oke nu weer een tijdje op het forum en de nodige items gelezen ben ik tot de ontdekking gekomen dat mijn voorstel rondje erg karig is.
ik ben een echt nederlander en dan is je geleerd althans mij dat je niet moet klagen en gewoon je schouders eronder zetten en doorgaan.
dit is wat ik dan ook altijd heb gedaan.
ik heb een fijne jeugd gehad en ben altijd normaal van postuur geweest totdat ik op mijn 16 de begon met de pil.
ik weet zo niet meer welke maar sinds ik de pil slikte veranderde mijn lichaam.
ik begon vet vast te houden op mijn bovenbenen en nu ik zo terug denk begon ik ook anders te worden in gedrag,veel negatiever.
naarmate ik dikker werd is mijn eetgedrag ook veranderd ,na wat ik nu weet waren de maaltijden daarvoor natuurlijk ook niet goed maar ik ben nou eenmaal opgegroeid met twee keer per dag boterhammen en als avond maaltijd aardappels groenten en vlees of macaroni enz.
het lijnen is in die tijd dus begonnen omdat ik heel ongelukkig was met mijn lijf.
van het ene dieet naar het andere en zoals bij vele werd het een jojo gevecht dat ik nooit heb gewonnen.
op mijn twintigste ben ik samen gaan wonen en de eerste twee jaren waren heel mooi en leuk ,totdat mijn exvriend een auto ongeluk kreeg en hierdoor erg agressief werd.
toch heb ik dit nog twee jaar volgehouden voordat de knop omging en ik voor mezelf koos door alleen te gaan wonen.
het alleen wonen vond ik heerlijk en dit heeft twee jaar geduurd voordat ik mijn huidige man ontmoette.
18 jaar geleden werd onze eerste zoon geboren en 20 maanden later onze tweede.
onze tweede zoon was een echt handen bindertje met veel slapeloze nachten en na vele jaren trubbelen en vechten tegen allerlei instanties kwam eruit dat hij pddnos heeft.
nu we deze diagnose hadden gekregen heb ik mezelf er in verdiept hoe we hier het beste mee om konden gaan en is de weg een stuk makkelijker geworden.
de wetenschap die ik nu hier op het forum lees over de voeding is nieuw voor mij en helaas word je daar niets over verteld in je weg naar verbetering.
ik heb daarom altijd maar klakkeloos aangenomen dat wat ze vertelde waar was namelijk dat hij eenn achtste gen miste.
hoe dom kan je zijn.
en weer verder,schouders eronder en doorgaan.
4 jaar gelden heb ikzelf een ongeluk gehad met een paard.
bij het opstappen ging het paard ervandoor in het bos waarbij ik in de beugel bleef hangen.
gevolg was een gebroken kuitbeen,enkel en talis beentje.
3 operaties verder en 8 maanden op bed gelegen ben ik weer opgekrabbeld en daar waar de artsen dachten dat ik nooit meer goed zou lopen heb ik mezelf door de pijngrens heen geworsteld en er alles aan gedaan om dit wel voor elkaar te krijgen ,met succes.
het enige wat ik aan het ongeluk heb overgehouden is een soort veer in mijn voet om het talis beentje op zijn plek te houden.
deze kan nniet meer worden verwijderd.
toen ik hiervan herstellende was kreeg mijn man een beroerte en moest ik de winkel overnemen ,wij hebben namelijk een kaas speciaal zaak.
daarnaast was er ook nog onze zoon,mijn man die herstellende was en natuurlijk het huishouden wat gewoon doorging.
een half jaar geleden begon ikzelf wat te kwakkelen,was veel moe en voelde mezelf een wattenbol.
ik kon niets meer onhouden en kwam niet meer uit mijn woorden.
heel het leven ging langs me heen.
tot ik dus een week of 8 geleden volledig onderuit ging.
mijn lichaam wilde niet meer mee.
ik had lichtflitsen en moest mezelf de hele dag staande houden om niet om te vallen.
ik kon alleen nog maar zitten en slapen en was erg emotioneel.
een aantal bezoeken aan de huisarts werd er niet beter op.
de bloedtesten die ze liet doen wezen uit dat alles in orde was en ik kreeg te horen dat ik de afgelopen jaren zoveel had meegemaakt dat het niet anders kon dan dat het psychisch was.
ikzelf had niet het gevoel dat het daaraan lag en dat het meer te maken had dat mijn lichaam door zijn reserves was.
en zo kwam ik terecht op dit forum,gelukkig :]
zoals jullie in mijn beginposts kunnen lezen ging ik super snel weer bergopwaarts door de goede voeding en adviezen en kan ik hieruit cocluderen dat ik juist zat met mijn eigen oordeel dat mijn lichaam een hoop tekorten had.
ik vind het nu ik steeds meer bij leer heel logisch dat bepaalde aandoeningen een tekort van iets kan zijn of een verstoorde werking van je lichaam.
dingen waar ik eerst nooit bij stil heb gestaan worden nu benoemd en daar kan ik dan weer aan werken en dat is een fijn gegeven.
zo heb ik coupe a rose en niet beter wetende dat ik dit heb opgelopen bij mijn zwangerschap,door het persen zeggen de artsen kan dus ook een teken zijn van te weinig maagzuur.
ook mijn vetopslag op mijn benen hebben dus een betekenis dat er ergens een disbalans is van mijn lichaam.
maar wat? een hormoonprobleem?
al deze punten wil ik met de tijd gaan aanpakken.
ik ben nu al goed op weg met de juiste voeding en daar heb ik heel veel vooruitgang op.
op dit moment ben ik bezig met een kuur oxy powder om als eerste mijn darmen aan te pakken en ook dit werkt super.
mijn ontlasting is zo zuur als brem en mijn kont brand er bijna af.
ook ben ik mega snip verkouden en komt de groene snot me neus uit,maar ik ben blij
haha want het is een teken dat mijn lichaam bezig is alle rotzooi te verwijderen.
met behulp van jullie kom ik er wel :]
silvia
