Wat een mooie discussie tot nu toe! Elk persoon heeft zijn/haar eigen kijk op dit thema, ikzelf geloof in de gulden middenweg.
Toen ik zwanger was zat ik op een opleiding en werkte in de kinderopvang. Ik wilde stoppen met de opleiding maar kreeg veel tegendruk van mijn omgeving...als ik zou stoppen zou ik nooit meer gaan studeren, volgens hen. Ik kon mijn kindje toch gewoon naar de kinderopvang brengen en doorstuderen en werken?
Dit voelde zo enorm onnatuurlijk voor me en ik dacht: 'dan maar geen studie en werk, mijn kindje is prioriteit nr. 1 en ik wil niets missen!'
Ik ben de eerste 5 jaar 100% mammie geweest en genoot volop, wat een quality time
. Toen mijn zoontje naar school ging, ging ik onder schooltijd stage lopen en 1 dag in de week naar de opleiding die ik tijdelijk had afgebroken.
Ik werk nog steeds in de kinderopvang en heb al heel wat gezien tijdens mijn werk. Goede maar ook minder goede dingen. Kinderen passen zich over het algemeen goed aan en zijn flexibel.
Sommige kinderen hebben erg veel moeite om te wennen, vaak is de scheiding te heftig...gaan de kinderen naar de lagere school èn meteen door naar de buitenschoolse opvang. Dan heb je ook nog de voorschoolse/tussenschoolse en verlengde opvang...
Een kind wordt dan nog vroeger wakker gemaakt omdat het om 7 uur of half 8 al op de opvang moet zijn...soms tot 7 uur s'avonds.
Ik vind het meest schrijnende om babietjes te zien die al vanaf 6 weken...6 weken!... naar de kinderopvang gaan. Buiten dat ze doorsnee babyvoeding (ook nog eens verwarmd in de magnetron) krijgen, heb ik ook gezien dat bij het ophalen de baby niet anders reageerde naar de moeder dan naar een groepsleidster. Zo'n baby gaat door zoveel handen dat de moeder een van de vele is geworden en de band verbroken of op zijn minst sterk verstoord is. Zoals je misschien al begrijpt werk ik niet meer bij kinderdagverblijven.
Ik heb die organisatie aangeschreven over het magnetron gebruik, maar ze zeggen ijskoud dat de GGD en het Voedingscentrum het gebruik van de magnetron veilig vinden dus is dat zo...ongelofelijk dat ze zo denken. Hebben sommige artsen vroeger niet meegedaan in reclamespotjes over roken, dat roken zo gezond zou zijn?
Laat mij maar een ouderwetse moeder zijn die toch haar weg wel vindt in de maatschappij. Ik stel mijn prioriteiten daar waar ik ze belangrijk vind en dat is mijn kind.