun eigen gang kunnen gaan. Ik ben ook altijd druk met het eten of met werk of met andere dingen in het huishouden of met de tuin, maar ondertussen kan ik wel praten, of luisteren, of kijken. Dat is zoals het er bij natuurvolkeren ook aan toe ging, de ouders doen hun ding, en de kinderen doen hun ding, en af en toe kom je elkaar tegen. Een baby wordt gedragen en doet korte slaapjes en kijkt rustig van op de rug van moeder mee wat ze doet. Heel wat anders als een kind dat in een kinderwagen of ligstoeltje in een rare positie het leven aanschouwt en zich bezig moet houden met vreemde voorwerpen die nergens toe dienen, babyspeelgoed. Als je je baby in een draagdoek draagt heb je ook je handen vrij dus dan lijden andere kinderen niet onder een baby. Hier in huis sliep mijn tweede altijd in de draagdoek dan hoefde de oudste ook niet stilletjes te doen want in de draagdoek werd ze niet wakker (in haar bedje wel!) Ik kan dus perfect eten klaarmaken, de jongste in de doek op mijn rug en ondertussen kletsen met de oudste die aan tafel een tekening maakt.
Ik dwaal af, maar ik denk dus dat volle aandacht voor kinderen helemaal niet nodig is en zelfs niet goed. Kinderen moeten volgen, als je ze de hele dag met je volle aandacht begeleidt gaan ze denken dat zij moeten bepalen wat er gebeurt en die verantwoordelijkheid kunnen ze nog niet dragen. Ze moeten weten dat je er voor ze bent maar dat kan allemaal heel goed door alle drukke bezigheden heen, daar leren ze ook van wat het is om een druk huishouden te hebben, op elkaar wachten en aandacht delen etc etc.
Forum statistieken
