Waar te beginnen? Voelt als een puinhoop

  • Onderwerp starter Onderwerp starter Guest
  • Startdatum Startdatum
Binc natuurlijk hoef je niet te liegen. Ik denk aan TV programma over kinderen die de baas zijn over de ouders. Dan wordt geadviseerd ze terug naar hun bed te brengen en niets te zeggen. Uiteindelijk blijven ze dan in bed liggen na eerst urenlang de boel bij elkaar te hebben geschreeuwd. Lijkt een beetje op wat jouw vriend doet. Hij wil zijn zin hebben en dat lukt niet.
Zou jij zelf naar dat huis willen als je de kans krijgt? Dus naar de woningbouw gaan en eens kijken wat ze zeggen.
Natuurlijk ben je geen feminist. Zoek de schuld niet langer bij jezelf. Ik zat destijds ook in zo,n soort situatie, had geen zin meer om met hem te praten want ik kreeg overal de schuld van. Ik ging om 8 uur ,s-avonds al naar mijn slaapkamer, had gewoon geen zin meer om bij hem te zitten.
Sorry Binc, ik begrijp je toestand, maar dit kun je niet alleen. Voordat je het weet ben je straks ECHT ziek. In feite ben je al ziek. Iedereen zou hier doodziek van worden.
 
Misschien is het waar wat Mike zegt. Ik lees wel eens in het topic feminisme. Het zijn dingen die mij aan het denken zetten. Soms vraag ik mezelf af of ik niet de bitch ben.

Laat ik hier volkomen duidelijk over zijn: HIJ is hier de 'bitch', niet jij! Heb ik jou niet van het begin af aan gesteund in je 'vrijheidsstrijd'? Als je iets mee kunt nemen van de feminisme-topic is dat je te volgzaam bent en dat dit je vrouwelijke aard is. Dit betekent echter totaal niet dat je dit moet pikken!

Hij is een psychopaat die jou 'terug wil', of jij dat nu wilt of niet. Het gaat dus alleen maar om HEM! En wat is jouw rol hierin om dit gedrag mogelijk te maken? Jij bent een zogeheten 'enabler', jij faciliteert het, waarschijnlijk onbewust. Ik zou wel eens willen weten wat voor jeugd jij hebt gehad en vooral welke rol jouw vader speelde in jouw opvoeding. Was jouw vader zwak en jouw moeder dominant? Dit moet nl. ergens vandaan komen, zowel jouw keus voor deze zak hooi als partner als de schijnbare onmogeljkheid voor jou om van hem af te komen.

En dat je van hem af moet, is mij wel duidelijk! Je laat voortdurend zien dat je enerzijds strijdbaar bent, maar een ander deel van jou schikt zich in haar lot. Dit ruikt hij, als een bloedhond! Het is dat gedeelte waarmee hij emotioneel nog grip op jou heeft. Ik herhaal het nog maar eens, en ik ben niet de enige die je deze waarschuwing heeft gegeven: deze gast is LEVENSGEVAARLIJK! Als jij daadwerkelijk de moed verzamelt om nu eens en voor altijd van hem af te willen, moet je niet raar opkijken als bij hem de gedachte opkomt: als ik haar niet kan hebben, kan niemand haar hebben. En vervolgens maakt-ie jou af en slaat daana de hand aan zichzelf. Er zijn genoeg van dit soort gevallen bekend. Ik wil je niet onnodig ongerust maken of laten schrikken, maar je juist bewust maken van het werkelijke gevaar dat je zelf in huis hebt gehaald!

Wie niet sterk is moet slim zijn. Fysiek kun je niet tegen zijn brute kracht op, maar dankzij WAPF-voeding heb je nu wel een goed functionerend brein. Jij kent hem beter dan wie ook, gebruik je intelligentie om hem zo te manipuleren dat-ie zich niet agressief en luidruchtig naar jou toe uit. Probeer hem niet op te draaien, want hij is een tikkende tijdbom. Denk altijd twee of drie stappen vooruit, probeer strategisch te worden in je denken. Er is altijd een uitweg, maar dan moet je goed na blijven denken en niet in emotionele valkuilen vallen.

Hoe dan ook, dit is NIET feminisme dat een man slachtoffert. HIJ is het die hier de 'bully' is en het is nooit mijn bedoeling geweest om uitsluitend mannen als slachtoffers neer te zetten en uitsluitend vrouwen als daders!

