Zo, die kies is eruit! Het was een operatie van maar liefst 2 uur, pfffffff! Het goede nieuws is dat die andere kies nog leeft en er niet uit hoeft. Peter heeft heel veel ontstekingsweefsel geconstateerd en moeten verwijderen. Voorafgaand aan het trekken van de kies kreeg ik een 'full mouth'-ozonbehandeling (ozonering van de complete mond) en naderhand opnieuw, om evt. bacteriehaarden volledig uit te roeien. Ook is de wond ingespoten met traumeel, ter bevordering van een snelle wondgenezing. Peter heeft een membraan geplaatst, dat over vijf weken eruit moet. Daarna heeft hij de wond gehecht. Toen ik uit die tandarsstoel kroop, bleek ik enorm te hebben gezweet op mijn rug en achterbenen! Ook voor Peter en zijn assistente was het hard werken! Peter sprak over een 'forse ontsteking', iets wat hij niet vaak in deze mate tegenkomt.
Over de kwestie wel of geen remineralisatie van die kies het volgende:
Let wel: dit is MIJN theorie, deze wordt niet noodzakelijk ondersteund door Peter. Op basis van wat Peter vorige week zag, ging hij ervan uit dat het zwarte deel van de kies (waar eerst al dan niet die laag secundair tandbeen heeft gezeten) zacht zou zijn, maar het bleek wel degelijk hard te zijn! Zoals eerder gezegd, als die kies al die tijd al dood was geweest had Henny Solleveld, net als Peter, zwart, afgestorven bot en weefsel moeten zien. Je kunt een witte laag secundair tandbeen simpelweg niet verwarren met een zwarte binnenkant van de kies, zo simpel is het! Uit het feit dat deze zwarte binnenkant wel degelijk hard was, maak ik dus op dat dit afgestorven secundair tandbeen betrof. De kies is volgens mij dus wel degelijk geremineraliseerd, maar het mocht desondanks niet baten. De reden hiervoor heeft Peter al aangegeven: overdruk op die kies door een scheve kaakaansluiting (occlusie), waarbij de disbalans aan de andere kant zit (links). Hiermee geeft Peter aan dat dit een oorzaak van tandbederf kan zijn buiten de voeding om, een inzicht waar ik dankzij hem inmiddels ook van overtuigd ben geraakt.
Peter raadde me aan om mezelf op celniveau te laten ontstoren middels biofotonentherapie. Hiervoor verwees hij me door naar
Monique Wanders in Den Bosch, nog geen half uur rijden vanuit Kerkdriel. Super dat al die mensen mij op een zondag willen helpen! Het principe werkt een beetje als radionica: ik kreeg van Peter uitgeboorde kiesfragmenten en ontstekingsweefsel mee (in de radionica een 'getuige' genoemd), dat door Monique in een schaaltje wordt gedaan, waarna ik een glazen staaf moest vasthouden en zij haar apparaat de opdracht gaf om de energie om te polen. Biofotonen is het lichtniveau waarop de cellen communiceren en deze krijgen nu dus op een hoger, niet-materieel niveau de boodschap dat het nu goed is en dat er geen energie meer hoeft te gaan naar verdere ontsteking. Monique en ik gaan samenwerken, want net als Peter en Nini zijn zij en haar man 2 zeer prettige mensen.
Alamaar meer kom ik tot de conclusie dat er veel msnsen zijn die kunnen eten wat ze willen, maar nooit op dat niveau de oplossing voor hun fysieke vraagstukken zullen vinden. Het zijn hun onbewuste energie en daaruit voortvloeiende zelfsabotage en blokkades die moeten worden omgepoold, in combinatie met de juiste voeding natuurlijk. Ik heb hier zelf onvoldoende kennis van, maar kennelijk wordt de hulpvraag die ik het universum in heb gestuurd beantwoord doordat ik met deze goede en kundige mensen in aanraking ben gekomen!
Nog een laatste punt van aandacht:
Tanja vroeg hier al hoe het mogelijk was dat een kies zover heen is en dat ik hier toch niet of nauwelijks last van leek te hebben. Monique vroeg zich dat ook af. Uit de Preventest van Nini Kalisvaart bleek dat mijn bijnieren overactief waren (hoge cortisolproductie), wat veroorzaakt wordt door de constante overbelasting van mijn immuunsysteem door het vandaag verwijderde en geneutraliseerde stoorveld. Tegelijkertijd constateerde ze bij mij geen bijnieruitputting. Kortom, ik ben dus beresterk en mijn immuunsysteem heeft het er weliswaar druk mee gehad, maar weet wel de boel op te vangen. Nu een dergelijk stoorveld echter niet meer aanwezig is, houd ik natuurlijk meer kracht en energie over voor waar het werkelijk om gaat en dat is niet 'damage control', maar daadwerkelijke heling. Om die reden ga ik a.s. donderdag me dan ook uitgebreid laten meten en ontstoren (o.a. vroeg opgelopen vaccinatieschade) door Monique in Den Bosch.
Al met al een fascinerende en mooie dag!
Mike