Hoi allemaal,
Sinds jaren lees ik al mee op dit forum, ooit 1 bericht geplaatst, doch me nog niet voorgesteld. (Ook nu niet, dat volgt later. Even heel kort: ik ben een vrouw van 61 jaar.)
Onlangs eindelijk de stap genomen om een afspraak te maken bij Marijntje. Ik wou dat ik het jaren eerder had gedaan. Mijn eerste motivatie (jaren geleden) om een afspraak bij haar te willen maken was de ziekte van Dupuytren (kromme vingers, koetsiershand). Later kwam daar de vraag bij over voedingstoffentekorten.
Dinsdag j.l. vond het consult plaats (voor Marijntje: 13.00 u.) Wat ben ik er blij mee! Ik weet nu eindelijk wat ik aan mijn klachten kan doen!
De redenen waarom ik zo lang heb gewacht met het maken van een afspraak, waren een financiële, en twee andere die ik in het voorsteldraadje zal noemen.
Marijntje is zeer sociaalvaardig/ empathisch, ik voelde me meteen bij haar op mijn gemak. Daarnaast was het meteen duidelijk dat ze grote kennis van zaken had. Ik voelde me ook wat dat betreft in heel goede handen. Deze combinatie was ik nog niet eerder tegengekomen, terwijl ik toch een respectabel aantal aan hulpverleners heb geconsulteerd in de loop der jaren.
Naast veel andere tekorten bleken mijn bijnieren uitgeput te zijn. (Op dit forum noemde ze een andere naam hiervoor, die ook acceptabel is voor 'gewone' artsen - ik kon hem zo gauw niet terugvinden - 'adrenal' en nog wat, geloof ik.)
Als gevolg van die uitputting testte mijn schildklierwerking ook te laag, wat meestal tot kouwelijkheid leidt. Echter, ik heb het altijd te warm. Deze contradictie kwam ik eerder ook steeds tegen bij het lezen op dit forum. Dat ik aan bijnieruitputting leek te lijden, gezien alle informatie op dit forum, leek me logisch (ofschoon via bioresonantie in 2014 geen tekort werd vastgesteld, leek me dit een verkeerde constatering).
Marijntje testte zowel bij de bijnieren, als bij de schildklier een werking van 85 %.
In Marijntje's uitleg lees ik dat onderactiviteit van de bijnieren een gevolg is van over-activiteit. De fase van over-activiteit duurt lang, wel 15 tot 20 jaar. Zo lang duurt het dus alvorens de bijnieren het opgeven! Deze langdurige fase wordt wel de 'weerstandsfase' genoemd. Tijdens deze weerstandsfase is er een overproductie van cortisol en adrenaline. Deze overproductie remt de schildklier automatisch in zijn werking. Niet omdat de schildklier niet werkt, maar als automatische en vanzelfsprekende reactie op het overschot aan cortisol en adrenaline. Zo gaat het normaal gesproken.
Bij bijnieruitputting kan de schildklier overactief worden, maar meestal blijft de schilklier onder-actief.
Maar waarom heb ik het mijn hele leven dan al zo warm? Zo warm, dat ik als lagere school kind een zomerjasje droeg in de winter?
Mogelijk heb ik nog niet alles begrepen, waarvanuit mijn vraag voortkomt. Maar graag uw reacties.