Mike
 
Ik weet net hoe goed je Engels is, maar hier een filmpe dat ik normaliter in de feminisme-topic had geplaatst. Omdat het echter zo relevant is voor jou, post ik het hier. Allereerst de omschrijving onder de video:



Laurie Jones at Brave New Films still doesn't realize that feminism is supposed to be about EMPOWERING women, and tries to talk them out of using the most effective means of fending off an attacker. Because, victim blaming or something.

Deze jonge vrouw is een product van de nieuwste vorm van feminisme, zogeheten 'grievance feminism', wat te vertalen is als: slachtofferfeminisme. Het is dit soort 'feminisme' dat vrouwen rijp maakt voor de shariawet van de islam. Zij legt doodleuk uit dat het geen zin heeft om je te verweren tegen een mannelijke aanvaller, bijv. een verkrachter. In Amerika hebben vrouwen de mogelijkheid om zich tegen zo'n bruut te verweren met een vuurwapen. Maar deze troela meent zich te kunnen beroepen op 'statistieken' die zouden 'aantonen' dat dit geen enkele zin heeft. De MAN die dit filmpje heeft gemaakt weet echter binnen 20 minuten studies te vinden die het tegendeel bewijzen, de tijd die deze trut nodig had om makeup op haar gezicht te smeren zodat ze er goed uitzag voor haar zielige filmpje. Was feminisme er niet op gericht om vrouwen WEERBAAR te maken? Waarom moet een MAN haar hierop wijzen?



Mike
 
Eens met Mike. We zijn nu op pagina 41 en je bent terug bij af. Die man is gevaarlijk. Je zegt het zelf: hij moet weg. Hij wil niet, nou dan ga jij. Doe een beroep op fam of vrienden
Toen ooit een collega van mij door haar man werd vermoord en daarna zichzelf ophing zei iedereen achteraf:we hebben tekort gedaan. Hij wilde namelijk niet opgenoemn worden.
Laat het niet zo ver komen. Steek je energie in een oplossing, wees to the point en ga zelf weg als hij niet gaat. Meer opties heb je op het moment niet. En stop met oeverloos erover praten, kom in actie. Je verstopt je een beetje achter lange verhalen maar die gaan je niet reddden.
Breng je sociale netwerk in kaart en vraag hulp. Er is je zelfs hulp op dit forum aangeboden. En anders zsoek je een biijf van mij lijf huis of zoiets. Kom voor jezelf op! Hij is weer in de buurt en je oude valkuil doemt weer op. MAAR JIJ BEPAALT NU.
 
Bedankt voor de steun en adviezen.

Ik kom er later op terug Mike.
Momenteel ben ik te moe en wil eerst even na denken en vooral een normale nachtrust.
Dat laatste is echt noodzakelijk.
 
De onmogelijkheid om NU van hem af te komen zit in het feit dat ik tot op heden geen andere woonruimte heb. Het feit dat ik werk heb gemaakt van mijn dienstverband maakt onderdeel uit van het gevoel hiermee te moeten stoppen. Een totaal andere baan gaat voor nu nog steeds niet lukken. Bovendien had ik recht op mijn dienstverband. Feit is ook dat inkomen minimaal is. Zoals ik eerder schreef klus ik hier en daar bij maar niet op papier.
Mede vanwege het lage inkomen word inniger geaccepteerd voor nieuwe woonruimte.
Bovendien, hij was al weg, en wil nog steeds weg. Anders reageert hij niet op woningen. Hierbij bied ik mijn hulp aan. Voorbeeld, hij is vandaag afgewezen voor die woning omdat volgens de woningbouw zijn inkomen niet klopte. Vanmorgen heb ik zelf een gesprek gehad met een beleidsmedewerker van de afdeling wonen. Zij heeft aangegeven dat de woningbouw zijn aftrek posten mee heeft genomen als inkomen. Door die aftrek posten verdiend ie te weinig om in aanmerking te komen voor die woning. Maar dit mag de woningbouw dus niet mee nemen. Gevolg is dat het advies is om schriftelijk bezwaar te maken. Dat heb ik hem gemeld. Hij is daar niet goed in dus doe ik het voor hem.
Mijn handelen is gericht op dat ie weg gaat. En ik praat hem naar de mond.
Ik ben ervan overtuigd dat hij dit ook niet meer wil. Weg gaan is geen optie.
Ik heb hier 2 dieren die zorg nodig hebben. En na alle ziekte dingen die ze hebben gehad gaat het net beter. Bovendien moet ik bij 1 van de 2 insuline spuiten 2 keer per dag. Ik ga ze niet de stress aan doen van nu een verhuizing tijdelijk en daarna nog weer verhuizen. Buiten het feit dat iedereen in mijn omgeving zelf huisdieren heeft en het dus gewoon niet gaat met 2 katten. Vooralsnog lopen de zaken via de instanties die ik heb ingeschakeld. Maar het duurt gewoon heel lang.

