Kavana, misschien heb je iets aan mijn verhaal:
Onze dochter (22) heeft autisme, epilepsie en verst.beperking. Ze functioneert op 2 jaar, spreekt niet, niet volledig zindelijk en woont in een volledig verzorgde omgeving, heeft een ZZP7, op 1 na hoogste zorgvraag.
Ze kan wel lopen, zitten, zelf eten, zelf spelen.
Zij was tot 15 maanden volledig gezond qua ontwikkeling, ze deed alles wat ze hoorde te doen op die leeftijd en begon al lekker te praten.
Bij 15 maanden BMR gehad en daarna binnen 2 weken werd ze ernstig ziek, dagelijks meer dan 100 aanvallen, de ontwikkeling stagneerde en we geraakten van het 1 in het ander.
Onze jongste zoon (17) moest ook die prik met 15 maanden. Dat durfden wij niet, dus bedankten voor de eer.
Toen jongste zoon bijna 4 was heerste er ook mazelen. Wij gingen heel erg twijfelen, werden door de omgeving bang gemaakt en hebben hem uiteindelijk bij de huisarts alleen het mazelenvaccin laten geven.
Onze zoon veranderde van een zelfverzekerd mannetje, wat al 1,5 jaar zindelijk was, in een zeer onzeker kind wat overal bang voor was. Zwemles was een drama, elke dag moest hij weten wat voor dag het was en wat er die dag moest gebeuren. Op het viaduct was hij bang dat de boel zou instorten, durfde niet (meer) bij opa en oma te logeren en al helemaal niet meer bij anderen, liep in de herfstvakantie aan mijn hand in ons eigen huis. Leuk dat je kind dicht bij je wil zijn, maar dit was abnormaal en bizar. En zo waren er tal van dingen waar hij opeens moeite mee had wat voorheen niet het geval was.
Hij was dus extreem angstig. De kleuterjuf zei: hou hem in de middag nog maar thuis, hij kan het allemaal niet aan en heeft veel rust nodig, had veel plasongelukjes op een dag, terwijl hij met veel plezier naar de peuterzaal ging en totaal niet angstig was VOOR hij de prik kreeg.
Toen ik me daar bewust van werd heb ik een homeophaat opgezocht. De man had niet veel ervaring, was gangbare huisarts geweest en kon het mentaal niet meer aan om elk kind maar een griepprik of andere spuit te geven waar ze niet beter van werden.
De hulp/ontstoring die hij bood werkte niet en ik heb verder gezocht.
Uiteindelijk kwam ik bij Tinus Smits terecht en die heeft mijn zoon weer geholpen zijn eigen ikje weer te worden, wat ver te zoeken was op dat moment.
Begin december kwam ik voor controle met mijn zoon bij hem en vertelde dat het goed ging met zoonlief alleen volgens juf op school miste hij een klein stukje zelfvertrouwen, vroeg veel bevestiging in de klas terwijl hij het volgens juf eigenlijk wel wist. Tinus Smits zei, oh dan moet hij nog een ... korreltje, weet de naam niet meer.
Begin januari daarop kwam juf van school (die overigens niets wist van de homeopatische behandeling)naar me toe en vroeg wat we met ons kind hadden gedaan!
Ik vroeg: hoezoo, (hij was dus getest omdat hij blijkbaar achter was) en zij vertelde dus dat hij 2 AFI niveau's had opgehaald binnen een maand tijd en 7 maanden lesstof had ingehaald waar eerst het kwartje niet viel.
Ik weet dat zijn onzekerheid en angst samenhing met de mazelenprik die hij kreeg vlak voor zijn 4e verjaardag en we hebben het kunnen omdraaien.
Ik wil er niet eens aan denken wat er gebeurd zou zijn als hij op 15 maanden de BMR had gekregen, waarschijnlijk 2 kinderen met autisme en de nodige verdere problemen in huis.
Bij jongens komt dit 5x meer voor dan bij meisjes, dus ik zou zeggen voor 99,9% bingo.
Zo heb ik in mijn leven diverse mensen met kinderen ontmoet met zelfde verhalen, allemaal na een inenting, antibioticakuren enz. of combi daarvan.
Je komt nl. in dat wereldje en ziet vanalles.
De meesten die ik heb ontmoet kregen autisme na inentingen en hadden dit niet bij de geboorte.
Ik zeg niet dat de prik alleen verantwoordelijk is, het hangt af waar je vandaan komt, wat hebben wij onze kinderen meegegeven. Het ene kind kan het wel hebben (nog wel) en het andere kind totaal niet.
Onze dochter was ons 2e kind en 14 maanden geboren na 1e kind, te snel.
1e Kind heeft dyslexie (zo dyslectisch als een deur zei een orthopedagoog eens) en met neurofeedback hebben wij dat voor 95 % kunnen ombuigen. En dat is niet het enige waar hij last van heeft/had.
Kavana, ik wens je veel wijsheid, je loopt tegen muren op, maar neem de beslissing vanuit je hart!
