Binc, ja je kunt toch de ziekte van hashimoto hebben en niet met genoeg antistoffen boven de kritische drempel uitkomen. Dat kan aan meerdere factoren liggen. Zie artikel waarnaar ik gelinkt heb. Je kunt beter alle soorten antistoffen laten prikken ook: tpo zijn niet de enigen.
Gluten: je kunt als hashimoto-mens nog last hebben van gluten een half jaar nadat je een keer gluten gegeten hebt: just saying. Dan is het beter om niet ook maar een beetje te zondigen. De moleculaire structuur van gluten lijkt op die van schildklierweefsel: als je echt niet goed tegen gluten kan, wat je niet kan als hashimoto-mens, dan vliegen de antistoffen je letterlijk naar de strot en die reactie is niet zomaar gestopt.
Als je niet zeker bent dat je zo gevoelig bent voor gluten: dan helpen de coeliakietesten niet om het vast te stellen: je moet je laten testen op de langzame reacties (igg) op gluten in het bloed. Die worden meestal niet getest als men op glutenintolerantie test; dat gaat meestal alleen over de snelle reacties. De langzame reacties zijn zowaar desastreuzer omdat je de link niet meer legt met iets wat je een half jaar ervoor gegeten hebt.
Over melk; tja: stel er is een link tussen melkprodukten en je gezondheidsklachten: dan: ¨I rest my case¨. Ik vond het persoonlijk vooral moeilijk om de kaas te laten staan: maar ja, op een gegeven moment was mijn keuze: of ik had chronische sinusitis en dito kiespijn omdat mijn kaakholteontsteking op mijn kieswortel zat te drukken of ik had weer een helder hoofd. Dat waren mijn keuzes ongeveer. Die keuzes schetste een holistische tandarts mij. En hij had gelijk. Pas toen die me zei dat ik echt met alle melkprodukten moest stoppen, ben ik het gaan proberen: en hij zei ook: pas na een maand onthouding weet je de effecten van onthouding: dus het was even doorbijten en daarna ook.
Mijn klachten: zeer veel voedselintoleranties, stress-prikkelgevoelig, sinusitis (heb ik nu niet meer als ik uit de buurt blijf bij bepaalde voeding en buiten het hooikoortsseizoen), apneu (mijn strot gaat dichtzitten waarschijnlijk door die opzwellende schildklier als ik iets verkeerds heb gegeten), ook slapeloosheid (in mijn geval als ik iets verkeerds heb gegeten), slechte spijsvertering: verstopping, gebrekkige eiwit- en vetvertering: als ik vet eet, krijg ik al snel pukkels op mijn rug en ik krijg pijn aan mijn nieren van eiwitrijke voeding, voorheen veel blaasontstekingen, maar afgelopen winter ook weer bijna eentje gehad: tegenwoordig ga ik dan vasten, zeer gevoelige maag/maaghernia, aanleg voor gewichtstoename, ik kan vaak niet op woorden komen of ik vergeet wat ik wilde zeggen, spierpijn heb ik ook veel gehad, gewrichtspijnen (ik werd er gek van, maar heb ik ook niet meer: gewoon niet meer eten waar ik niet tegen kan), pcos, vermoeidheid (die had ik het eerst moeten noemen), ik heb het snel koud, droge huid, broze nagels, zeer veel eczeem gehad; maar als ik bep. voeding mijd; heb ik die ook helemaal niet meer. Om maar wat te noemen.
Hoe ik er achter kwam: door 1 bij 1 bij elkaar op te tellen: mijn twee oudere zussen hebben het allebei. En als ik naar mijn broers kijk, die hebben het vast ook allemaal als ik het rijtje met klachten afga: alleen zij zijn als zodanig niet gediagnostiseerd, maar ik zie het zo. Bij mijn moeder zit het officieel niet zo in de familie dacht ik, bij mijn vader juist, maar ook zij had het op een gegeven moment aan haar schildklier. Ik werd erg ziek rond 2007 en ging naar een arts: die heeft me helemaal binnenste buiten gekeerd -maar en qua waarden kwam er toen vooral de ziekte van lyme uit. Later heeft een internist bij mij die antistoffen tegen de schildklier eruit gekregen middels een bloedtest. Maar die eerste arts had toch hypothyreoidie geconstateerd bij me op basis van mijn klachten (dat heet dan ¨subklinisch¨).
Toen ik met kelpsupplementen ging suppleren duurde het wel een tijdje voor mijn lichaam er negatief op ging reageren. Kennelijk is er ook een therapeutisch interval binnen welke ook misschien een hashimotoklantje wel vaart bij jodium: zo had ik een ganglioomcyste op mijn pols die ineens uit zichzelf open ging door mijn huid heen. Dat kan niet anders dan van de jodium geweest zijn. En mijn vader had die cystes daar ook op zijn polsgewricht. Die had het ook aan zijn schildklier. Maar goed, ik heb nu nog steeds last of ja profijt zo je wilt van mijn jodiumavontuur van ruim een jaar terug. Ik wilde je waarschuwen. Als je over een grens heengaat met jodium dan ben je dus als hashimotoklant chronisch de sjaak. De schrijver van het artikel van de link waarnaar ik je verwees: die zegt: het is niet dat elke hashimotopatient er niet tegen kan, tegen jodium, maar je zal er maar 1 zijn. En het is niet dat er geen andere dingen zijn om het immuunsysteem aan te sterken. Een jodiumtekort treedt bij ons in het westen niet zo makkelijk op. Bijv. aardappels in de schil: bevatten uit zichzelf vrij veel jodium: melk ook. Je zit zo aan wat je nodig hebt op een dag zonder dat je dingen uit de zee ervoor hoeft te eten. Dan zitten wij ook nog met die synthetische jodium in het keukenzout. Zit overal en nergens in.
Over die carbonara: stel je hebt hashimoto en er zitten gluten of andere dingen in je pasta of andere voeding waar je niet tegen kunt, dan doe je jezelf tekort. En de last die je daar dan van ondervindt kan reiken tot aan 6 maanden later.
Een arts heeft het bij mij wel over suppletie met dat varkenshormoon gehad, maar ik ben daar toch niet aan begonnen. Ik zat toen al op de toer van : dingen bij de oorzaak aanpakken: voor mij is dat voeding. Maar toen wist ik nog niet wat dat dan in concreto betekende voor mij. Dat gaat maar door. Ik behandel vooral mezelf. Ik nuttig voornamelijk alleen dingen waardoor ik kan slapen, geen eczeem heb, zo fit mogelijk blijf, geen gewrichtspijn heb, mijn voedsel snel doorstroomt etc. etc. Ik ben er nog steeds niet helaas; koffie is misschien nog mijn laatste zonde, maar wel verder dan ik sinds 2007 was.