Mike, je vroeg wat voor jeugd ik heb gehad?

Mijn vader was niet zwak. Mijn moeder was zwak. Mijn moeder wilde niet eens voor mij en me broer zorgen. Mijn moeder liep weg. Mijn moeder was alcoholiste die liever dagelijks dronken in haar nest door bracht. Toen mijn ouders gingen scheiden wilde mijn moeder ineens alleen voor mijn broer en mij zorgen. Mijn pa heeft zijn nek uit gestoken om dat te voorkomen. Dat is hem gelukt. Mijn moeder mocht ons de weekenden zien. Dat deed ze mondjesmaat.
De keren dat ze niet op kwam dagen zal ze vast dronken zijn geweest. Uiteindelijk kon mijn vader niet dagelijks thuis zijn voor ons toen we nog klein waren. We belanden in een kindertehuis vlak naast mijn opa en oma. Opa en oma ontfermden zich over ons en de andere kinderen in het tehuis. Opa en oma organiseerden samen met de leidsters van het tehuis uitstapjes. Iedereen mocht de deur plat lopen bij opa en oma. Laten we het erop houden dat ik en mijn broer niet de makkelijkste zijn geworden oké....
Mijn vader hertrouwde met mijn nu stiefmoeder. Broer en ik hebben het haar niet makkelijk gemaakt. Toen ik 16 werd was daar ineens mijn biologische moeder. Die wilde weer contact. Alleen met mij, niet met me broer. Het is niks geworden. Ze dronk nog steeds en ik had een hekel aan haar. Ruzie gehad met haar toen ze onze kinder foto's voor mijn neus verbrande boven de container. Geloof me, als zij ons opgevoed zou hebben was er nooit iets van ons terecht gekomen. Voor mij en mijn broer is mijn stiefmoeder al lange tijd beschouwd aks biologische moeder. Heel oprecht. Ze heeft haar best gedaan. Als kind had ik het hier alleen heel moeilijk mee, en daarom vergalde ik haar leven zoveel als mogelijk.
Op mijn 17e ging ik voorgoed het huis uit.
Ik heb dus vanaf die leeftijd al op eigen benen gestaan. En dat is mij niet gemakkelijk af gegaan.

Waarom denk je nu dat ik steeds denk dat ik hier de narcist ben? Ik ben toch degene die geen liefde heeft gehad? Dat zij toch de kenmerken van narcisme? Of we zijn het allebei? Dat vraag ik mezelf in werkelijkheid af. En stel dat ik de bitch hier ben dan is dat niet omdat ik dat zo graag wil zijn.

 
De onmogelijkheid om NU van hem af te komen zit in het feit dat ik tot op heden geen andere woonruimte heb. Het feit dat ik werk heb gemaakt van mijn dienstverband maakt onderdeel uit van het gevoel hiermee te moeten stoppen. Een totaal andere baan gaat voor nu nog steeds niet lukken. Bovendien had ik recht op mijn dienstverband. Feit is ook dat inkomen minimaal is. Zoals ik eerder schreef klus ik hier en daar bij maar niet op papier.
Mede vanwege het lage inkomen word inniger geaccepteerd voor nieuwe woonruimte.
Bovendien, hij was al weg, en wil nog steeds weg. Anders reageert hij niet op woningen. Hierbij bied ik mijn hulp aan. Voorbeeld, hij is vandaag afgewezen voor die woning omdat volgens de woningbouw zijn inkomen niet klopte. Vanmorgen heb ik zelf een gesprek gehad met een beleidsmedewerker van de afdeling wonen. Zij heeft aangegeven dat de woningbouw zijn aftrek posten mee heeft genomen als inkomen. Door die aftrek posten verdiend ie te weinig om in aanmerking te komen voor die woning. Maar dit mag de woningbouw dus niet mee nemen. Gevolg is dat het advies is om schriftelijk bezwaar te maken. Dat heb ik hem gemeld. Hij is daar niet goed in dus doe ik het voor hem.
Mijn handelen is gericht op dat ie weg gaat. En ik praat hem naar de mond.
Ik ben ervan overtuigd dat hij dit ook niet meer wil. Weg gaan is geen optie.
Ik heb hier 2 dieren die zorg nodig hebben. En na alle ziekte dingen die ze hebben gehad gaat het net beter. Bovendien moet ik bij 1 van de 2 insuline spuiten 2 keer per dag. Ik ga ze niet de stress aan doen van nu een verhuizing tijdelijk en daarna nog weer verhuizen. Buiten het feit dat iedereen in mijn omgeving zelf huisdieren heeft en het dus gewoon niet gaat met 2 katten. Vooralsnog lopen de zaken via de instanties die ik heb ingeschakeld. Maar het duurt gewoon heel lang.

