Hoi Mike, ik vrees dat het probleem van de gesloten geest niet alleen in de academische wereld prevaleert. Het treft ons bij tijd en wijle allemaal vrees ik. Oordeelsvorming is een lastig iets in mijn idee. Als je een open geest hebt, kun je veel verschillende geluiden op je in laten werken zonder er gelijk een oordeel over te hebben. Maar dat valt niet altijd mee: want onderscheid en oordelen is uiteindelijk wel belangrijk (denk ik).
Uiteindelijk is het toch zo: iemand moet zich in deze wereld nu eenmaal een oordeel vormen over of bijv. vaccinaties gezond zijn of niet. Zeker in deze wereld waarin er zoveel druk wordt uitgeoefend op mensen om zichzelf of de kinderen in te enten.
Gesteld dat vaccinatie "tegen" allerlei infectieziekten slecht is voor de gezondheid, dan zijn er nogal wat mensen die zich onvoldoende realiseren in wat voor wereld zij verkeren. Dus ook die mensen staan dan onvoldoende open voor wat er zich op het moment afspeelt in de wereld. En dat vind ik persoonlijk heel erg. Ik kan wel zeggen dat het me niets kan schelen dat dat zo is, gesteld dat het zo is, maar het kan me heel veel schelen: immers: als massa zouden we veel kunnen betekenen. Wat er dalijk lijkt te gaan gebeuren, is, dat de massa wel boos wordt door de aanzwellende crisis, maar of dat de massa dat om de juiste redenen zo is: dat vraag ik me af.
Mijns inziens wordt de massa langzaamaan boos nu omdat het natje en het droogje niet meer binnen handbereik is/gaat zijn. Maar niet omdat we ons hebben laten piepelen voor wat betreft ons bewustzijn door te weinig vrije tijd, door ons te laten despiritualiseren en ons te laten wijsmaken dat wij geen religeuze aspiraties hebben, dat wij geen/nauwelijks verbinding met elkaar hebben, dat wij ons moeten laten ziekmaken met medicijnen en vaccinaties en door toxinen in ons voedsel, lucht, bodem en water toe te staan.
Kortom: we laten ons -vrij onbewust- op allerlei manieren onze band met de/onze natuur/de kosmos en -niet te vergeten- elkaar en de medemens ontnemen. Dit hebben we aan onszelf te danken uiteindelijk. Ik denk niet dat dit onze aspiratie is geweest. Dit is te danken (geweest) aan onze zwakheden, waardoor we te manipuleren zijn.