Binc, allereerst gefeliciteerd met je nieuwe woning en de deal die je met je oude huisbaas hebt kunnen sluiten.
In reactie op jouw reactie op mijn recente woorden:
Ik heb het niet over dat ik de boel tussen hem en mij wil fixen. Zo zit het niet. Ik heb mezelf hierin mee laten sleuren en de enige wie ik daarvan de schuld kan geven en verantwoordelijkheid neer kan leggen is bij mezelf. Ik denk dat alles wat ik wil is hem eens duidelijk maken, hoe ik erin stond en hoe ik alles ervaren heb. En ik zag geen andere mogelijkheid dat een tussenpersoon.
Dat het mij ook eens opluchting geeft als de boodschap van mijn ervaring bij de persoon die hierin betrokken is overkomt. Een soort gevoel van rechtvaardigheid of zo. Ik weet het ook niet.
So fucking what? Hij is nu uit jouw leven, dus waarom zou jij hem nu bij jouw psychische en emotionele helingsproces willen betrekken? Heb jij nu nog enige illusie dat hij wel naar je luistert nu er een tussenpersoon bij zit? Laat hem voor eens en voor altijd los, hij mag zijn eigen demonen leren bevechten. Of hij blijft de zwakkeling die hij altijd al was en klampt zich vast aan het volgende volgzame slachtoffer dat hij kan koeieneren. Hoe dan ook moet het jou geen reet meer uitmaken, boeien!
Je geeft me wel een duidelijk beeld van jouw persoonlijkheid, Binc. Jouw probleem is in 1 woord samen te vatten: zorg. Het is jouw verzorgingsinstinct dat jouw valkuil is en die zakkenwasser heeft hier driftig misbruik van weten te maken. Ook nu nog schrijf je:
En idd, het is waar, ik zorg graag. De waarheid is dat ik liever iemand heb om voor te zorgen denk ik.
Een ander facet verbonden aan excessieve zorg is dat je je teveel zorgen maakt. Het is mij en anderen hier op het forum opgevallen dat je de neiging hebt om teveel te denken in termen van crisis i.p.v. kansen.
Dat zagen we bij de manier waarop je naar katten kijkt. Begrijp me niet verkeerd, juist vanwege jouw extreme zorg voor katten heb je bijzonder veel kennis opgedaan over subtiel kattengedrag en ik ben je eeuwig dankbaar voor je input omtrent de oorzaak van de plotselinge acheruitgang en dood van mijn kat Boogie. Ik hoop echter dat je ook mijn input waardeert als ik zeg dat je katten pathologiseert. Het is 1 ding om subtiele signalen te leren herkennen (en nogmaals, daar ben je zeer bedreven in), maar je ziet ook ziekte en klachten waar deze niet noodzakelijk zijn. Het is alsof je voor je eigen zelfwaarde het nodig hebt om je voortdurend zorgen te maken, ook als dit niet nodig is of in die mate. Ik heb het overigens niet over de huidige problematiek van jouw beide katten.
Wil jij werkelijk uit deze spiraal komen en uit de persoonlijke verwarring waarin je nu verkeert, dan zul je moeten ont-zorgen. Het woord dat mij te binnen schiet momenteel is: indifference. Het woordenboek vertaalt dit als 'desinteresse' en 'onverschilligheid'. Dat klinkt iets te kil, want letterlijk betekent het dat het geen verschil maakt of je je nu zorgen maakt of niet en als dat een feit is, waarom zou je je dan nog druk maken? Te beginnen met die ex van je, die mag lekker in zijn eigen sop gaar koken!
Mike