Mike, je vroeg wat voor jeugd ik heb gehad?

Mijn vader was niet zwak. Mijn moeder was zwak. Mijn moeder wilde niet eens voor mij en me broer zorgen. Mijn moeder liep weg. Mijn moeder was alcoholiste die liever dagelijks dronken in haar nest door bracht. Toen mijn ouders gingen scheiden wilde mijn moeder ineens alleen voor mijn broer en mij zorgen. Mijn pa heeft zijn nek uit gestoken om dat te voorkomen. Dat is hem gelukt. Mijn moeder mocht ons de weekenden zien. Dat deed ze mondjesmaat.
De keren dat ze niet op kwam dagen zal ze vast dronken zijn geweest. Uiteindelijk kon mijn vader niet dagelijks thuis zijn voor ons toen we nog klein waren. We belanden in een kindertehuis vlak naast mijn opa en oma. Opa en oma ontfermden zich over ons en de andere kinderen in het tehuis. Opa en oma organiseerden samen met de leidsters van het tehuis uitstapjes. Iedereen mocht de deur plat lopen bij opa en oma. Laten we het erop houden dat ik en mijn broer niet de makkelijkste zijn geworden oké....
Mijn vader hertrouwde met mijn nu stiefmoeder. Broer en ik hebben het haar niet makkelijk gemaakt. Toen ik 16 werd was daar ineens mijn biologische moeder. Die wilde weer contact. Alleen met mij, niet met me broer. Het is niks geworden. Ze dronk nog steeds en ik had een hekel aan haar. Ruzie gehad met haar toen ze onze kinder foto's voor mijn neus verbrande boven de container. Geloof me, als zij ons opgevoed zou hebben was er nooit iets van ons terecht gekomen. Voor mij en mijn broer is mijn stiefmoeder al lange tijd beschouwd aks biologische moeder. Heel oprecht. Ze heeft haar best gedaan. Als kind had ik het hier alleen heel moeilijk mee, en daarom vergalde ik haar leven zoveel als mogelijk.
Op mijn 17e ging ik voorgoed het huis uit.
Ik heb dus vanaf die leeftijd al op eigen benen gestaan. En dat is mij niet gemakkelijk af gegaan.

Waarom denk je nu dat ik steeds denk dat ik hier de narcist ben? Ik ben toch degene die geen liefde heeft gehad? Dat zij toch de kenmerken van narcisme? Of we zijn het allebei? Dat vraag ik mezelf in werkelijkheid af. En stel dat ik de bitch hier ben dan is dat niet omdat ik dat zo graag wil zijn.
 
Ik krijg mijn bericht om de 1 of andere reden niet geplaatst...ga het nog eens proberen, maar misschien staat het er dan 2 keer
 
De onmogelijkheid om NU van hem af te komen zit in het feit dat ik tot op heden geen andere woonruimte heb. Het feit dat ik werk heb gemaakt van mijn dienstverband maakt onderdeel uit van het gevoel hiermee te moeten stoppen. Een totaal andere baan gaat voor nu nog steeds niet lukken. Bovendien had ik recht op mijn dienstverband. Feit is ook dat inkomen minimaal is. Zoals ik eerder schreef klus ik hier en daar bij maar niet op papier.
Mede vanwege het lage inkomen word inniger geaccepteerd voor nieuwe woonruimte.
Bovendien, hij was al weg, en wil nog steeds weg. Anders reageert hij niet op woningen. Hierbij bied ik mijn hulp aan. Voorbeeld, hij is vandaag afgewezen voor die woning omdat volgens de woningbouw zijn inkomen niet klopte. Vanmorgen heb ik zelf een gesprek gehad met een beleidsmedewerker van de afdeling wonen. Zij heeft aangegeven dat de woningbouw zijn aftrek posten mee heeft genomen als inkomen. Door die aftrek posten verdiend ie te weinig om in aanmerking te komen voor die woning. Maar dit mag de woningbouw dus niet mee nemen. Gevolg is dat het advies is om schriftelijk bezwaar te maken. Dat heb ik hem gemeld. Hij is daar niet goed in dus doe ik het voor hem.
Mijn handelen is gericht op dat ie weg gaat. En ik praat hem naar de mond.
Ik ben ervan overtuigd dat hij dit ook niet meer wil. Weg gaan is geen optie.
Ik heb hier 2 dieren die zorg nodig hebben. En na alle ziekte dingen die ze hebben gehad gaat het net beter. Bovendien moet ik bij 1 van de 2 insuline spuiten 2 keer per dag. Ik ga ze niet de stress aan doen van nu een verhuizing tijdelijk en daarna nog weer verhuizen. Buiten het feit dat iedereen in mijn omgeving zelf huisdieren heeft en het dus gewoon niet gaat met 2 katten. Vooralsnog lopen de zaken via de instanties die ik heb ingeschakeld. Maar het duurt gewoon heel lang.

Mike, je vroeg wat voor jeugd ik heb gehad?

Mijn vader was niet zwak. Mijn moeder was zwak. Mijn moeder wilde niet eens voor mij en me broer zorgen. Mijn moeder liep weg. Mijn moeder was alcoholiste die liever dagelijks dronken in haar nest door bracht. Toen mijn ouders gingen scheiden wilde mijn moeder ineens alleen voor mijn broer en mij zorgen. Mijn pa heeft zijn nek uit gestoken om dat te voorkomen. Dat is hem gelukt. Mijn moeder mocht ons de weekenden zien. Dat deed ze mondjesmaat.
De keren dat ze niet op kwam dagen zal ze vast dronken zijn geweest. Uiteindelijk kon mijn vader niet dagelijks thuis zijn voor ons toen we nog klein waren. We belanden in een kindertehuis vlak naast mijn opa en oma. Opa en oma ontfermden zich over ons en de andere kinderen in het tehuis. Opa en oma organiseerden samen met de leidsters van het tehuis uitstapjes. Iedereen mocht de deur plat lopen bij opa en oma. Laten we het erop houden dat ik en mijn broer niet de makkelijkste zijn geworden oké....
Mijn vader hertrouwde met mijn nu stiefmoeder. Broer en ik hebben het haar niet makkelijk gemaakt. Toen ik 16 werd was daar ineens mijn biologische moeder. Die wilde weer contact. Alleen met mij, niet met me broer. Het is niks geworden. Ze dronk nog steeds en ik had een hekel aan haar. Ruzie gehad met haar toen ze onze kinder foto's voor mijn neus verbrande boven de container. Geloof me, als zij ons opgevoed zou hebben was er nooit iets van ons terecht gekomen. Voor mij en mijn broer is mijn stiefmoeder al lange tijd beschouwd aks biologische moeder. Heel oprecht. Ze heeft haar best gedaan. Als kind had ik het hier alleen heel moeilijk mee, en daarom vergalde ik haar leven zoveel als mogelijk.
Op mijn 17e ging ik voorgoed het huis uit.
Ik heb dus vanaf die leeftijd al op eigen benen gestaan. En dat is mij niet gemakkelijk af gegaan.

Waarom denk je nu dat ik steeds denk dat ik hier de narcist ben? Ik ben toch degene die geen liefde heeft gehad? Dat zijn toch de kenmerken van narcisme? Of we zijn het allebei? Dat vraag ik mezelf in werkelijkheid af. En stel dat ik de bitch hier ben dan is dat niet omdat ik dat zo graag wil zijn.
 
Het lukt helaas niet. Hele lange tekst maar krijg het niet geplaatst?
 
De onmogelijkheid om NU van hem af te komen zit in het feit dat ik tot op heden geen andere woonruimte heb. Het feit dat ik werk heb gemaakt van mijn dienstverband maakt onderdeel uit van het gevoel hiermee te moeten stoppen. Een totaal andere baan gaat voor nu nog steeds niet lukken. Bovendien had ik recht op mijn dienstverband. Feit is ook dat inkomen minimaal is. Zoals ik eerder schreef klus ik hier en daar bij maar niet op papier.
Mede vanwege het lage inkomen word inniger geaccepteerd voor nieuwe woonruimte.
Bovendien, hij was al weg, en wil nog steeds weg. Anders reageert hij niet op woningen. Hierbij bied ik mijn hulp aan. Voorbeeld, hij is vandaag afgewezen voor die woning omdat volgens de woningbouw zijn inkomen niet klopte. Vanmorgen heb ik zelf een gesprek gehad met een beleidsmedewerker van de afdeling wonen. Zij heeft aangegeven dat de woningbouw zijn aftrek posten mee heeft genomen als inkomen. Door die aftrek posten verdiend ie te weinig om in aanmerking te komen voor die woning. Maar dit mag de woningbouw dus niet mee nemen. Gevolg is dat het advies is om schriftelijk bezwaar te maken. Dat heb ik hem gemeld. Hij is daar niet goed in dus doe ik het voor hem.
Mijn handelen is gericht op dat ie weg gaat. En ik praat hem naar de mond.
Ik ben ervan overtuigd dat hij dit ook niet meer wil. Weg gaan is geen optie.
Ik heb hier 2 dieren die zorg nodig hebben. En na alle ziekte dingen die ze hebben gehad gaat het net beter. Bovendien moet ik bij 1 van de 2 insuline spuiten 2 keer per dag. Ik ga ze niet de stress aan doen van nu een verhuizing tijdelijk en daarna nog weer verhuizen. Buiten het feit dat iedereen in mijn omgeving zelf huisdieren heeft en het dus gewoon niet gaat met 2 katten. Vooralsnog lopen de zaken via de instanties die ik heb ingeschakeld. Maar het duurt gewoon heel lang.

Mike, je vroeg wat voor jeugd ik heb gehad?

Mijn vader was niet zwak. Mijn moeder was zwak. Mijn moeder wilde niet eens voor mij en me broer zorgen. Mijn moeder liep weg. Mijn moeder was alcoholiste die liever dagelijks dronken in haar nest door bracht. Toen mijn ouders gingen scheiden wilde mijn moeder ineens alleen voor mijn broer en mij zorgen. Mijn pa heeft zijn nek uit gestoken om dat te voorkomen. Dat is hem gelukt. Mijn moeder mocht ons de weekenden zien. Dat deed ze mondjesmaat.
De keren dat ze niet op kwam dagen zal ze vast dronken zijn geweest. Uiteindelijk kon mijn vader niet dagelijks thuis zijn voor ons toen we nog klein waren. We belanden in een kindertehuis vlak naast mijn opa en oma. Opa en oma ontfermden zich over ons en de andere kinderen in het tehuis. Opa en oma organiseerden samen met de leidsters van het tehuis uitstapjes. Iedereen mocht de deur plat lopen bij opa en oma. Laten we het erop houden dat ik en mijn broer niet de makkelijkste zijn geworden oké....
Mijn vader hertrouwde met mijn nu stiefmoeder. Broer en ik hebben het haar niet makkelijk gemaakt. Toen ik 16 werd was daar ineens mijn biologische moeder. Die wilde weer contact. Alleen met mij, niet met me broer. Het is niks geworden. Ze dronk nog steeds en ik had een hekel aan haar. Ruzie gehad met haar toen ze onze kinder foto's voor mijn neus verbrande boven de container. Geloof me, als zij ons opgevoed zou hebben was er nooit iets van ons terecht gekomen. Voor mij en mijn broer is mijn stiefmoeder al lange tijd beschouwd aks biologische moeder. Heel oprecht. Ze heeft haar best gedaan. Als kind had ik het hier alleen heel moeilijk mee, en daarom vergalde ik haar leven zoveel als mogelijk.
Op mijn 17e ging ik voorgoed het huis uit.
Ik heb dus vanaf die leeftijd al op eigen benen gestaan. En dat is mij niet gemakkelijk af gegaan.

Waarom denk je nu dat ik steeds denk dat ik hier de narcist ben? Ik ben toch degene die geen liefde heeft gehad? Dat zij toch de kenmerken van narcisme? Of we zijn het allebei? Dat vraag ik mezelf in werkelijkheid af. En stel dat ik de bitch hier ben dan is dat niet omdat ik dat zo graag wil zijn. Maar eerder omdat ik het gewoon zelf niet meer helder zie. Behalve dat ik wil dat er een oplossing voor komt. In dit geval voor beide partijen.
 
Dat is geen mooi verhaal van jouw start in het leven.
Je vertelt dat hij ook wel weg wil maar in die tussentijd maakt hij jou het leven WEL ZUUR met kwaad zijn en je achterna lopen en de deur in trappen. Zal wel niet iedere dag zo zijn maar toch. Ik vind het niet gek dat jij hem helpt bij sommige dingen zoals hierboven omschreven. Maar dan mag hij zijn gedrag zolang jullie samen in het huis verblijven ook wel aanpassen.
De woningbouw snap ik ook niet, zij kennen zijn salaris en zeggen nu opeens dat hij te veel verdient. Volgens mij krijg je een woning aangeboden dat past bij je inkomen. Dan nog vind ik dat hij tijdelijk in een zomerhuisje zou kunnen gaan. die zijn vaak gemeubileerd en hoeft hij alleen maar zijn computer mee te nemen. Hoe vaak is hij weg overdag voor zijn eigen bedrijf.
en misschien is zijn eigen jeugd ook niet denderend geweest.
 
Laten we het erop houden dat ie dat doet als ik mijn grenzen aan geef.
Ik kan heus niet altijd aardig tegen hem blijven. Puur omdat ik zijn aanwezigheid zat ben.

Hij verdient niet teveel maar te weinig. En dat kan niet kloppen.

Over zijn eigen jeugd heeft hij nooit veel los gelaten. Ik heb daar zelf wel ideeen bij. Zijn vader was in elk geval vaak weg. Varen. En zijn moeder heeft hem en ze zus verwend. Ik kan overigens ook niet met zijn zus door 1 deur. Puur vanwege het feit dat ze een heel hoog egoïsme gehalte heeft. En datzelfde zie ik ook bij hem.
 
Typisch narcistisch gedrag die woede zodra jij je grens trekt. In andere gevallen kunnen ze heel voorkkmend zijn waardoor je steeds weer op het verkeerde been wordt gezet. Maar als je zegt 'tot hier en niet verder' zie je de ware aard. Daarom is het zuigend om een relatie met een narcist te hebben. Jij gaat steeds weer twijfelen aan jezelf, stop daar mee..
 
Kreeg letterlijk voor me voeten " je kan het niet winnen dus loop je maar weer weg"

Zijn doel van een gesprek is niet oplossen maar gewin. En in het verleden ging dit dagen en nachten achter elkaar door.

Maar goed, volgens de kinderbescherming due verslagen hebben gemaakt, toonde ik in mijn kindertijd destructief gedrag. Meermalen! Ik heb het vanmiddag nog eens gelezen allemaal. En daardoor idd weer mijn twijfels. Want ook dat hoort bij narcistisch gedrag. Sorry maar ook dat probeer ik te plaatsen.
 
Wie wil er hier nu WINNEN? Hijzelf!!!!
Hij kan het niet hebben dat hij niet kan winnen en wordt dus kwaad. en zegt dan tegen jou dat je wil winnen. doorzie je dat nu Binc?
Wij hebben hier 1x in de week een krantje en zie daar staan dat er een afspraak gemaakt kan worden voor mensen met echtscheidingsproblemen. Hebben jullie niet ook zoiets? Mijn ex wilde er destijds niet naartoe want ik was immers de schuldige.
 
Binc je hebt nog teveel redenen blijkbaar om niet echt de stap te zetten.,

Als je bljft doen wat je deed, bljjf je krijgen wat je kreeg. Waarom zou je je nare verleden weer oprakelen het maakt je extra kwetsbaar en onzeker, precies het tegenovergestelde van wat je nu nodig hebt.

https://i.pinimg.com/originals/63/d4/99/63d499b052bd723efc9fc1ae2ac496f8.jpg
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer

Forum statistieken

Onderwerpen
4.519
Berichten
531.085
Leden
8.656
Nieuwste lid
Anne T
Word vaste donateur van dit forum

Vrienden

Terug
Bovenaan